Για να κατεβάσετε την Ποιμαντορική Εγκύκλιο σε μορφή PDF πατήστε εδώ: ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2023
Ἀριθμ. Πρωτ.: 490
ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ
τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαγκαδᾶ, Λητῆς καί Ρεντίνης κ.κ. Πλάτωνος
ἐπί τῇ Ἑορτῇ τῶν Χριστουγέννων
πρός τό Χριστεπώνυμον πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λαγκαδᾶ, Λητῆς καί Ρεντίνης
«Τί θαυμάζεις Μαριάμ; Tί ἐκθαμβεῖσαι τῷ ἐν σοί;
Ὅτι ἄχρονον υἱόν χρόνῳ ἐγέννησα, φησί».
(Κάθισμα τῆς Ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου τῶν Χριστουγέννων Ἦχος δ’ )
Τέκνα ἡμῶν ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Εἶναι ἁπολύτως εὔλογη ἡ ἀπορία, ἡ ἔκπληξη καί τό δέος πού, σύμφωνα μέ τόν ἱερό Ὑμνωδό, διακατεῖχε τήν Παναγία κατά τήν Ἁγία Νύχτα τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, καθώς ὁ ἀπρόσιτος καί ἀπερίγραπτος Θεός Λόγος ἔγινε προσιτός καί περιγραπτός ὡς ἄνθρωπος. Χωρίς νά ἀπωλέσῃ ἤ νά μειώσῃ τήν ἄκτιστη θεία φύση Του προσέλαβε ἐκ τῆς Παρθένου πλήρη ἀνθρώπινη φύση ἐκτός ἁμαρτίας, προκειμένου νά σώσῃ τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν ἁμαρτία, τή φθορά καί τόν θάνατο. Ὁ Υἱός Λόγος δέν ἄρχισε νά ὑπάρχῃ ἀπό τή στιγμή τῆς Γεννήσεώς του ὡς ἀνθρώπινο βρέφος ἐκ τῆς Παρθένου, ἀφοῦ εἶναι Αὐτός ὁ ἴδιος ὁ πρό τῶν αἰώνων ὑπάρχων Θεός, ὁ Δημιουργός τοῦ χρόνου.
Μέ τήν κατ’ἄνθρωπον Γέννησή Του ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ἔγινε κοινωνός τῆς ἀνθρώπινης φύσεώς μας, γιά νά γίνουμε ἐμεῖς «κοινωνοί θείας φύσεως»(Β΄ Πέτρ. 1, 4). Ἀπό ἀγάπη καί φιλανθρωπία ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ἔγινε ἡ νέα ζύμη στό ὅλο φύραμα τῆς ἀνθρωπότητας, γιά νά τήν ἐλκύσει στήν κατά χάρη θέωση, τόν ἐξ ἀρχῆς φυσικό προορισμό της.
Ἡ Ἐκκλησία σήμερα μέ τήν ὑπέροχη ὑμνολογία της μᾶς καλεῖ νά ἐντρυφήσουμε στό μέγα μυστήριο τῆς Θείας Ἐνανθρωπίσεως καί νά συμμεριστοῦμε τόν θαυμασμό τῆς Παναγίας, ἔργο ἐξ ἀντικειμένου δύσκολο λόγῳ τοῦ σκοτισμοῦ τῆς ἀνθρώπινης φύσεως ἀπό τήν ἁμαρτία, οἱ ἐπιπτώσεις τῆς ὁποίας ὑπῆρξαν τραγικές. Ὁ ἄνθρωπος ἔχασε τήν εἰρήνη μέ τόν Θεό, μέ τόν ἑαυτό του καί μέ τόν συνάνθρωπο. Ὑποδουλώθηκε στή φθορά καί τόν θάνατο. Ἀπώλεσε τήν ἀρχική Θεογνωσία καί τή δυνατότητα τοῦ «καθ’ὁμοίωσιν Θεοῦ». Στή θέση τοῦ Θεοῦ ἔπλασε ἀνύπαρκτους θεούς καί θεοποίησε τήν κτίση καί τά κτίσματα. Τήν τραγικότητα τῆς κατάστασης τοῦ μεταπτωτικοῦ ἀνθρώπου ἀποδίδει ἄριστα ὁ ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης μέ τή φράση του, ἡ ἁμαρτία τόν ἄνθρωπο «πτῶμα ἐποίησεν»(Εἰς τούς Ψαλμούς, PG. 44, 508CD). Σέ βαθύ πνευματικό σκοτάδι καί ἀποξένωση ἀπό τόν ἀληθινό Θεό ζοῦσε ἡ ἀνθρωπότητα μέχρι τή Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία συνέβη, ὅταν στό προαιώνιο σχέδιο τῆς Θείας Οἰκονομίας ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου.
Ὁ ἐπουράνιος Πατέρας ἔστειλε τόν «μεγάλης βουλῆς ἄγγελο»(Ἡσ. 9,6), τόν ἴδιο τόν Μονογενῆ Του Υἱό, γιά νά φέρῃ στόν κόσμο τήν εἰρήνη. Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ἔγινε τέλειος ἄνθρωπος καί μᾶς δίδαξε τήν ἀληθινή Θεογνωσία. Γι’ αὐτό καί ψάλλουμε δοξολογικά: «Ἡ γέννησή σου Χριστέ ὁ Θεός, ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ τό φῶς τῷ τῆς γνώσεως». Φανερώθηκε ξεκάθαρα μέ τή Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, ὅτι ὁ Θεός δέν εἶναι μία ἀπρόσωπη ἀνώτερη δύναμη, τό ἀντικείμενο ἑνός φιλοσοφικοῦ στοχασμοῦ καί ἀσφαλῶς δέν εἶναι ὁ Θεός ἕνας παγκόσμιος δυνάστης καί ἄτεγκτος τιμωρός, σύμβολο καί πηγή φόβου. Ἀντιθέτως, εἶναι ἕνας οὐράνιος Πατέρας γεμάτος ἀγάπη καί στοργή γιά τόν πληγωμένο ἀπό τήν ἁμαρτία ἄνθρωπο σέ τέτοιο βαθμό, «ὥστε τόν Υἱόν αὐτοῦ τόν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν μή ἀπόληται, ἀλλ’ἔχῃ ζωήν αἰῶνιον»(Ἰω. 3, 16).
Ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ φανέρωσε τό ἀρχαῖο κάλλος τῆς θείας εἰκόνας στόν ἄνθρωπο, τό ὁποῖο εἶχε ἐπικαλύψει ἡ ἀνθρώπινη ἁμαρτία, καί ἀποκατέστησε τήν ἐπίγνωση καί τή χάρη τῆς υἱοθεσίας. Πλέον, ὁ κάθε πιστός μπορεῖ νά ἀναφωνῇ: «Εἰκών εἰμί τῆς ἀρρήτου δόξης σου εἰ καί στίγματα φέρω πταισμάτων». Μέ τή Γέννηση τοῦ Χριστοῦ διαψεύστηκε ἡ λογική τῆς σοφίας τῶν φιλοσόφων, οἱ ὁποῖοι πρέσβευαν ὅτι «Θεός ἀνθρώπῳ οὐ μίγνυται». Φανερώθηκε περίτρανα, ὅτι ὁ Θεός εἶναι κοινωνία ἀγάπης καί καλεῖ τόν ἄνθρωπο νά ἀσπασθῇ καί νά ἀντανακλᾷ στή ζωή του, στή σχέση του μέ τόν Θεό καί μέ τούς συνανθρώπους του αὐτή τήν ἐνδοτριαδική κοινωνία τῆς ἀνιδιοτελοῦς ἀγάπης.
Ὁ Χριστός, ὡς νέος Ἀδάμ, διόρθωσε τό σφάλμα τοῦ πρώτου Ἀδάμ. Ἔζησε ὡς ἄνθρωπος μία ἀπολύτως ἀναμάρτητη ζωή, μᾶς δίδαξε τήν ἀληθινή Θεογνωσία καί πλήρωσε γιά χάρη μας τό πανάκριβο τίμημα τῆς παρακοῆς τῶν Πρωτοπλάστων, τό ὁποῖο βάρυνε ὅλους μας, χύνοντας γιά ὅλους μας τό Τίμιο αἷμα Του πάνω στόν Σταυρό. Γι’ αὐτό οἱ πιστοί ὅλων τῶν αἰώνων ὀφείλουμε αἰώνια εὐγνωμοσύνη στόν Σωτῆρα μας, ὅπως καί στήν Ἀειπάρθενο Θεοτόκο, ἡ Ὁποία διόρθωσε τό ὀλέθριο γιά τήν ἀνθρωπότητα λάθος τῆς ἀρχαίας Εὔας, τῆς μητέρας τῆς φθορᾶς καί τοῦ θανάτου. Ἡ νέα Εὔα, ἡ Παναγία, μέ τήν ἐλεύθερη, ταπεινή καί ἀπόλυτη ὑπακοή καί συγκατάθεσή της στό σωτήριο σχέδιο τοῦ Θεοῦ ἔγινε ἡ μητέρα τῆς ζωῆς καί τῆς ἀφθαρσίας.
Μέ τήν ἐνανθρώπισή του ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ Λόγος ἀποκατέστησε τόν ἄνθρωπο στήν προπτωτική του ἀξία καί δόξα. Εἰσήγαγε στόν κόσμο τή Θεία Δικαιοσύνη, κήρυξε τήν ἰσότητα ὅλων τῶν ἀνθρώπων, δίδαξε τήν ἀνιδιοτελή ἀγάπη, ἔδειξε τήν ὁδό τῆς σωτηρίας καί μᾶς προσκαλλεῖ ἅπαντες νά Τόν ἀκολουθήσουμε ἐλεύθερα καί μέ ἐμπιστοσύνη σέ μία σταυροαναστάσιμη πορεία ζωῆς.
Μέ καθαρότητα καρδίας καί συνειδήσεως, ἀπαλλαγμένοι ἀπό φθοροποιά πάθη, μέ τίς καρδιές μας γεμάτες εὐγνωμοσύνη καί αἰσθήματα δοξολογίας ἐνώπιον τοῦ μεγάλου μυστηρίου τῆς θείας συγκαταβάσεως, ἄς προσέλθουμε ἅπαντες νά προσκυνήσουμε τό Θεῖο Βρέφος. Μαζί μέ τούς σοφούς Μάγους καί τούς ταπεινούς ποιμένες τῆς Βηθλεέμ ἄς προσκυνήσουμε Τόν ἀνακληθέντα στή φάτνη τῶν ἀλόγων ζώων, προκειμένου νά φέρῃ στόν κόσμο τό φῶς τῆς ἀληθινῆς Θεογνωσίας. Μαζί μέ τούς ἁγίους ἀγγέλους ἄς Τόν ἀνυμνήσουμε ἀναφωνώντας καί τό : «Δι’ ἡμᾶς ἐγεννήθη παιδίον νέον ὁ πρό αἰώνων Θεός», στόν ὁποῖο ἀνήκει ἡ δόξα, ἡ τιμή καί ἡ προσκύνησις εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.
Διάπυρος πρός τόν ἐν τῷ θεοδέγμονι σπηλαίῳ Τεχθέντα Κύριον εὐχέτης πάντων ὑμῶν
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΛΑΓΚΑΔΑ, ΛΗΤΗΣ ΚΑΙ ΡΕΝΤΙΝΗΣ ΠΛΑΤΩΝ