Γράφει ο π. Ανδρέας Γκατζέλης*
Βλέπω γύρω μου τα κενά της εκκλησιαστικής διακονίας και η καρδιά μου πονά. Δεν το ζω ως κριτική, αλλά ως μια βαθιά εσωτερική πληγή αγάπης. Κλαίω πολλές φορές, γιατί νιώθω πως η καρδιά της θεολογικής εμπειρίας —η ζωντανή, θεραπευτική, ερωτική σχέση με τον Χριστό— δεν φτάνει όσο θα έπρεπε στη σύγχρονη κοινωνία. Αυτό με καίει. Με συνταράζει.
Και μέσα σε αυτόν τον πόνο γεννιέται η ανάγκη μου να προσφέρω, να μιλήσω, να διακονήσω. Να κάνω εκπομπές, να κηρύξω, να δώσω ομιλίες, να ανοίξω δρόμους καρδιάς. Θέλω να δοξαστεί το όνομα του Ιησού. Θέλω να θυμίσω ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να χορτάσει από μια ανέραστη ζωή μέσα στα πάθη. Τα πάθη μικραίνουν τον άνθρωπο και τον σπρώχνουν στη σκοτεινή κτηνωδία.
Μόνο ο έρωτας του Θεού, η αγάπη του Χριστού, η αλήθεια της Εκκλησίας μπορούν να εξανθρωπίσουν τον άνθρωπο, να του δώσουν ανάσα, φως και προοπτική.
Αυτό είναι που με κινεί. Αυτό είναι που με πονά. Αυτό είναι που βαθιά μου θέλω να μοιράζομαι με όσους πορεύονται δίπλα μας σε αυτή τη δύσκολη εποχή.
Ο Οικονόμος π. Ανδρέας Γκατζέλης είναι ιερέας στην ενορία της Ιεράς Μητρόπολης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής και μέλος της Συνοδικής Επιτροπής επί των Αιρέσεων.
Είναι επίσης Πρόεδρος του Πνευματικού Συμβουλίου της Πανελλήνιας ένωσης Γονέων .
Είναι ιδιαίτερα γνωστός από τις τηλεοπτικές του εκπομπές αλλά και εμφανίσεις στον Εκκλησιαστικό Τηλεοπτικό Σταθμό 4Ε.
