ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ “ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ ” ΑΠΡΙΛΙΟΥ
Κρίσιμες οἱ μέρες πού ζοῦμε, πρωτόγνωρες γιά τίς νέες γενιές. Μπορεῖ νά μήν βιώσαμε τίς τελευταῖες δεκαετίες τήν φρίκη ἑνός πολέμου στήν πατρίδα μας, ἀλλά αὐτό πού βιώνουμε τά τελευταῖα δύο χρόνια μέ τήν πανδημία θυμίζει ἕνα σενάριο ἐπιστημονικῆς φαντασίας. Ἕνας ἀόρατος ἐχθρός πολιορκεῖ τόν κόσμο, πού κλείνεται στά σπίτια του πανικοβλημένος γιά νά κρυφτεῖ. Ἕνας ἀόρατος ἰός ἐρημώνει μεγαλουπόλεις, πόλεις καί χωριά, ἀναστέλλει τό παγκόσμιο ἐμπόριο, κλείνει τίς ἀγορές καί τά καταστήματα, σταματάει τίς ἐσωτερικές καί διεθνεῖς ἀεροπορικές μετακινήσεις καί τό χειρότερο στέλνει ἀνθρώπους ἀβοήθητους στά νοσοκομεῖα. Καί ἐκεῖ στά νοσηλευτικά ἱδρύματα δίνεται ἡ μεγαλύτερη μάχη. Ἄνθρωποι βυθισμένοι στήν μοναξιά, μέ τήν ἀβεβαιότητα τῆς θεραπείας, δίνουν τήν μάχη τῆς ἐπιβίωσης. Μόνοι μέ τόν Θεό καί τούς Ἁγίους. Ἡ μοναδική ἀνθρώπινη ἐπικοινωνία τό ἰατρικό καί νοσηλευτικό προσωπικό, πού πασχίζουν νά ἀνακουφίσουν, νά ἐνθαρρύνουν, νά παρηγορήσουν καί συνάμα νά περιθάλψουν, νά ταΐσουν, νά συνδράμουν σέ κάθε σωματική καί ψυχική ἀνάγκη. Καί εἶναι ἀλήθεια ὅτι πολλά καί προσφιλῆ πρόσωπα ἔφυγαν ἀναπάντεχα γρήγορα καί χωρίς νά προλάβουμε νά τά ἀποχαιρετήσουμε, νά τά ἀγκαλιάσουμε, νά τά ἀσπαστοῦμε.
Καί μετά τήν μεγάλη δοκιμασία τοῦ λοιμοῦ φαίνεται νά ἀνακύπτει μία νέα δοκιμασία, τοῦ λιμοῦ, ὡς ἀπόρροια τῆς οἰκονομικῆς κρίσης ἀπό τήν συρρίκνωση τῶν οἰκονομικῶν δραστηριοτήτων. Καί ἐπιστέγασμα αὐτῆς τῆς δοκιμασίας πού περνάει ἡ ἀνθρωπότητα, ὁ ἐφιάλτης τῆς παγκόσμιας ἐπισιτιστικῆς κρίσης ὡς συνέπεια τῆς πολεμικῆς σύρραξης μεταξύ τῆς Ρωσίας καί τῆς Οὐκρανίας. Οἱ δύο ἐμπόλεμες χῶρες εἶναι οἱ μεγαλύτεροι σιτοβολῶνες τῆς Εὐρώπης, πού ἀντιπροσωπεύουν τό 25% τῶν παγκόσμιων ἐξαγωγῶν σιτηρῶν καί σχεδόν τό ἕνα τρίτο τῶν παγκοσμίων ἐξαγωγῶν σιταριοῦ. Οἱ χῶρες τῆς Ἀφρικῆς καί τῆς Μέσης Ἀνατολῆς ἐξαρτῶνται σχεδόν ἐξ ὁλοκλήρου ἀπό τήν Ρωσία γιά τά βασικά εἶδη διατροφῆς. Κίνδυνος πείνας ὅμως ἀπειλεῖ καί ὅλη τήν παγκόσμια κοινότητα.
Ὁ πόλεμος στήν Οὐκρανία ἀρχικά προκάλεσε σόκ στήν παγκόσμια ἀγορά ἐνέργειας. Τώρα ὅμως ἐξαιτίας τοῦ πολέμου ὁ πλανήτης ἀντιμετωπίζει μιά βαθύτερη κρίση: ἐλλείψεις τροφίμων. Τό πρόβλημα δυστυχῶς γίνεται καθημερινά καί πιό σύνθετο καί εἶναι συνάρτηση τῆς πανδημίας, τῶν δυσκολιῶν στίς φορτώσεις τῶν ἐξαγωγῶν, τοῦ ὑψηλοῦ κόστους τῆς ἐνέργειας, ἀλλά καί τῶν πρόσφατων πλημμυρῶν, πυρκαγιῶν καί τῆς ἐκτεταμμένης ξηρασίας σέ ὁρισμένες χῶρες.
Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία δέεται: «… ὑπέρ τοῦ διαφυλαχθῆναι … πᾶσαν πόλιν καί χώραν ἀπό ὀργῆς, λοιμοῦ, λιμοῦ, σεισμοῦ, καταποντισμοῦ, πυρός, μαχαίρας, ἐπιδρομῆς ἀλλοφύλων, ἐμφυλίου πολέμου καί αἰφνιδίου θανάτου… καί ῥύσασθαι ἡμᾶς ἐκ τῆς ἐπικειμένης δικαίας αὐτοῦ ἀπειλῆς, καί ἐλεῆσαι ἡμᾶς».
Ἕνας Γολγοθᾶς ὑψώνεται μπροστά μας. Ἄς ἀφήσουμε τίς μικρότητες καί τίς ἐπιλαιότητες καί ἄς ἑνώσουμε τίς δυνάμεις καί τίς προσευχές μας, ὥστε ὅσο τό δυνατόν πιό ἀνώδυνα νά ξεπεράσουμε τήν παγκόσμια ἐπισιτιστική κρίση, πού δέν θά ἀφήσει ἀνεπηρέαστη καμία χώρα συμπεριλαμβανομένης τῆς πατρίδος μας.
