Ευχαριστήριο ανήρτησε σε κοινωνικό δίκτυο ο Επίσκοπος Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης κ. Πρόδρομος για την προσφορά στην Ιεραποστολή του π. Ευαγγέλου Παπανικολάου. Διαβάστε το παρακάτω :
“Ευχαριστώ, αγαπημένε μου αδελφέ, πατέρα Ευάγγελε Παπανικολάου.
Με βαθιά συγκίνηση και ευγνωμοσύνη θέλω να εκφράσω από καρδιάς τις ευχαριστίες μου για την παρουσία σου κοντά μας, εδώ στη Νότια Μαδαγασκάρη.
Τρία χρόνια πορευτήκαμε μαζί στο Καμερούν στη διακονία, στην προσφορά, στον πόνο και στη χαρά και τώρα η πρόνοια του Θεού μάς ξανάσμιξε, για να ξαναζήσουμε στιγμές ιερές, στιγμές γεμάτες από το φως της διακονίας και της αυταπάρνησης.
Στη δεκαήμερη παραμονή σου κοντά μας, δεν ήρθες απλώς να δεις ήρθες να ζήσεις. Να μοιραστείς τον κόπο και την ευλογία του ιεραποστολικού αγρού. Εξέτασες ασθενείς με την επιστημονική γνώση σου και με την καρδιά του ποιμένα. Τέλεσες τη Θεία Λειτουργία με συγκίνηση και προσευχή. Βάπτισες ψυχές που αναγεννήθηκαν στα νερά της χάριτος. Μοίρασες νερό στα διψασμένα χωριά μας, νερό ζωής. Επισκέφθηκες φυλακές, αγκάλιασες τον φυλακισμένο ως αδελφό.
Κι όλα αυτά, όχι ως επισκέπτης, αλλά ως συνοδοιπόρος. Με βλέμμα καθαρό, με καρδιά απλή, με την ίδια εκείνη φλόγα που θυμάμαι από το Καμερούν μια φλόγα που καίει για τον Χριστό και για τον άνθρωπο.
Σου εύχομαι από καρδιάς να σε ευλογεί ο Θεός, να σε φωτίζει και να σου χαρίζει υγεία και δύναμη, ώστε να συνεχίζεις το πολύτιμο έργο σου. Η παρουσία σου υπήρξε για εμάς ανάσα, στηριγμός και φως”.
«Ήρθε σαν αδελφός… Έφυγε σαν ευλογία»
Ο πατήρ Θεμιστοκλής Χριστοδούλου…
Ο δικός μας πατέρας Θεμιστοκλής. Ο φίλος, ο αδελφός, ο αληθινός συνοδοιπόρος.
Για εμάς στη Νότια Μαδαγασκάρη, δεν είναι απλώς ο προϊστάμενος του Ιερού Ναού Αγίου Ελευθερίου Αχαρνών. Είναι ένα κομμάτι της καρδιάς μας. Έξι χρόνια τώρα, σιωπηλά και σταθερά, με συνέπεια και αληθινό πόνο ψυχής, είναι δίπλα μας σε κάθε βήμα της ιεραποστολής:
Με αποστολές αγάπης, με container γεμάτα προσφορά, με πηγάδια που ποτίζουν ζωές, με ναούς που στεγάζουν πίστη, με σχολεία που ανοίγουν ορίζοντες στα παιδιά μας.
Κι όμως… δεν σταμάτησε εκεί. Βρήκε χρόνο μέσα από την πυκνή του διακονία, από τα προγράμματα και τις ανάγκες της ενορίας του να έρθει κοντά μας. Δέκα μέρες. Όχι σαν επισκέπτης. Σαν αδελφός. Σαν ιερέας με σάρκα και οστά, με καρδιά που χτυπά στο ρυθμό του πόνου και της ελπίδας.
Λειτούργησε με συγκίνηση και κατάνυξη.
Βάπτισε μικρές ψυχές που μπήκαν στην οικογένεια του Χριστού.
Εγκαινίασε πηγάδια, είδε το νερό να αναβλύζει σαν θαύμα στη δίψα του κόσμου.
Επισκέφθηκε φυλακές, έσκυψε πάνω από τους ξεχασμένους, άγγιξε πληγές, ευλόγησε σκοτεινές γωνιές με το φως της αγάπης.
Ήταν παρών σε κάθε στιγμή. Με λόγο γλυκύ, με χαμόγελο παρηγορητικό, με βλέμμα που δεν έκρινε αλλά αγκάλιαζε. Έφερε μαζί του το φως της ενορίας του και πίσω άφησε τη ζεστασιά της παρουσίας του.
Πατέρα Θεμιστοκλή, σας ευχαριστούμε. Όχι μόνο για όσα προσφέρετε, αλλά για το πώς τα προσφέρετε: με ταπείνωση, με σταυρική αγάπη, με ψυχή. Ευχαριστούμε και την ενορία σας, τα πνευματικά σας παιδιά, όλους όσοι σάς στηρίζουν και σάς ακολουθούν σ’ αυτό το ταξίδι προσφοράς.
Σας νιώθουμε δικούς μας.
Και η Μαδαγασκάρη αυτή η γη που πονά και ελπίζει θα θυμάται πάντα ότι ήρθατε σαν αδελφός… και φύγατε αφήνοντας πίσω σας ευλογία.
