Πανηγύρισε ο Ιερός Ναός του Αγίου Φωτίου στη Βεργίνα-Χειροθεσίες Αναγνωστών.

Την Κυριακή 6 Φεβρουαρίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Αγίου Φωτίου Βεργίνης.

Στο τέλος ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων χειροθέτησε Αναγνώστες τον κ. Χριστοδουλόπουλο Θεόδωρο και τον κ. Μητρόπουλο Γεώργιο, οι οποίοι διακονούν στο Ιερό Βήμα και στο Αναλόγιο της ενορίας.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Οὐκ ἔστι καλόν λαβεῖν τόν ἄρ­τον τῶν τέκνων καί βαλεῖν τοῖς κυ­ναρίοις».

Στά μέρη Τύρου καί Σιδῶνος συναντήσαμε σήμερα τόν Χριστό καί παρακολουθήσαμε ἕναν σπά­νιο διάλογο. Ὁ συνομιλητής του δέν ἦταν κάποιος νομοδιδάσκαλος οὔτε κάποιος ἄρχων τῆς Συναγω­γῆς. Μία γυναίκα ἦταν καί μάλιστα Χαναναία, δηλαδή εἰδωλολάτρις. Μία γυναίκα, πού παρότι δέν πί­στευε στόν ἀληθινό Θεό, στόν Θεό πού πίστευαν οἱ Ἰσραηλίτες, ἔτρεχε πίσω ἀπό τόν Χριστό, ζητώντας νά λυπηθεῖ τή θυγατέρα της καί νά τήν θερα­πεύ­σει.

Ἡ ἀγάπη καί ὁ πόνος τῆς μητέρας γιά τήν «κακῶς» δαιμονιζόμενη θυ­γατέρα της, τήν ὁδηγεῖ στήν ὑπέρ­βαση τῶν συμβάσεων τῆς ἐπο­χῆς. Ὡς γυναίκα θά ἔπρεπε νά βρί­σκεται στό σπίτι της καί νά μήν τρέχει στόν δρόμο καί μάλιστα νά ζητᾶ χάρη ἀπό τόν Χριστό, πού ἦταν ἕνας ἄγνωστος γι᾽ αὐτήν ἀλλο­εθνής καί ἀλλόθρη­σκος, ὅπως πίστευε. Κι ὅμως ἡ Χαναναία τολμᾶ, γιατί πονᾶ γιά τό παιδί της καί ἐπιδιώκει τή θεραπεία του.

Θά εἶχε ἀκούσει ἀσφαλῶς γιά τόν Χριστό καί γιά τά θαύματά του, θά εἶχε μάθει τίς θεραπεῖες ἄλλων δαιμο­νι­σμένων, καί γι᾽ αὐτό τόν ἐκλι­παρεῖ, τόν παρακαλεῖ, πιστεύοντας ὅτι μπορεῖ νά καμφθεῖ μπροστά στή μητρική της ἀγάπη καί ἐπιμο­νή. Ἡ ἀντίδραση ὅμως τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἀποθαρρυντική καί ἀσυνή­θι­στη: «Δέν εἶναι καλό νά πάρεις τό ψωμί τῶν παιδιῶν σου καί νά τό δώ­σεις στά σκυλάκια», τῆς λέει.

Ἀλλά ἡ Χαναναία δέν σκέφτηκε οὔτε πῶς εἶναι δυνατόν νά τῆς μιλᾶ μέ αὐτόν τόν τρόπο ὁ Χριστός πού ἦταν γνωστός γιά τήν ἀγάπη καί τήν καλωσύνη του πρός τούς ἀν­θρώπους, οὔτε πῶς εἶναι δυνα­τόν νά μήν καταλαβαίνει τόν πόνο της καί νά μήν τήν συντρέχει. Χωρίς ὅμως νά ἐκπλήττεται, χωρίς νά ἀπογοητεύεται, χωρίς κἄν νά δι­στάζει ἡ Χαναναία ἀπαντᾶ: «ναί, κύριε, καί γάρ τά κυνάρια ἐσθίει ἀπό τῶν ψιχίων τῶν πιπτόντων ἀπό τῆς τραπέζης τῶν κυρίων αὐ­τῶν».

Εἶναι τόσο μεγάλη ἡ πίστη της καί τόσο μεγάλη ἡ ἀγάπη της, ὥστε δέν τήν ἐνοχλεῖ ἡ φαινομενικά προσ­βλη­τική ἀπάντηση τοῦ Κυρίου. Ὁ Χριστός ἄλλωστε δέν ἐπιδιώκει νά τήν προσβάλλει, ἀλλά νά ἀναδεί­ξει τήν πίστη της, τήν ὁποία σέ λίγο θά ἐπαινέσει καί θά ἐγκωμιάσει. Τήν δοκιμάζει γιά λίγο, γιά νά λάμ­ψει ἀκόμη περισσότερο, γιά νά δι­δάξει μέ τή δική της πίστη τούς Ἰσραηλίτες, γιά νά διδάξει καί ἐμᾶς ὅτι ὁ Χριστός δέν κάνει διακρίσεις, δέν χωρίζει τούς ἀνθρώπους σέ δι­κούς του καί ξένους, ἔστω καί ἄν μᾶς φαίνεται ὅτι συμβαίνει, γιατί αὐτός πού σήμερα ἐγκωμιάζει τήν πίστη τῆς Χαναναίας, μιᾶς ἐθνικῆς γυναίκας, αὐτός θά ἀφήσει ὡς τε­λευταία ἐντολή στούς μαθητές του τό «πορευθέντες μαθητεύσατε πάν­τα τά ἔθνη», χωρίς νά κάνει καμία διάκριση

Αὐτή τήν ἐντολή τοῦ Κυρίου μας ἀκολούθησε καί ὁ ἑορταζόμενος σήμερα μέγας ἱεράρχης καί ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ ἅγιος Φώ­τιος, πατριάρχης Κωνσταντινου­πό­λεως, στόν ὁποῖο εἶναι ἀφιερω­μέ­νος ὁ περικαλλής αὐτός ναός τῆς Βεργίνας.

Καί τήν ἀκολούθησε αὐτή τήν ἐντολή σέ μία ἐποχή πού δέν ἦταν εὔκολη γιά τήν Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινου­πό­λεως, ἐξαιτίας ἀφενός τῶν ἀντι­δρά­σεων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρώ­μης καί ἀφετέρου ἐξαιτίας τῶν πιέ­σεων πού δεχόταν ἡ Βυζαντινή αὐτοκρατορία ἀπό τά βόρεια καί ἀνα­τολικά σύνορά της. Ὅμως ὁ πατριάρχης Φώτιος τόλμησε νά «μαθητεύσει πάντα τά ἔθνη», νά στείλει δηλαδή ἱεραποστόλους γιά νά κηρύξουν τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ στούς σλαβικούς λαούς πού κατοικοῦσαν στή βόρεια Βαλ­κα­νική καί σέ περιοχές τῆς Κεντρι­κῆς Εὐρώπης. Τόλμησε νά ἀνοίξει καί γι᾽ αὐτούς τή θύρα τοῦ ἐλέους τοῦ Θεοῦ καί νά τούς βγάλει ἀπό τήν πλάνη τῶν εἰδώλων στά ὁποῖα πίστευαν, νά τούς φωτίσει μέ τό φῶς τῆς θείας χάριτος καί νά τούς ἀπαλλάξει ἀπό ὅλες τίς προλήψεις καί τίς προκαταλήψεις πού τούς ἐμπόδιζαν νά ἐξελιχθοῦν καί νά προ­οδεύσουν.

Καί τό τόλμησε, ὅπως ὅλοι γνωρίζουμε, μέ τούς δύο ἱκα­νούς καί ἀφοσιωμένους μαθητές του, τούς δύο Θεσσαλονικεῖς ἀδελ­φούς ἁγίους Κύριλλο καί Μεθόδιο, οἱ ὁποῖοι ἄφησαν πίσω τους τά πάντα καί πῆγαν στίς δύσκολες χῶρες τῶν Σλάβων γιά νά κηρύ­ξουν τόν Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ, γιά νά ἐκπολιτίσουν τούς ἀνθρώ­πους, γιά νά τούς δώσουν ἕνα ἀλφάβητο, ὥστε νά βγοῦν ἀπό τήν ἀνυπαρξία στήν ὕπαρξη καί νά προοδεύσουν.

Καί τό κατόρθωσαν οἱ δύο αὐτά­δελφοι ἱεραπόστολοι, τιμώ­ντας ἔτσι καί τόν Χριστό καί τήν πα­τρίδα τους ἀλλά καί τόν Μέγα Φώ­τιο, πού ἐμπνεύσθηκε αὐτή τή με­γά­λη ἀποστολή, γιά τήν ὁποία ὄχι μόνο οἱ Σλάβοι ἀλλά καί ἡ Εὐρώπη ὁλόκληρη καί ὁ κόσμος ὀφείλουν στούς αἰῶνες εὐγνωμοσύνη στόν σοφό πατριάρχη, τόν Μέγα Φώτιο, καί στήν Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντι­νου­πόλεως, γιατί στή δική του πίστη ὀφείλουν τό θαῦμα τοῦ ἐκ­χρι­στιανισμοῦ καί τοῦ ἐκπολιτι­σμοῦ τους.

Ἑορτάζοντας σήμερα τή μνήμη τοῦ ἁγίου καί Μεγάλου Φωτίου, ἄς διδαχθοῦμε ἀπό τήν πίστη του, ἀλλά ἄς διδαχθοῦμε καί ἀπό τήν πίστη τῆς Χαναναίας γυναίκας. Γιατί ἡ πίστη εἶναι ἡ προϋπόθεση ὄχι μόνο τῶν θαυμάτων ἀλλά καί τῆς ζωῆς μας, πού ἀποτελεῖ ἕνα θαῦμα, καί χωρίς πίστη δέν μπο­ροῦ­με νά ζήσουμε, δέν μποροῦμε νά προχωρήσουμε, ἐνῶ μέ τήν πί­στη, μποροῦμε καί ἐμεῖς νά ἀξιω­θοῦμε τῆς χάριτος καί τοῦ ἐλέους τοῦ Θεοῦ, ὅπως καί ἡ Χαναναία τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελίου.

Ὄχι μόνο γιά τήν Ὀρθοδοξία ἀλλά καί γιά ὅλη τήν Εὐρώπη, πού δέν εἶναι ὅλη ὀρθόδοξη, ὁ Μέγας Φώτιος, ἀλλά καί οἱ δύο ἅγιοι, Κύριλλος καί Μεθόδιος, εἶναι οἱ φωτιστές, καί γι᾽ αὐτό καί ὁ πάπας πρίν ἀπό χρόνια ὅρισε τούς δύο Θεσσαλονικεῖς Κύριλλο καί Μεθόδιο ὡς προστάτες καί φωτιστές ὄχι μόνο τῶν Σλάβων ἀλλά καί τῆς Εὐρώπης.

Γιά μᾶς ἰδιαίτερα τούς Μακεδόνες εἶναι τιμή μεγάλη, γιατί τιμώντας τόν Μέγας Φώτιοτιμοῦμε καί τόν ἅγιο Κύριλλο καί τόν ἅγιο Μεθόδιο, οἱ ὁποῖοι ὑπῆρξαν παιδιά τῆς Μακεδονίας, ὑπῆρξαν οἱ Θεσσαλονικεῖς, οἱ ὁποῖοι μετέφεραν τό φῶς τοῦ Εὐαγγελίου σέ ὅλους αὐτούς τούς λαούς πού βρισκόταν στό σκοτάδι τῆς ἀπιστίας καί δέν γνώριζαν τόν Χριστό καί τό Εὐαγγέλιο.

Ἔτσι, λοιπόν, σήμερα τιμοῦμε ὅλους αὐτούς οἱ ὁποῖοι εἶχαν δυνατή πίστη, εἶχαν ἀγάπη γιά τόν Θεό καί γιά τόν ἄνθρωπο. Καί ὅπως ὁ Κύριος θεράπευσε τή θυγατέρα τῆς Χαναναίας, ἔτσι καί ὁ Μέγας Φώτιος καί ὁ ἅγιος Κύριλλος καί Μεθόδιος μέ τήν πίστη τους θεράπευσαν τήν ἀπιστία καί τήν ἄγνοια τῶν λαῶν αὐτῶν. Ἄς ἔχουμε τήν εὐχή τους καί ἄς μᾶς ἐνισχύουν καί μᾶς, οὕτως ὥστε νά τιμοῦμε καί νά δοξάζουμε πάντοτε τόν Θεό, ὅπως καί αὐτοί τόν ἐδόξασαν.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ