Θεωρείται μία από τις ιστορικές μορφές των πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας και μία από τις σπουδαιότερες αθλητικές φυσιογνωμίες της Ελλάδας.
Γεννήθηκε στις 12 Ιανουαρίου του 1873 στο Μαρούσι Αττικής και ήταν μέλος μίας ιδιαίτερα φτωχής οικογένειας. Μάλιστα, παρά τη νεαρή του ηλικία, βοηθούσε τον πατέρα του-ήταν νερουλάς- στη μεταφορά του νερού, ενώ την περίοδο της στρατιωτικής του θητείας είχε εντυπωσιάσει τους ανωτέρους του εξαιτίας της αντοχής του και της φυσικής του δύναμης.
Η σπουδαία επιτυχία στους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας
Στις 29 Μαρτίου του 1896 αγωνίστηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, στο αγώνισμα του μαραθωνίου δρόμου, μετά από προτροπή του αθλητικού κριτή, ταγματάρχη Παπαδιαμαντόπουλου. Εκείνη τη μέρα 80.000 θεατές είδαν τον σπουδαίο αυτόν αθλητή να κερδίζει τους αντιπάλους του και να εισέρχεται πρώτος στο Καλλιμάρμαρο, παρά το γεγονός ότι δεν είχε κάνει κάποια σημαντική προετοιμασία. Μετά την επιτυχία του, ο Λούης δεν έτρεξε ξανά και έζησε μία ήρεμη ζωή, δημιουργώντας μία ξεχωριστή οικογένεια.
Ο φουστανελάς με το χρυσό μετάλλιο
Ο Σπύρος Λούης στο πέρασμα των χρόνων που ακολούθησαν, μετά τη μεγάλη του επιτυχία στους Ολυμπιακούς Αγώνες, δέχθηκε δεκάδες προσκλήσεις για να δίνει το «παρών» σε αθλητικούς αγώνες ως επίσημος προσκεκλημένος. Το κοινό σε κάθε του εμφάνιση ζητωκραυγάζει και τον αποθεώνει. Η χαρακτηριστική του φυσιογνωμία, με τη φουστανέλα και το χρυσό μετάλλιο στο στήθος, προκαλούσε το αίσθημα του σεβασμού και του δέους προς το πρόσωπό του.
Ο Λούης προσκαλείται και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936, με τον ίδιο να προχωρά σε μία συμβολική κίνηση, δίνοντας ένα κλαδί ελιάς στον Χίτλερ, ως σύμβολο της ειρήνης.
Ο Σπύρος Λούης πέθανε στις 26 Μαρτίου του 1940.
