Ὀργή καί ἀποτροπιασμό προκαλεῖ ὁ βανδαλισμός τῶν προτομῶν δύο ἡρώων Μακεδονομάχων, τοῦ Καπετάν Ἄγρα καί τοῦ Ἀντώνη Μίγκα, τίς ὁποῖες «γνωστοί ἄγνωστοι» ἀποκεφάλισαν, στόν τόπο τοῦ μαρτυρίου τους, ὅπου ἦταν τοποθετημένες. Ἐκεῖ στίς 7 Ἰουνίου τοῦ 1907 κρεμάστηκαν σέ μία καρυδιά ἀπό τούς βούλγαρους κομιτατζῆδες, ἀφοῦ πρῶτα ἐπί τέσσερις μέρες τούς διαπόμπευσαν, περιφέροντάς τους στά ἐξαρχικά χωριά τῆς περιοχῆς.
Ὁ Καπετάν Ἄγρας, Σαράντος Ἀγαπηνός, ὅπως ἦταν τό ὄνομά του, γεννήθηκε τό 1880 στό Ναύπλιο, ὡστόσο ἐγγράφηκε ἀπό τόν πατέρα του στά μητρῶα ἀρρένων τῶν Γαργαλιάνων Μεσσηνίας, ἀπό ὅπου καί καταγόταν. Εἰσῆλθε στήν Στρατιωτική Σχολή Εὐελπίδων, ἀπό ὅπου καί ἀποφοίτησε τό 1901 μέ τόν βαθμό τοῦ Ἀνθυπολοχαγοῦ πεζικοῦ. Μεγάλο ἐνδιαφέρον ἔδειξε γιά τήν κατάσταση στήν Μακεδονία τήν περίοδο ἐκείνη.
Σέ μιά συγκινητική ἐπιστολή του, στήν ὁποία διακρίνεται τό ἦθος του, ὁ Ἄγρας, τήν 25η Σεπτεμβρίου 1906, λίγο πρίν ἀναχωρήσει γιά τήν Μακεδονία, γράφει πρός τόν θεῖο του Χρῆστο Ταβουαλαρίδη: «Αὔριον ἀναχωρῶ δι’ ἱστιοφόρου διά τόν ἀγῶνα δι’ ὅν προωρίσθην. Ἡ σημερινή ἡμέρα εἶνα δι’ ἐμέ ἡ σκληροτέρα καί συγχρόνως ἡ γλυκυτέρα τοιαύτη. Δέν ὑπάρχει γλυκύτερον, ὑψηλότερον καί τιμητικότερον τοῦ νά συναισθάνεταί τις ὅτι προώρισε τήν ζωήν του πρός ὑπεράσπισιν τῶν ἀδίκως καί βαρβάρως καταπατουμένων δικαίων τῆς πατρίδος μας. Εὔχομαι ἵνα ὁ Θεός μέ βοηθήσει καί μέ συνδράμει εἰς τόν ἀγῶνα εἰς ὅν ἀπ’ αὔριον ἀποδύομαι…».
Θυσιάστηκε τελικά γιά τήν Μακεδονία μαζί μέ τόν πιστό ὁδηγό του Ἀντώνη Μίγγα. Στίς 18 Ὀκτωβρίου 1961 ἔγινε μετακομιδή τῶν ὀστῶν τῶν δύο Μακεδομάχων ἀπό τόν τόπο ταφῆς, στό προαύλιο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Δημητρίου στό χωριό Ἄγρας, στόν τόπο θυσίας τους, ὅπου κατασκευάστηκε ναΐδριο καί τοποτεθήκαν σέ εἰδική κρύπτη ἐντός τοῦ ναϊδρίου αὐτοῦ.
Ὁ δήμαρχος Ἐδέσσης τόνισε ὅτι θά ξεκινήσει ἄμεσα ἡ ἀποκατάσταση τῶν ζημιῶν καθώς δήλωσε: «Νιώθω ντροπή καί θλίψη γι’ αὐτή τήν ἐνέργεια».
Σύμβολα πατριωτισμοῦ, ἤθους καί πιστῆς φιλίας οἱ δύο ἥρωες θά ἀποτελοῦν πρότυπα γιά ὅλους ἐμᾶς. Εὔχομαστε τήν ἄμεση ἀποκατάσταση τῶν βανδαλισμῶν, γιά νά μποροῦμε νά ἐπισκεπτόμαστε τόν τόπο θυσίας τους καί νά ἀποτίουμε τόν ὀφειλόμενο φόρο τιμῆς.
