ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΙΟΥΝΙΟΥ 2025
Εἶναι γνωστό σέ ὅλους ὅτι ἡ οἰκογένεια εἶναι τό κύτταρο τῆς κοινωνίας. Καί στήν ἐποχή μας εἶναι ὁ θεσμός πού ἀκόμη κρατάει. Γι’ αὐτό καί ἡ πολεμική ἐναντίον της εἶναι στοχευμένη καί πολύ καλά μεθοδευμένη.
Ὡστόσο, παρόλο τόν κλυδωνισμό καί τούς ἀλεπάλληλους σεισμούς πού ἀντιμετωπίζει, συνεχίζει νά ἀποτελεῖ τό λιμάνι καί τό ἀσφαλές καταφύγιο τῶν παιδιῶν μας. Καί ἐπειδή τά παιδιά μας εἶναι τό πιό εὐάλωτο κομμάτι τῆς κοινωνίας μας, εἶναι αὐτά πού δέχονται πρῶτα «τά βέλη τοῦ ἐχθροῦ τά πεπυρωμένα». Καί δυστυχῶς νιώθουμε ἀδύναμοι νά τά ἀντιμετωπίσουμε δραστικά.
Σέ ἕναν τέτοιο «πόλεμο», δέν εἶναι δυνατόν νά ἀφήσουμε τά παιδιά μόνα τους. Τό «ἡλικίαν ἔχει» δέν φτάνει στήν περίπτωση αὐτή. Ἐμεῖς οἱ γονεῖς ἔχουμε τήν ὑποχρέωση νά προλαβαίνουμε αὐτοῦ τοῦ εἴδους τίς ἑφόδους. Εἶναι καλύτερο τό νά προλαμβάνουμε ἀπό τό νά θεραπεύουμε. Βλέπουμε τούς στρατιῶτες, πόσες ἀσκήσεις κάνουν γιά νά εἶναι ἕτοιμοι νά ἀντιμετωπίσουν τόν ἐπίβουλο ἐχθρό, ὅταν καί ἄν χρειαστεῖ. Δηλαδή, χρειάζεται νά εἴμαστε πρῶτα ἐμεῖς ἕτοιμοι γιά νά βοηθήσουμε τά παιδιά μας σέ ὅ,τι χρειαστοῦν. Ἄς μήν περιμένουμε νά μάθουν τά παιδιά μέσα ἀπό τίς σκληρές ἐμπειρίες τῆς ζωῆς. Γιατί αὐτό δείχνει ἀνωριμότητα καί λανθασμένη ἐκτίμηση τῶν πραγμάτων.
Κάθε δραστηριότητα πού συμμετέχουν, ἡ ψυχαγωγία τους, ἡ διασκέδασή τους, οἱ παρέες τους, οἱ διάφορες ἀσχολίες τους, οἱ κάθε εἴδους ἐπικοινωνίες τους, ἔχουν τά ὑπέρ καί τά κατά. Κι ἐμεῖς πρέπει νά τά γνωρίζουμε, ὥστε νά προλαμβάνουμε κάθε ἀποτυχία καί ἀρνητική ἐπίπτωση. Πάντα μέ διακριτικότητα, ἀγάπη καί μέ τρόπο τέτοιο, πού νά μήν προκαλεῖ τήν ἀντίδραση τῶν παιδιῶν. Νά τά δώσουμε τήν εὐκαιρία νά γνωρίσουν πρότυπα καί ἀξίες, τά ἱερά καί ὅσια, τά ἰδανικά τῆς φυλῆς μας, τήν πίστη μας.
Αὐτό σημαίνει πώς δέν τά ἐμποδίζουμε, ἀπό μικρά παιδιά ἀκόμη, νά ἔχουν σχέση μέ τήν Ἐκκλησία, τό Κατηχητικό καί τίς διάφορες συνάξεις, πού γίνονται μέσα ἀπό τή μέριμνα τῆς κάθε ἐνορίας γιά τά παιδιά, γιά τά δικά μας παιδιά. Ὅπως καί νά τό κάνουμε, ἀγαπητοί γονεῖς, μόνο ὁ Χριστός μπορεῖ νά δώσει στόν καθένα μας καί κυρίως στά παιδιά μας αὐτό πού χρειαζόμαστε γιά νά προχωροῦμε μπροστά. Μόνο μαζί Του μποροῦμε νά χτίσουμε μιά νέα κοινωνία μέ σταθερά θεμέλια, χωρίς ψυχικά συντρίμμια καί ἀπογοητευμένα, ἀπελπισμένα πρόσωπα.
Κι αὐτό προϋποθέτει τή δική μας στενή σχέση μέ τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία Του. Ὅτι ὁ δικός μας καταστατικός χάρτης εἶναι τό ἱερό Ευαγγέλιο, ὁ λόγος τοῦ Κυρίου. Καί ἀπό τήν ἄλλη, ἡ καλή σχέση ἀνάμεσα στούς συζύγους, ἡ ὁμόνοια καί ἡ ἀληθινή μεταξύ τους ἀγάπη περνᾶ ἀβίαστα στά παιδιά.
Εἶναι ἴσως τό πρῶτο σοβαρό θέμα πού θά πρέπει νά συζητήσουμε μεταξύ μας. Καί σ’ αὐτό θά μᾶς βοηθήσει ὁ ἀπόστολος Παῦλος μέ τήν πρός Ἐφεσίους ἐπιστολή του. Ἀξιζει νά τή μελετήσουμε.
