Εἶπε ὁ Κύριος: «Ἐάν δέν γίνετε σάν τά παιδιά, δέν θά μπεῖτε στή Βασιλεία τῶν οὐρανῶν». Καί ἀλλοῦ ἔχει λεχθεῖ: «Ἄν θές νά δεῖς τόν Παράδεισο, κοίταξε τά μάτια ἑνός μικροῦ παιδιοῦ».
Λοιπόν, δέν θά μπορέσουμε νά ἀγγίξουμε τήν ὀμορφιά καί τήν εὐτυχία τοῦ Παραδείσου, ἐάν δέν γίνουμε σάν τά παιδιά.
Γιατί ὅμως; Σέ τί διαφέρουν τά παιδιά ἀπό ἐμᾶς τούς μεγάλους καί εἶναι γιά αὐτά πιό εὔκολο νά κατακτήσουν τόν Παράδεισό; Τί εἶναι αὐτό πού κάνει τά παιδιά τόσο ὄμορφα καί χαριτωμένα καί δέν μποροῦμε νά φτάσουμε τήν ὀμορφιά τους, ὅσο περίτεχνα κι ἄν περιποιηθοῦμε τόν ἑαυτό μας;
Εἶναι ἡ καθαρότητα τῆς ψυχῆς τους!
Ἡ πραγματική ὀμορφιά κρύβει μέσα της τήν καθαρότητα καί τήν ἁγνότητα. Κοιτάξτε τό παιδάκι τῆς φωτογραφίας. Τό χαμόγελο, τό βλέμμα, ἡ κίνησή του, δείχνουν τήν ἁγνή ψυχούλα του. Τό ἤρεμο, φωτεινό καί γλυκό του πρόσωπο θυμίζει ἕνα ἀγγελάκι στή γῆ. Καί πράγματι αὐτό εἶναι τά παιδιά στή γῆ μας. Οἱ ἄγγελοι, πού μέ τήν ἀθωότητά τους μᾶς δείχνουν τόν δρόμο πρός τή Βασιλεία τῶν οὐρανῶν.
Τά παιδιά μᾶς δείχνουν τήν ψυχική κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου πρίν τήν Πτώση. Ἁγνός καί ἀθῶος ὁ ἄνθρωπος πρό τῆς Πτώσεως. Εἰρηνικός μέ τήν πλάση γύρω του. Ὅπως ἐδῶ στή φωτογραφία. Τό πουλάκι δέν φοβᾶται νά φάει ἀπό τό χεράκι τοῦ παιδιοῦ. Καί τό παιδάκι προσφέρει τήν ἀγάπη του σέ αὐτό τό μικρό πλασματάκι τῆς φύσης μέ τόση χαρά καί ἀγάπη.
Πολλές φορές φοβόμαστε νά γίνουμε παιδιά στήν ψυχή. Γιατί σκεπτόμαστε πώς θά φαινόμαστε στά μάτια τῶν ἄλλων ἀνόητοι καί εὔκολα θύματα. Καί ἴσως νά γίνεται αὐτό κάποιες φορές.
Ὅμως, καλύτερα νά μᾶς κοροϊδέψουν οἱ ἄνθρωποι, παρά νά γελοῦν οἱ δαίμονες μέ τήν ὑπερηφάνεια καί τήν πονηριά, πού θά ἔχουν γεμίσει τήν ψυχή μας. Καλύτερα νά μᾶς περιφρονεῖ ὁ κόσμος, ἀλλά νά χαίρεται γιά μᾶς ὁ Θεός.
Ἄς γίνουν λοιπόν τά μικρά παιδιά πρότυπά μας! Ἄς τά μιμηθοῦμε στήν ἁγνότητα καί τήν ἀθωότητα πού ἔχουν, γιά νά εἴμαστε καί ἐμεῖς μαζί μέ αὐτά εὐπρόσδεκτοι στή Βασιλεία τῶν οὐρανῶν.
ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ
