ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ
Τήν τελευταία δημιουργική μέρα, ἀφοῦ ὁλοκληρώθηκε ἡ παραγωγή τοῦ συμπαντικοῦ κόσμου καί τῆς γῆς, μέ ὅ,τι αὐτά περιέχουν, ὁ Θεός κατασκευάζει τόν ἄνθρωπο, ὄχι ὡς τό ἔσχατο, τό τελευταῖο ἀπό πλευρᾶς ἀξίας δημιούργημα, ἀλλά ὡς τό πιό σπουδαῖο, ὡς τό ὑπερέχον τῆς δημιουργίας, καί ὡς τόν κυρίαρχο ὅλης τῆς κτίσης. Ναί, ὁ ἄνθρωπος, διδάσκει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Νύσσης (4ος αἰ.), ἀδελφός τοῦ Μ. Βασιλείου, ὁδηγεῖται, μέ τή δημιουργία του, ὡς ὁ αὐτοκράτορας μέσα στό φυσικό του ἀνάκτορο.
Καί ἐνῶ γιά ὅλη τή δημιουργία ὁ Θεός, «εἶπε καί ἐγενήθησαν», «ἐνετείλατο καί ἐκτίσθησαν» (Ψαλμ. 32, 9), δηλαδή πρόσταξε καί τό πρόσταγμά του γινόταν πραγματικότητα, γιά τόν ἄνθρωπο συμβαίνει τό ἰδιαίτερο. Ποιό;
«Καί εἶπεν ὁ Θεός· ποιήσωμεν (ἄς κατασκευάσουμε) ἄνθρωπον κατ’ εἰκόνα ἡμετέραν καί καθ’ ὁμοίωσιν (σύμφωνα μέ τή δική μας εἰκόνα καί νά ὁμοιάζει μέ μᾶς, -καί ἐδῶ δέν ἐννοεῖ ὅτι ὁ Θεός ἔχει μορφή ἀνθρώπινη, ἀλλά ἀναφέρεται στά πνευματικά γνωρίσματα τοῦ Θεοῦ, τά ὁποῖα ἔχει καί φέρει καί ὁ ἄνθρωπος σέ σχετικό βαθμό, ὅπως λογικό, ἐλευθερία, δημιουργικότητα κ.ἄ.-), καί ἀρχέτωσαν (καί νά κυβερνᾶ ὁ ἄνθρωπος) τῶν ἰχθύων τῆς θαλάσσης καί τῶν πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ… καί πάσης (ὅλης) τῆς γῆς…» (Γεν. 1, 26).
Τό «ποιήσωμεν» διαδηλώνει, ὅτι καί τά τρία πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδας συμπράττουν στή δημιουργία τοῦ μεγαλείου τοῦ προσώπου τοῦ ἀνθρώπου.
Ἔτσι, μέ τήν πλάση τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος ἀπό χῶμα (λάσπη), «ἐνεφύσησεν (ὁ Θεός) εἰς τό πρόσωπον αὐτοῦ πνοήν ζωῆς καί ἐγένετο ὁ ἄνθρωπος εἰς ψυχήν ζῶσαν» (Γεν. 2, 7).
Ἡ πνοή τοῦ Θεοῦ στό πρόσωπο τοῦ ἀνθρώπου εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα νά παραχθεῖ ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου. Καί ἐδῶ μιά παρατήρηση τῶν ἁγίων Πατέρων μας, εἶναι ὅτι ὁ Θεός, στήν πραγματικότητα, συγχρόνως πλάθει τόν ἄνθρωπο, ὡς σωματοψυχική ὁλότητα, γιατί ἡ ψυχή, ὡς ζωοποιόν πνεῦμα, ζωοποιεῖ τό σῶμα, ἀλλά καί περιέχει καί συνέχει τό σῶμα.
Καί πρῶτα, ἀφοῦ κατασκευάζει ὁ Θεός τόν ἄνδρα, τόν Ἀδάμ, ἀκολούθως πλάθει «ἐκ τῆς πλευρᾶς» του τή γυναίκα, τήν Εὔα. Καί αὐτό τό λέγει τό ἱερό κείμενο, ὄχι κατά κυριολεξία, ἀλλά γιά νά δείξει τήν ἀπόλυτη ὁμοιότητα καί ἰσοτιμία τῆς γυναίκας μέ τόν ἄνδρα (Γεν. 2, 21-24).
Καί στή συνέχεια «εὐλόγησεν αὐτούς ὁ Θεός», λέγοντας: «Αὐξάνεσθε καί πληθύνεσθε καί πληρώσατε τήν γῆν καί κατακυριεύσατε αὐτῆς» (Γεν. 1, 28). Ἔτσι, ὁ πρῶτος γάμος εὐλογεῖται καί τελεῖται ἀπό τόν Θεό μέσα στόν Παράδεισο, μέ τήν εὐχή τοῦ ἁγίου Θεοῦ νά αὐξηθεῖ τό ἀνθρώπινο γένος καί νά γεμίσει ὅλη τή γῆ καί νά γίνει ὁ ἄρχοντάς της.
