Εἶναι γεγονός ὅτι στήν Ἁγία Γραφή βρίσκουμε ἀπαντήσεις γιά ὅλα τά θέματα, πού ἀφοροῦν τήν καθημερινή μας ζωή. Πόσο μᾶλλον γιά τά μεγάλα θέματα καί ἰδίως γιά τά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας. Καί ἕνα ἀπό αὐτά τά Μυστήρια εἶναι ὁ γάμος. Προσπαθοῦμε νά τόν προσεγγίσουμε, γιά νά καταλάβουμε, ἀγαπητοί μας γονεῖς, ὅτι δέν εἶναι μιά ἁπλή ὑπόθεση, πού τή μιά στιγμή ὑλοποιεῖται καί τήν ἑπομένη διαλύεται.
Φτάσαμε, νομίζω, σ’ αὐτό τό σημεῖο, ἐπειδή παραμείναμε μόνο στίς ἀνθρώπινες σχέσεις καί ἀποκόψαμε τίς σχέσεις μας μέ τόν Θεό, τόν νόμο Του καί τόν λόγο Του.
Ἄν διαβάζαμε καί μελετούσαμε τήν Ἁγία Γραφή, θά ἤμασταν διαφορετικοί σέ πολλά πράγματα στή ζωή. Ἤ, γιά νά τό πῶ ἀλλιῶς, θά ἤμασταν καλύτεροι ἄνθρωποι∙ καλύτεροι Χριστιανοί, καλλιεργημένοι πνευματικά, μέ στόχο τήν οὐράνια Βασιλεία, θα ζούσαμε μέ ἐπίγνωση τῶν πράξεών μας.
Καί ὅλη αὐτή ἡ προσπάθεια ἔχει ἀντίκτυπο καί στήν καθημερινότητά μας, δηλαδή βελτιώνεται ἡ κοινωνία μας καί τό πρόσωπό της. Θέλουμε ἕναν κόσμο καλύτερο, τί πιό ὡραῖο πρᾶγμα! Ὅμως, γιά νά γίνει αὐτό, θέλει ἀγῶνα, θέλει τόν Χριστό ἀνάμεσά μας. Ἔτσι εἶναι καί στόν γάμο, τήν οἰκογένεια. Ἀφοῦ τό κύτταρο τῆς κοινωνίας εἶναι αὐτή.
Σκεφτεῖτε, ἀγαπητοί μας γονεῖς, πόσο εὐλογημένος εἶναι ὁ γάμος, ἀφοῦ τό πρῶτο θαῦμα τοῦ Χριστοῦ ἦταν στόν γάμο τῆς Κανά. Ἀλλά μήπως χρειάζεται νά ξαναθυμηθοῦμε τή Δημιουργία τοῦ κόσμου ἀπό τόν Θεό (Γέν. 2); Τήν ἕκτη ἡμέρα δημιούργησε τόν Ἀδάμ. Κι ἐπειδή δέν ἤθελε νά τόν ἀφήσει μόνο του, πῆρε ἕνα κομμάτι ἀπό τήν πλευρά του καί ἔφτιαξε καί τήν Εὔα. Γιά νά ἔχει συντροφιά, βοηθό στή ζωή καί κυρίως γιά νά συμπληρώνει ὁ ἕνας τόν ἄλλον.
Στή Σοφία Σειράχ (25,1) γράφει: Τρία πράγματα εἶναι ἀρεστά στόν Κύριο∙
-
Ἡ ὁμόνοια τῶν ἀδελφῶν
-
Ἡ φιλία αὐτῶν πού συνεργάζονται καί συνυπάρχουν
-
Ἡ καλή συμπεριφορά τῶν συζύγων μεταξύ τους.
Τά δύο πρῶτα ἐξαρτῶνται καί ἐπηρεάζονται κατά κύριο λόγο ἀπό τό τρίτο. Ἄν ὑπάρχει ἀγάπη, ὁμόνοια καἰ ἀλληλοβοήθεια μεταξύ τῶν συζύγων (γονιῶν), τότε ὑπάρχει ὁμόνοια μεταξύ τῶν αδελφῶν καί φιλία μεταξύ τῶν συνεργατῶν. Ἡ ἐν γένει ζωή τῆς κοινωνίας εἶναι ἀπόρροια καί ἀποτέλεσμα τῆς ὑγιοῦς οἰκογενειακῆς ζωῆς. Καί αὐτός ὁ στόχος δέν μπορεῖ νά ἐπιτευχθεῖ ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας.
Γι’ αὐτό ὁ Θεός ἀπό τήν ἀρχή ἔλαβε μέριμνα γιά τόν γάμο. Δημιούργησε τόν ἄνθρωπο «ἄρσεν καί θήλυ», γιατί προετοίμαζε τό ἔδαφος γιά τόν γάμο. Ἡ ἕλξη ἀνδρός καί γυναικός θά εἶναι τό ἀντίδοτο γιά τό μῖσος καί τή διαίρεση, πού ἐπικρατοῦν στούς ἀνθρώπους μετά τήν Πτώση τῶν πρωτοπλάστων. Λέει ὁ
γιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ὅτι ὁ γάμος εἶναι μέν μεταπτωτικός θεσμός, ἀλλά «σφόδρα χρήσιμος καί ἀναγκαῖος» μετά τήν Πτώση (Ε.Π.Ε.29,522).
Καταλαβαίνουμε λοιπόν τό θεοΐδρυτο τοῦ γάμου καί τό μέγεθος τῆς εὐλογίας πού ἔδωσε σ’ αὐτόν ὁ Θεός. Ἄς προσπαθήσουμε νά εἴμαστε ἄξιοι αὐτῆς τῆς εὐλογίας!
