ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΜΑΡΤΙΟΥ
Θέλω τό κινητό μέ τίς τέσσερις κάμερες, τήν τσάντα πού κρατοῦσε ἡ ἀγαπημένη μου τραγουδίστρια, τό μαῦρο αὐτοκίνητο πού πέρασε δίπλα μου καί ἄστραφτε κάτω ἀπό τή λάμψη τοῦ ἥλιου, τίς διακοπές πού χρόνια τώρα ὀνειρεύομαι, τά παπούτσια πού διαφημίστηκαν τώρα τελευταῖα καί… πολλά ἀκόμη.
Πράγματι, θέλουμε πολλά. Συνέχεια θέλουμε. Εἴτε γιατί τά βλέπουμε στούς ἄλλους καί τά ζηλεύουμε εἴτε γιατί εἴμαστε ἀπό τή φύση μας ἔτσι, συνέχεια σκεφτόμαστε τί θέλουμε νά ἀγοράσουμε. Τί μᾶς ἐντυπωσίασε σέ κάποια βιτρίνα ἤ τί ἀκούσαμε νά κυκλοφορεῖ καί δέν τό ἔχουμε. Κινούμαστε λοιπόν καθημερινά μέ βάση τά θέλω μας.
Ἀλλά ὅλα αὐτά πού θέλουμε, ἤ ἔστω κάποια ἀπό αὐτά πού τσεκάρουμε στόν νοῦ μου πώς τά θέλουμε, μᾶς χρειάζονται ἀλήθεια; Θά ἐξυπηρετήσουν κάποια πραγματική μας ἀνάγκη; Θά βελτιώσουν τήν ποιότητα τῆς ζωῆς μας καί τήν ἀπόδοσή μας στό Πανεπιστήμιο ἤ τή δουλειά μας; Ἄν ναί, τότε λογικό εἶναι νά φροντίσουμε νά τά ἀποκτήσουμε.
Ἄν ὅμως, εἴτε φορᾶμε ἐπώνυμη μάρκα παπουτσιῶν εἴτε ἀνώνυμη, προστατεύουμε τά πόδια ἀπό τό κρύο καί εἴμαστε εὐπαρουσίαστοι, ποιός ὁ λόγος νά δαπανήσουμε χρήματα γιά μιά ματαιοδοξία μας;
Ἄν τά ροῦχα μας εἶναι σέ καλή κατάσταση καί θερμαίνουν τό σῶμα μας, ποιός ὁ λόγος νά ἐπιδεικνυόμαστε μέ πανάκριβες μάρκες;
Ἀλλά κι ἄν τό αὐτοκίνητό μου, σέ περίπτωση πού ἔχω, δέν παρουσιάζει προβλήματα, γιατί νά τό ἀλλάξω;
Ἄς ἐξετάζουμε συχνά τά θέλω μας, γιατί αὐτά δείχνουν ποιοί εἴμαστε, πῶς σκεπτόμαστε καί πῶς ἀξιολογοῦμε τή ζωή. Τό νά εἴμαστε πλεονέκτες καί ματαιόδοξοι δέν μᾶς ὠφελεῖ πουθενά οὔτε καί μᾶς τιμᾶ.
Αὐτό πού πραγματικά θά μᾶς τιμήσει καί θά μᾶς ἐξυψώσει στά μάτια τῶν ἀνθρώπων ἀλλά κυρίως στά μάτια τοῦ Θεοῦ εἶναι νά θέλουμε ὅ,τι ὁ κόσμος θεωρεῖ ἀκατόρθωτο γιά τήν ἐποχή μας. Καί αὐτό εἶναι ἡ ἀρετή!
Νά ζηλεύουμε τήν ἀρετή στούς ἄλλους καί νά προσπαθοῦμε νά τήν φτάσουμε. Στήν ἀπόκτηση τῶν ἀρετῶν νά ἀναλισκόμαστε καί ἐκεῖ νά περιστρέφεται συνεχῶς ἡ σκέψη μας, γιατί ὅλα ἔχουν ἡμερομηνία λήξεως καί μόνο ἡ ἀρετή μένει. Τήν ἀρετή μέ ὅλες τίς μορφές της (ἁγνότητας, εἰλικρίνειας, ἐργατικότητας, προθυμίας, κ.λπ.) κουβαλοῦμε μαζί μας ὅπου βρεθοῦμε. Τήν ἀρετή παίρνουμε μαζί μας φεύγοντας ἀπό τή ζωή καί τήν ἀρετή ἀφήνουμε ὡς ὑστεροφημία.
Ὁ ἑαυτός μας, ὁ περίγυρός μας, ἡ κοινωνία μας ὁλόκληρη ἔχει ἀνάγκη ἀπό τίς ἀρετές μας. Ἄς τίς καλλιεργήσουμε!
