ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
Ἄν κάνουμε μιά βόλτα στήν φύση αὐτή τήν ἐποχή, θά παρατηρήσουμε πολλές, ὄμορφες, φθινοπωρινές εἰκόνες. Φύλλα βαμμένα μέ χρυσό, πού κάποια ἤδη ἔχουν πέσει κάτω καί ἄλλα προσπαθοῦν ἀκόμη νά κρατηθοῦν στά κλαδιά. Παντοῦ κυριαρχεῖ τό κίτρινο.
Τώρα πού τά φύλλα πέφτουν καί φαίνονται τά κλαδιά τῶν δέντρων, μποροῦμε νά δοῦμε μιά ἄλλη πολύ ἐντυπωσιακή εἰκόνα. Βλέπουμε ἕνα μεγάλο καί ἐπιβλητικό κορμό, ἀπό τόν ὁποῖο ξεκινοῦν κάποια χοντρά κλαδιά. Ἀπό αὐτά τά χοντρά κλαδιά ξεπετάγονται ἄλλα μικρότερα. Κι ἀπό αὐτά πάλι, ἄλλα, ἀκόμη λεπτότερα.
Σάν τά μικρά, λεπτά κλαδάκια τῆς εἰκόνας εἴμαστε κι ἐμεῖς! Δέν μποροῦμε νά σταθοῦμε χωρίς τήν βοήθεια μεγαλύτερων καί πιό γερῶν κλαδιῶν. Δέν μποροῦμε νά φυτρώσουμε κατευθεῖαν ἀπό τόν κορμό τοῦ δέντρου, πού εἶναι ὁ Θεός. Χρειαζόμαστε κάποια πνευματική στήριξη, γιατί εἴμαστε εὐάλωτοι καί ἀδύναμοι. Αὐτή τήν βοήθεια θά τήν πάρουμε ἀπό τούς ἱερεῖς μας, τούς Πνευματικούς μας, τούς κατηχητές μας. Αὐτοί εἶναι τά δυνατά κι ἀσάλευτα κλαδιά, πού στηρίζονται στόν κορμό τοῦ δέντρου.
Δέντρο ἡ Ἐκκλησία μας, ὅπου ὁ ἕνας στηρίζει τόν ἄλλο. Ἡ εἰκόνα τοῦ ἐπιβλητικοῦ, αἰωνόβιου δέντρου μᾶς διδάσκει τήν ἀλληλεγγύη, τήν ἀδελφοσύνη. Γιατί ὅλοι εἴμαστε ἀπό τόν ἴδιο κορμό. Ἄν ἀρχίσουν νά σπᾶνε σιγά-σιγά μικρά κλαδάκια, τότε τό δέντρο θά φτωχύνει, θά συρρικνωθεῖ καί δέν θά εἶναι τό ἴδιο ὄμορφο, ὅταν θά ἀνθίσει τήν ἄνοιξη.
Γι’ αὐτό, χρειάζεται πολλή προσοχή! Ἄς προσπαθήσουμε νά μήν ἀποκοποῦμε ποτέ ἀπό τήν Ἐκκλησία. Νά στηρίζουμε ὁ ἕνας τόν ἄλλον καί νά μήν ἀπομακρυνόμαστε ποτέ ἀπό τά στηρίγματά μας. Αὐτά θά μᾶς συνδέουν μέ τόν κορμό, θά μᾶς τρέφουν ἀπ’ τίς ρίζες τοῦ δέντρου. Τά στηρίγματά μας θά μᾶς βοηθήσουν νά ἔχουμε ἄμεση ἐπαφή μέ τόν Θεό!
