ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΝΟΜΕΒΡΙΟΥ
Κύριε,
Λάθη μετρῶ ἀπ’ τό πρωί ὥς τό βράδυ… Λάθη κάνω μιά ζωή. Γιά πολλούς καί
διαφορετικούς λόγους: ἐμπάθεια, ἀδυναμία, ἐπιπολαιότητα…
Σήμερα στέκω μπροστά Σου, νά Σέ παρακαλέσω γιά κάποια ἀπό τά λάθη αὐτά, λάθη
σοβαρά καί ἐπονείδιστα· τά λάθη μου κατά τήν ὥρα τῆς προσευχῆς.
Ἀπό τά ἄλλα λάθη τῆς ζωῆς μου, κάποια τά ξέρουν καί οἱ ἄνθρωποι, τουλάχιστον οἱ πιό
κοντινοί, κάποια ὄχι. Τά λάθη στήν προσευχή ὅμως τά γνωρίζουμε ἀποκλειστικά ἐμεῖς οἱ
δύο, Ἐσύ κι ἐγώ. Ἤ, τό τραγικότερο, μόνο Ἐσύ. Κι ἐγώ αὐτάρεσκα συνεχίζω νά φλυαρῶ, νά
κατακρίνω, νά προσποιοῦμαι εὐλάβεια, νά Σοῦ «ὑποδεικνύω» τά καθήκοντά Σου!
Ἥμαρτον, Θεέ μου! Σῶσε με ἀπό τίς προσευχές μου. Μήν τίς ἀκοῦς καί θλίβεσαι, ὅταν
εἶναι τόσο ἔξω ἀπ’ τό θέλημά Σου.
Λυπήσου με, Κύριε! Δῶσε οὐσία καί περιεχόμενο στήν εὐσεβοφάνεια. Δῶσε μου
ἁπλότητα, συντριβή. Καί πάνω ἀπ’ ὅλα, μιά γρανιτένια ἐμπιστοσύνη στό ἀνεξιχνίαστο
σχέδιό Σου. Ἄς μήν ξεχνῶ ποτέ τόν ἀπαραίτητο ἐπίλογο στόν ἀτέλειωτο κατάλογο τῶν
αἰτημάτων: «Γενηθήτω τό θέλημά Σου…».
Βοήθησέ με νά περιορίσω τά ἀμέτρητα λάθη, πού διαπράττω τήν πιό ἱερή ὥρα τῆς
ἡμέρας, τήν ὥρα πού προσεύχομαι.
Κι ἔτσι, νά γίνεται ἡ προσευχή μου
ἀποδεκτή ἀπό Σένα,
ὠφέλιμη καί εὐεργετική γιά μένα. Ἀμήν.
