Πλησιάζουν τά Χριστούγεννα. Κι ἐμεῖς ἀδημονοῦμε νά βιώσουμε τήν κατανυκτική ὀρθρινή μυσταγωγία, τήν ζεστή οἰκογενειακή ἀτμόσφαιρα, μαζί κι ὅλες τις μικρές χαρές πού φέρνει ἡ Μητρόπολη τῶν ἑορτῶν στήν καθημερινότητά μας.
Ὅμως, φέτος τά Χριστούγεννα, περισσότερο ἀπό ἄλλες χρονιές, πολλοί ἀδελφοί μας θά τά περάσουν μόνοι, ἀπομονωμένοι, μέ πόνο, μέ ἀγωνία, μέ φόβο γιά τό αὔριο. Δέν εἶναι κάποιοι ξένοι, κι ἄς μήν ἦρθε ἀκόμα ἡ λοιμική νόσος στό δικό μου σπίτι. Εἶναι τ’ ἀδέλφια μας, οἱ γονεῖς μας, πού μέχρι χθές ἀνηφορίζαμε μαζί τό μονοπάτι τοῦ βίου.
Κύριε, μετά τό μαρτύριο τῆς ὑποχρεωτικῆς ἀπομόνωσης, φέρ’ τους ξανά κοντά μας! Γιά νά συνεχίσουμε ὅλοι μαζί νά χαιρόμαστε τήν ὀμορφιά τῆς ζωῆς, νά μοιραζόμαστε τίς πλούσιες εὐλογίες Σου, νά χτίζουμε τό αὔριο τῆς πατρίδας μας.
Κι ὥσπου νά λάβουν τό ποθητό ἐξιτήριο, δῶσε τους πολλή ὑπομονή, πολλή χάρη, πολλή δύναμη καί ἀντοχή.
Ἄν μποροῦσα, Χριστέ μου, νά διαλέξω… φέτος τά Χριστούγεννα, μήν ἔρχεσαι σέ μᾶς! Πήγαινε μόνο στά Νοσοκομεῖα, στ’ ἀδέλφια μας, πού τόσο Σέ χρειάζονται. Γϊνε Ἐσύ τό ζωογόνο ὀξυγόνο κι ἄφθονο γέμισε τά πνευμόνια τους.
Γίνε ἡ συντροφιά τους. Γίνε ἡ παρηγοριά καί ἡ χριστουγεννιάτικη χαρά τους.
Κι ἀκόμη, ἐπιστράτευσε τίς ταξιαρχίες τῶν οὐράνιων Ἀγγέλων, γιά νά προστρέξουν τούς ἐπίγειους φύλακες ἀγγέλους, τούς χαλκέντερους γιατρούς καί νοσηλευτές. Σ’ εὐχαριστῶ πού ἀντέχουν! Τίς εὐλογίες τῆς ἅγιας Φάτνης Σου, μετά τούς νοσηλευόμενους, σ’ αὐτούς, Κύριε, στεῖλτες…
