ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΜΑΪΟΥ
Ὅταν ἀναστήθηκε ὁ Κύριός μας, ἐμφανιζόταν τακτικά στούς Μαθητές καί Ἀποστόλους Του γιά νά τούς νουθετήσει καί νά τούς στηρίξει. Μέσα σέ ὅλα τά θεϊκά λόγια Του, εἶπε καί τά ἑξῆς: «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτούς εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αὐτούς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν» (Ματθ. κη΄ 19-20). Καί σέ ἄλλη στιγμή, «ὁ πιστεύσας καί βαπτισθείς σωθήσεται, ὁ δέ ἀπιστήσας κατακριθήσεται» (Μάρκ. ιστ΄ 16).
Πρόκειται γιά τά ἱδρυτικά λόγια τοῦ Μυστηρίου τοῦ Βαπτίσματος. Καί τί μᾶς λένε αὐτά τά λόγια; Πώς γιά νά γίνει κάποιος μαθητής τοῦ Χριστοῦ μας, θά πρέπει ὁπωσδήποτε νά βαπτισθεῖ. Καί ὅποιος βαπτισθεῖ, αὐτός καί θά σωθεῖ. Ἐνῶ ὅποιος ἀπιστήσει καί δέν δεχθεῖ τόν Ἅγιο Τριαδικό Θεό, θά κατακριθεῖ.
Αὐτή τήν ἀγωνία καί τήν ἔγνοια εἶχε καί μιά εἰδωλολάτρισσα γυναίκα, ἡ μετέπειτα ἁγία Πελαγία ἡ Μάρτυς, πού ἑορτάζεται στίς 4 Μαΐου. Γνωρίστηκε μέ χριστιανές κοπέλες, οἱ ὁποῖες τή βοήθησαν νά ἀλλάξει ζωή, νά βαπτισθεῖ Χριστιανή. Εἶχε φθάσει σέ σημεῖο, ἡ βάπτισή της νά ἀποτελεῖ τό μεγαλύτερο ὄνειρο τῆς ζωῆς της. Ἄς δοῦμε ὅμως καί λίγα στοιχεῖα γιά τή ζωή καί τούς ἀγῶνες της.
***
Ἡ ἁγία Πελαγία ἔζησε τόν 3ο αἰώνα μ.Χ., στά χρόνια τοῦ αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ. Ἡ καταγωγή τῆς Ἁγίας ἦταν ἀπό τήν Ταρσό τῆς Κιλικίας, ἀπό ἐκεῖ πού καταγόταν καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Ὅμως, οἱ εἰδωλολάτρες γονεῖς της ἄφησαν τόν τόπο τους καί ἐγκαταστάθηκαν στήν πρωτεύουσα τῆς αὐτοκρατορίας, τή Ρώμη. Ἡ ἐπιφανής καταγωγή τους διευκόλυνε τήν παραμονή τους στή Ρώμη καί τήν ἀνάρρησή τους σέ ὑψηλά αὐτοκρατορικά ἀξιώματα.
Ἡ Πελαγία γνωρίστηκε μέ κάποιες νέες κοπέλες, Χριστιανές στήν πίστη, καί ἡ φιλία τους ἔγινε ἀκλόνητος δεσμός. Ἡ συναναστροφή μαζί τους τήν ὠφέλησε καί σέ ἀνθρώπινο ἐπίπεδο, διότι ὑπῆρχε εἰλικρίνεια, συμπαράσταση καί ἀνιδιοτελής ἀγάπη, ἀλλά κυρίως στό πνευματικό ἐπίπεδο. Μέ τή ζωή καί τό παράδειγμά τους, οἱ νεαρές Χριστιανές ἔκαναν τήν Πελαγία νά ἀγαπήσει τή χριστιανική ζωή καί νά προσπαθήσει νά τίς μιμηθεῖ. Τῆς ἔλειπε ὅμως τό βασικότερο, τό Βάπτισμα. Γιά νά μπορέσει νά βρίσκεται συνεχῶς κοντά στίς φίλες της, ἀκόμα καί τήν ὥρα τῶν ἱερῶν Ἀκολουθιῶν, θά ἔπρεπε νά γίνει καί αὐτή Χριστιανή.
Ἡ ἀλήθεια εἶναι πώς, ὅταν ἡ Πελαγία ἐκμυστηρεύθηκε στή μητέρα της ποιές εἶναι οἱ φίλες της, ἐκείνη ἀντέδρασε. Ἡ νέα ὅμως ἔμεινε ἀνένδοτη. Μάλιστα, μόνιμο πλέον μέλημά της ἦταν νά μοιάσει ἐξολοκλήρου στίς ἀγαπημένες φίλες της καί νά βαπτισθεῖ καί αὐτή Χριστιανή. Λαχταροῦσε τήν ἡμέρα καί τήν ὥρα πού θά ἀξιωνόταν τῆς μεγάλης αὐτῆς εὐεργεσίας.
Τά πράγματα ἄλλαξαν καί πῆραν τήν τελική τους τροπή μετά ἀπό ἕνα θαυμαστό καί συγκλονιστικό ὄνειρο, πού εἶδε ἡ Πελαγία. Ἕνα βράδυ εἶδε στόν ὕπνο της τόν Ἐπίσκοπο τῶν Χριστιανῶν νά βρίσκεται μπροστά στήν κολυμβήθρα καί νά ἁγιάζει τό νερό. Ἔπειτα ἕνας-ἕνας οἱ κατηχούμενοι προσέρχονταν καί ὁ Ἐπίσκοπος τούς βάπτιζε. Ὅταν ἔβγαιναν ἀπό την κολυμβήθρα, ἔλαμπαν ὁλόκληροι καί ἕνα οὐράνιο φῶς τούς περιέλουζε. Ἡ Πελαγία στεκόταν παράμερα καί θαύμαζε τήν τελετή. Στό τέλος ὁ Ἐπίσκοπος κάλεσε καί ἐκείνην στό Βάπτισμα. Ἡ Πελαγία ἔτρεξε μέ λαχτάρα πρός τήν κολυμβήθρα, ἀλλά ἐκείνη τήν ὥρα ξύπνησε.
Ἡ Ἁγία θεώρησε τό ὄνειρο αὐτό θεῖο κάλεσμα καί μόλις ξημέρωσε ἔτρεξε γρήγορα στίς κατακόμβες, ὅπου κρύβονταν οἱ Χριστιανοί. Ἀμέσως ζήτησε νά βαπτισθεῖ. Ἦταν πλέον ἕτοιμη καί ἐσωτερικά νά δεχθεῖ τή μεγάλη αὐτή χάρη ἀπό τόν Θεό. Ὁ Ἐπίσκοπος τῶν Χριστιανῶν, ἔχοντας καί τή μαρτυρία τῶν ἀγαπητῶν φίλων τῆς Πελαγίας, δέχθηκε. Ἔτσι, ὁ πόθος της γίνεται πραγματικότητα καί ἀκούει καί γιά τόν ἑαυτό της τόν θαυμάσιο ὕμνο: «Ὅσοι εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθητε, Χριστόν ἐνεδύσασθε. Ἀλληλούια». Ἡ χαρά της ἀπερίγραπτη, ἡ χάρη ἀπό τόν Θεό οὐράνια! Ἡ Πελαγία δέν μπορεῖ νά ξεχωρίσει ἄν βρίσκεται στή γῆ ἤ στόν οὐρανό.
Τρέχει ἀμέσως καί τό ἀνακοινώνει στήν εἰδωλολάτρισσα τροφό της, ἡ ὁποία ὅμως τήν ἀποπαίρνει καί τήν ὀνειδίζει γιά τήν ἀπόφασή της. Τότε πηγαίνει στό σπίτι της καί ἐκεῖ ὁμολογεῖ τήν πίστη της, φορώντας μάλιστα τόν χιτώνα τῆς Βαπτίσεως. Οἱ γονεῖς της γίνονται ἔξαλλοι, ζητώντας της νά ἐπανέλθει στήν πατροπαράδοτη πίστη τους. Ἐκείνη τήν ὥρα φθάνει καί ὁ γιός τοῦ αὐτοκράτορα Διοκλητιανοῦ, ὁ ὁποῖος πῆγε γιά νά τή ζητήσει γιά γυναίκα του! Τώρα οἱ προκλήσεις γιά τή νεοφώτιστη Χριστιανή εἶναι μεγάλες. Ἡ κοσμική ζωή τῆς ἐπιφυλάσσει δόξες, τιμές καί ἀξιώματα. Ὅμως, ἡ Πελαγία ἔχει πάρει τίς ἀποφάσεις της. Θά μείνει γιά πάντα Χριστιανή, ἀκόμα κι ἄν χρειαστεῖ νά χύσει τό αἷμα της.
Ἔπειτα ἀπό τήν ἄρνηση τῆς Πελαγίας ὁ νέος αὐτοκτονεῖ καί ὁ Διοκλητιανός καλεῖ τήν Πελαγία γιά ἀπολογία. Βλέποντας τό κάλλος της, τή ζητάει καί αὐτός γιά γυναίκα του. Ἡ Πελαγία καί πάλι ἀρνεῖται καί ὁ Διοκλητιανός ἐξαγριώνεται. Τότε διατάσσει τόν θάνατό της! Δίνει ἐντολή νά πυρακτώσουν ἕνα χάλκινο βόδι καί νά βάλουν μέσα τήν Ἁγία. Μέ τόν τρόπο αὐτό παραδίδει τήν ἁγιασμένη ψυχή της στόν ἀγαπημένο της Νυμφίο Χριστό.
***
Τό «Ὅσοι εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθητε…» ἔγινε ὁ ὀμορφότερος ὕμνος, πού ἄκουσε ἡ ἁγία Πελαγία στή ζωή της. Αὐτός ὁ ὕμνος τήν ὁδήγησε στήν οὐράνια Βασιλεία. Ἡ Ἁγία ἄς πρεσβεύει πάντοτε γιά τή σωτηρία ὅλων μας.
π.Β.Σ.
