Ὁρισμός τῆς Πατρίδας: «Πατρίδα εἶναι τό ἐξαιρετικόν στάδιον ὅπου τάχθηκεν ἀπό τόν Δημιουργόν ὁ ἄνθρωπος γιά νά ἀγωνισθῇ τούς ἀγῶνες τῆς ἀρετῆς…» (Κων/νος Οἰκονόμου ὁ ἐξ Οἰκονόμων).
Αὐτό τό «ἐξαιρετικόν στάδιον» οἱ Ἕλληνες τό ὀνόμασαν Ἑλλάδα καί μέ ἀγῶνες, περιφρονώντας ἀκόμη καί αὐτό τόν θάνατο, τό κράτησαν ἐλεύθερο ἀπό τούς ἐχθρούς, δίδοντας μαθήματα ἀξιοπρέπειας καί τιμῆς. Ὥστε, κατά τόν ποιητή Ἄγγελο Σικελιανό, «Νικητές οἱ Ἕλληνες, θά ξεκινήσουμε αὔριο, πρωτοπόροι τῆς πνευματικῆς ἀνάπλασης ὁλόκληρης τῆς γῆς!…».
Ἀπό αὐτούς τούς ἀγῶνες, στίς ἔνδοξες ἱστορικές σελίδες καταγράφηκαν ἡμερομηνίες-ὁρόσημα καί λέξεις πού καθιερώθηκαν ὡς ἰδέες:
α) «Μολών λαβέ»: 480 π.Χ. Θερμοπύλες, Τριακόσιοι τοῦ Λεωνίδα.
β) «Οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν»: 1453 μ.Χ. Κωνσταντινούπολη, Αὐτοκράτωρ Κωνσταντῖνος Παλαιολόγος.
γ) «Ἐλευθερία ἤ θάνατος»: 25η Μαρτίου 1821 Ἁγία Λαύρα, Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανός.
δ) «ΟΧΙ»: 28η Ὀκτωβρίου 1940 Ἀθήνα, Ἰωάννης Μεταξᾶς, Πρωθυπουργός τῆς Ἑλλάδος.
Ἀνάλυση μιᾶς ἱστορικῆς λέξης – π.χ. τοῦ «ΟΧΙ».
Στίς 3 τά μεσάνυχτα τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940, ὁ Ἰταλός πρέσβυς ἐπιδίδει τό ἐπαίσχυντο τελεσίγραφο στόν Πρωθυπουργό ζητώντας «…τό δικαίωμα -ἡ Ἰταλία- νά καταλάβη διά τῶν ἐνόπλων αὐτῆς δυνάμεων… ὡρισμένα στρατηγικά σημεῖα τοῦ Ἑλληνικοῦ ἐδάφους… Ἐάν τά ἰταλικά στρατεύματα ἤθελον συναντήση ἀντίστασιν, ἡ ἀντίστασις αὕτη θά καμφθεῖ διά τῶν ὅπλων…».
Καί ἡ ἀπάντηση τοῦ Πρωθυπουργοῦ: «ΟΧΙ».
– Λοιπόν πόλεμος;
Τό ἰταμό τελεσίγραφο ἀπορρίφθηκε ὑπερήφανα!
ΟΧΙ! Γιατί,
«αὐτές οἱ πέτρες δέν βολεύονται κάτου ἀπό ξένα βήματα».
ΟΧΙ! Γιατί,
«αὐτά τά πρόσωπα δέν βολεύονται παρά μόνον στόν ἥλιο».
ΟΧΙ! Γιατί,
«αὐτές οἱ καρδιές δέν βολεύονται παρά μόνο στό δίκαιο».
Τό ΟΧΙ αὐτό ἐξέφραζε τό ἡρωικό αἴσθημα ὀλόκληρου τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. Ταυτισμένο μέ τήν ἱστορία 30 αἰώνων καί μέ ἄγρυπνη τήν ἱστορική μνήμη, ταυτίζοντας τήν ἀξία τῆς ζωῆς μέ τήν ἰδέα τῆς ἐλεύθερης Πατρίδας, ὁδήγησε τά φανταράκια στή Νίκη.
Ἡ 28η Ὀκτωβρίου 1940 ἦταν γιά τούς Ἕλληνες ἡμέρα Δόξας!
«…Καί ἦρτες τέλος Σύ, Μητέρα-Μέρα, ὅπου ἀγκάλιασες κι ἀνύψωσες ὁλόκληρα τά περασμένα στόν ἀνώτατο λυτρωτικό σκοπό τους, στόν ὑπέρτατό τους ἠθικόν ἱστορικό ρυθμό!».
«Ὦ! ὕψιστη ἠθική στροφή μέσα στό χάος ὁλόκληρου τοῦ κόσμου!», θά ὑμνήσει ὁ Ἀγγελος Σικελιανός. Καί αὐτό ἐπειδή ὁ ὑλικός ὁπλισμός ἦταν ἐλάχιστος. Τά 7.000.000 τῶν ἄοπλων Ἑλλήνων εἶχαν νά ἀντιμετωπίσουν τά 45.000.000 τῶν πανίσχυρων καί ἄρτια ἐξοπλισμένων Ἰταλῶν. Ἀργότερα, στίς 6 Ἀπριλίου 1941, θά προστεθοῦν καί τά 85.000.000 σιδηρόφρακτων Γερμανῶν. Καί ὅμως αὐτά τά 130.000.000 τοῦ ἐχθροῦ τά πολεμήσαμε σέ 216 ἡμέρες, ἐνῶ οἱ Γάλλοι παραδόθηκαν σέ 38 ἡμέρες καί οἱ Ὁλλανδοί σέ 5! Μέ ἀποτέλεσμα οἱ Ἕλληνες νά καταστρέψουν τό 19,6% τοῦ ἐχθροῦ, οἱ Γάλλοι τό 4,8% καί οἱ Ὁλλανδοί μόλις τό 0,9%.
Συμπέρασμα: Τό πνεῦμα ἐπεβλήθη στίς δυνάμεις τῆς ὠμῆς βίας. Ἡ ψυχή διέψευσε τήν ὑλική ὑπεροπλία. Γιατί; Ἐπειδή πολεμοῦσαν γιά τήν Πατρίδα, γιά τήν «προσβεβλημένη» Παναγιά.
Ἀλλά τί ἔτρεφε τό πνεῦμα; Τί γιγάντωνε τήν ψυχή; Ποιά ἦταν ἡ ἁρματωσιά ἡ ἀκατάλυτη; Τί ἐμψύχωνε τόν «Δαβίδ» ἐναντίον τοῦ «Γολιάθ»; Πνευματικός ὁ ὁπλισμός: «Οὗτοι ἐν ἅρμασι καί οὗτοι ἐν ἵπποις, ἡμεῖς δέ ἐν ὀνόματι Κυρίου Θεοῦ ἡμῶν μεγαλυνθησόμεθα» (Ψαλμ. 19,8) … ἡ θεοσέβεια· τότε καί τώρα.
«Ὁ Θεός σώζοι τήν Ἑλλάδα» εἶπε πρῶτα ὁ Πρωθυπουργός, σταυροκοπήθηκε καί μετά ὑπέγραψε. Καί ἐκείνη, ἡ Στρατήγισσα Κυρά, ἡ Μεγαλόχαρη τῆς Τήνου, βλέποντας τήν ἀδικία τοῦ ἐχθροῦ ἀλλά καί τή θεοσέβεια τοῦ λαοῦ μας, ἀνέβηκε στ’ ἀλβανικά βουνά καί ὅπως «ἡ ὄρνις τά νοσσία ἑαυτῆς» (Ματθ. κγ΄ 37) προστάτεψε τόν στρατό μας.
Ἡ θεοσέβεια: Αὐτή ἡ πίστη στήν Πρόνοια καί Δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ καί στήν ἀρωγή τῆς Παναγίας μας, ἐμψύχωνε τούς φαντάρους μας καί ὁλόκληρο τό Ἔθνος.
Ἡ ἐλευθερία: «Τό ἐλεύθερον ἧμαρ» τοῦ Ὁμήρου ἦταν ἡ ἄλλη κινητήριος δύναμη. Ταύτιζαν τήν ἀξία τῆς ζωῆς μέ τήν ἰδέα τῆς ἐλεύθερης Πατρίδας. Ἔγραψε τότε ὁ Θεοτοκᾶς: «Δέν θά ποῦμε ἐμεῖς: ὁτιδήποτε ἐξόν ἀπό τόν πόλεμο, θά ποῦμε καί λέμε ἤδη: ὁτιδήποτε ἐξόν ἀπό τή δουλεία καί τήν ἀτιμία».
Ἡ φιλοπατρία: Τά φανταράκια εἶχαν ἀγάπη ἀκατάλυτη γιά τήν Πατρίδα καί θυσία μέχρις ἐσχάτων. Ἡ ἰαχή «νῦν ὑπέρ πάντων ὁ ἀγών», αὐτός ὁ τρόπος τοῦ λέγειν μεταφραζόταν σέ τρόπο τοῦ ζῆν, σέ μίμηση τῶν Σαλαμινομάχων. Μάχονταν γιά μιά θέση στόν «Ἥλιο». Ἡ δυνατή τους φιλοπατρία γέννησε τή θυσία καί δημιουργήθηκε ἔτσι ἕνα ἀκόμη ἔπος, τό ἔπος τοῦ ᾽40.
Μέ αὐτά τά ἀκαταμάχητα ὅπλα: θεοσέβεια, ἐλευθερία καί φιλοπατρία, ὁ ὁμηρικός λόγος «οὐδέν γλύκιον τῆς Πατρίδος» ἀντιστάθηκε στόν χρόνο καί ἔγραψε Ἱστορία· τήν Ἱστορία τοῦ ΟΧΙ, τήν Ἱστορία τοῦ 1940.
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
