ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΜΑΡΤΙΟΥ
Πολύβουος ὁ δρόμος ἔξω ἀπό τό παράθυρό μου. Ὀχήματα καί ἄνθρωποι, ὅλοι καί ὅλα μαζί, βάλθηκαν νά μέ ἀποσπάσουν ἀπό τήν ἐργασία πού ἔχω ξεκινήσει. Πρέπει νά τήν τελειώσω. Εἶναι πολύ σοβαρή ἡ ἐργασία αὐτή. Ἀπό αὐτήν ἐξαρτᾶται ἡ καθημερινότητά μου, διακυβεύεται ἡ ζωή μου. Ἴσως τά περιγράφω δραματικά, ὅμως τά πράγματα εἶναι ὄντως σοβαρά.
Ἡ ἐργασία αὐτή εἶναι τό πρόγραμμα πού ἀποφάσισα νά καταρτίσω μέ βάση τίς νέες ἀποφάσεις μου. Θά ἐξασκηθῶ ἐπιτέλους στό ἀγαπημένο μου χόμπι! Καί δέν ἐννοῶ περιστασιακά, ἀλλά συστηματικά καί μεθοδικά. Θά προπονηθῶ ὅσες ὧρες χρειαστεῖ, ἀρκεῖ τά ἀποτελέσματα νά εἶναι τά ἀναμενόμενα. Καταλαβαίνετε τήν τρικυμία πού πρέπει νά ἐπιφέρω στήν ὑπόλοιπη ζωή μου. Θά ζητήσω ἀλλαγή ὡραρίου στή δουλειά, προέχει τό χόμπι μου. Θά ἀλλάξω συνήθειες καί παρέες, προέχει τό χόμπι μου. Θά σταματήσω ἄλλες δραστηριότητες… καί πόσα ἄλλα! Πρέπει ὅλα νά προσαρμοστοῦν στά νέα δεδομένα. Ὅπως ἀποφασισα ἐγώ. Ὅλα θά γίνουν μέ ἀκρίβεια. Ἄλλωστε, εἶναι ἀρετή ἡ ἀκρίβεια στή ζωή.
Μοῦ δημιουργεῖται, παρόλα αὐτά, ἕνα αἴσθημα ἀβεβαιότητας. Μήπως κάτι δέν κάνω σωστά; Μήπως ὑπερβάλλω; Μήπως τελικά, γιά νά τηρήσω πιστά τό δικό μου πρόγραμμα, βλέπω ὅλους καί ὅλα σάν «ἐμπόδια»; Ὁ λόγος «ἔτσι εἶμαι ἐγώ, τί νά κάνουμε» δέν μέ ἠρεμεῖ καθόλου. Ἀντιθέτως, πρόσεξα ὅτι μοῦ δημιουργεῖ μιά ἀναστάτωση ἐσωτερική, μοῦ προκαλεῖ θλίψη. Ναί! Θλίψη!
Μήπως κάτι κάνω λάθος; Καί ποιός θά μοῦ τό πεῖ αὐτό; Νά ρωτήσω στό διαδίκτυο; Μπά, κακή ἰδέα καί ἐπικίνδυνη συνάμα. Νά ρωτήσω κάποιον ἀπό τό κοντινό μου περιβάλλον; Δέν ἔχω καί μεγάλη ἐμπιστοσύνη στά λεγόμενά τους. Θά μέ γεμίσουν συμβουλές, ἀλλά ὁ ἐγωισμός μου δέν θά μοῦ ἐπιτρέψει νά τίς ἀποδεχτῶ ὡς σωστές.
Νομίζω ὅτι εἶπα τή λέξη κλειδί! Ἐγωισμός. Λές;
Κατάρτισα τό ἰδεατό πρόγραμμά μου καί ἀπαιτῶ ἀπό ὅλους νά τό ὑπηρετήσουν. Τέτοια ἀκρίβεια! Ἄραγε στή σχέση μου μέ τόν Θεό, ἔχω τήν ἴδια ἀγωνία γιά ἀκρίβεια; Δέν τολμῶ νά ἀπαντήσω. Μᾶλλον ἔχω χάσει τήν ἰσορροπία, τό μέτρο, τήν ἀξιολόγηση ἀνάμεσα στά σημαντικά καί τά δευτερεύοντα.
Κι ὅμως, ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μοῦ ἔχει δώσει καί ὁδηγό καί ἰατρό καί πολύτιμο συμπαραστάτη στόν προσωπικό μου ἀγώνα. Εἶναι ὁ Πνευματικός μου. Κανείς ἄλλος δέν μέ γνωρίζει καλύτερα. Κανείς ἄλλος δέν ξέρει τά σκοτάδια μου. Καί κανείς ἄλλος δέν ἔχει τή δυνατότητα νά μέ βγάλει ἀπό αὐτά καί νά μέ ὁδηγήσει στό Φῶς μέ τό Μυστήριο τῆς ἐξομολογήσεως.
Ἄς κάνω μιά καινούργια ἀρχή, καί μάλιστα τώρα κατά τή Μ. Τεσσαρακοστή, πού τό στάδιο ἀναζητάει ἀθλητές, ἀγωνιστές καί μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ νικητές. Ἄς ἐπιτρέψω στόν Πνευματικό μου, καί ἔτσι στόν ἴδιο τόν Θεό, νά βρίσκεται στή ζωή μου. Ἄς κρίνει ἐκεῖνος ποιά εἶναι τά σημαντικά γιά τήν προκοπή μου. Ἄς ἀφήσω νά μέ ὁδηγήσει μέ ἀσφάλεια στό λιμάνι, στή Βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Ἄς τοῦ ἀνοίξω τήν καρδιά μου καί τότε θά φύγει ἡ θλίψη, θά δροσιστῶ, θά ἀνθίσω.
Καλή καί εὐλογημένη ὑπόλοιπη Μ. Τεσσαρακοστή! Καλή Ἀνάσταση!
Τό δικό μου πρόγραμμα
