ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΜΑΪΟΥ
Τό ὅτι ὑπάρχουν Ἄγγελοι μᾶς τό πληροφοροῦν σέ πολλές περιπτώσεις ἡ Παλαιά καί ἡ Καινή Διαθήκη, ὅπως καί ἡ ζωή τῶν Ἁγίων μας. Τό ποιά εἶναι ἡ φύση τους καί αὐτό τό ξέρουμε, ὅτι εἶναι ἀσώματες, νοερές ὑπάρξεις, ὅτι μετακινοῦνται ἀκαριαῖα ἀπό τόπο σέ τόπο. Καί ἔχουν ὡς ἔργο τους νά ὑμνοῦν ἀκατάπαυστα τόν Θεό, νά ἐκτελοῦν τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ καί νά προστατεύουν τούς ἀνθρώπους. Τό πότε καί πῶς δημιουργοῦνται, αὐτό δέν τό γνωρίζουμε. Ἁπλᾶ στό βιβλίο τοῦ Ἰώβ (Παλαιά Διαθήκη) ἀναφέρεται πώς:
«Ὅτε (ὅταν) ἐγενήθησαν (δημιουργήθηκαν τά) ἄστρα, ᾔνεσάν με φωνῇ μεγάλῃ (μέ ὕμνησαν δυνατά) πάντες ἄγγελοί μου» (Ἰώβ 38, 7). Τοῦτο σημαίνει, ὅτι οἱ Ἄγγελοι δημιουργοῦνται πρίν ἀπό τόν ἄνθρωπο καί ὑπῆρχαν κατά τή διάρκεια τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου.
Τό πλῆθος τῶν Ἀγγέλων εἶναι ἀναρίθμητο, κατά τόν προφήτη Δανιήλ (7, 10). Δέν διακρίνονται σέ φύλα, ὡστόσο καί αὐτοί πολλαπλασιάσθηκαν, ἄγνωστο σέ μᾶς, πῶς. Διακρίνονται σέ ἐννέα τάγματα καί, πάντως, κατά τήν Ἁγία Γραφή, εἶναι
«λειτουργικά πνεύματα, εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενα διά τούς μέλλοντας κληρονομεῖν σωτηρίαν» (Ἑβρ. α΄ 14). Δηλαδή εἶναι πνεύματα, τά ὁποῖα ἐκτελοῦν καί καθήκοντα, ὑπηρετώντας τούς ἀνθρώπους καί προστατεύοντας τούς θεοσεβεῖς, προκειμένου αὐτοί νά κληρονομήσουν τήν αἰώνια ζωή.
Οἱ ἄνθρωποι εὑρίσκονται σέ ἀνώτερη ἀπό τούς Ἀγγέλους θέση, ἀφοῦ, καί, κατά τόν ἀπόστολο Πέτρο, τίς μεγάλες θεῖες ἀλήθειες, οἱ ὁποῖες ἀποκαλύπτονται καί ἀφοροῦν στούς ἀνθρώπους, καί οἱ Ἄγγελοι ἔχουν τήν ἐπιθυμία νά τίς γνωρίσουν, ἐνῶ οἱ ἄνθρωποι μετέχουν σ’ αὐτές καί τίς ἀπολαμβάνουν (Α΄ Πέτρ. α΄ 12).
Καί στό θέμα αὐτό, ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἀνώτερος τῶν Ἄγγέλων, θά μᾶς πεῖ καί ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς (13ος-14ος αἰ.), πώς ἔβλεπαν οἱ Ἄγγελοι τόν Θεό νά πλάθει τόν ἄνθρωπο καί θαύμαζαν, λέγοντας ὅτι ὁ Θεός κατασκευάζει «ἕτερον»-ἄλλο θεό!
Ναί, στό τραπέζι τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν, καί κατά τόν ἅγιο Ἰωάννη Δαμασκηνό, θά παρακαθήσουν, ὡς συνδαιτυμόνες τοῦ Χριστοῦ, μόνο οἱ θεοσεβεῖς ἄνθρωποι καί ὄχι οἱ Ἄγγελοι.
Ὕμνος σχετικός μέ τά ἀνωτέρω: «Τῶν οὐρανίων ταγμάτων ὡς προεξάρχοντα, καί τῶν ἐν γῇ ἀνθρώπων, ἰσχυρόν σε προστάτην, φύλακα καί ρύστην, ὑμνοῦμεν πιστῶς, Μιχαήλ ἀρχιστράτηγε, καθικετεύοντες πάσης φθοροποιοῦ, ἀλγηδόνος ἡμᾶς ρύσασθαι».
Τό πιό πάνω τροπάριο ψάλλεται σέ ἦχο α΄, ἀνήκει στούς Αἴνους τῆς ἑορτῆς τῆς Σύναξης (8 Νοεμβρίου) τῶν Ἀρχιστρατήγων Μιχαήλ καί Γαβριήλ καί ὅλων τῶν Ἀγγέλων.
Ἡ ἑρμηνευτική ἀπόδοσή του ἔχει, ὡς ἑξῆς:
«Ἐσύ, Μιχαήλ Ἀρχιστράτηγε, ὁ ὁποῖος προεξάρχεις τῶν οὐρανίων Ἀγγελικῶν Δυνάμεων καί ἀποβαίνεις ἰσχυρός προστάτης, φύλακας καί σωτήρας, ἕνεκα τῆς παρρησίας σου ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ὅλων τῶν πιστῶν ἀνθρώπων, σοῦ ἀπονέμουμε τιμή καί σέ παρακαλοῦμε νά μᾶς προφυλάσσεις, ἔχοντας τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ἀπό κάθε σωματική καί ψυχική κάκωση καί ταλαιπωρία».
