Ἱερά Μονή τοῦ Ἁγίου Γεωργίου ὅπως σώζεται στίς μέρες μας, ἀνοικοδομήθηκε στή θέση μιᾶς παλαιοχριστιανικῆς Βασιλικῆς, ἀπό τήν ὁποία σώζεται τό ψηφιδωτό δάπεδο καί μερικά κιονόκρανα, πού βρίσκονται ἐντοιχισμένα ἐσωτερικά τοῦ Ναοῦ. Το Καθολικό ἀκολουθεῖ τό ρυθμό τῆς μονόχωρης σταυρεπίστεγης Βασιλικῆς, μέ «νευρωτά» σταυροθόλια καί ἔχει ξυλόγλυπτο τέμπλο μέ δεσποτικές εἰκόνες τοῦ 18ου αἰ.
Ἀνακαινίσθηκε σύμφωνα μέ τήν κτιτορική ἐπιγραφή, πού σώζεται στό ἄνω μέρος τῆς εἰσόδου τοῦ Καθολικοῦ, τό ἔτος «1759. Ἀνεκαινίσθη ὁ Ναός οὗτος παρά τῶν εὐσεβῶν Χριστιανῶν τῶν κατοικούντων ἐν τῇ νήσῳ ταύτῃ. Ἀπριλίου 23. Διά συνδρομῆς τοῦ Ὁσιωτάτου καί τυφλοῦ Ἀνθίμου. Κωνσταντής Προσκυνητής, μάστορης Ῥοδίτης». Μέ βάση αὐτή τήν μαρτυρία, κτίτορας καί ἱδρυτής, εἶναι ὁ Ὅσιος Ἄνθιμος ὁ τυφλός, πού καταγόταν ἀπό τήν Κεφαλλονιά.
Ο αόματος ἀσκητής γιά πολλά ἡμερόνυχτα ταξίδεψε στό τρικυμιῶδες πέλαγος, ὥσπου νά φθάσει στή Μεγίστη (Καστελλόριζο) στίς ἀρχές τοῦ 1759. Οἱ κάτοικοι τῆς Μεγίστης τόν ὑποδέχτηκαν μέ εὐλάβεια καί σεβασμό. Ἕνας ἁγιορείτης μοναχός καί προσκυνητής τῶν Ἁγίων Τόπων εὐλογοῦσε μέ τήν παρουσία του τό νησάκι τους. Ὅπως ἡ ὄρνιθα συνάζει τά πουλάκια της, ἔτσι κι ὁ Ὅσιος πατήρ μάζεψε κοντά του τούς ἁπλούς καί ἄδολους νησιῶτες, ἀναζωπυρώνοντας τήν πίστη τους μέ τόν θεῖο λόγο καί τήν φωτεινή του παρουσία.
Διακαής ἱερός πόθος τοῦ Ὁσίου ἦταν νά ἱδρύσει πρός δόξαν Θεοῦ τό πρῶτο του μοναστήρι στό νησί. Θά ἦταν τό πρῶτο καί γιά τό μικρό Καστελλόριζο. Ὅμως οὔτε χρήματα ὑπῆρχαν οὔτε καί τά ἀπαιτούμενα ὑλικά. Κατά θεία συγκυρία τό ἔτος ἐκεῖνο τό νησί μαστιζόταν ἀπό ἀνομβρία. Δέν εἶχε βρέξει καθόλου τό χειμῶνα, οὔτε τόν προηγούμενο χρόνο. Οἱ ἄνθρωποι ἀλλά καί τά ζῶα κινδύνευαν ἄμεσα νά πεθάνουν ἀπό τήν πεῖνα καί τήν δίψα.
Ἡ γεμάτη ἀγάπη καρδιά τοῦ Ὁσίου πόνεσε πολύ. «Τότε ὁ Ὅσιος θαρρήσας τούς κατοίκους αὐτούς, εἰπών πάντα δυνατά τῷ πιστεύοντι, ὕψωσε τάς χεῖρας αὐτοῦ εἰς τόν οὐρανόν δεόμενος τοῦ Κυρίου, καί παρευθύς ὤ τοῦ θαύματος! Βροχή ἀνέλπιστος ἔπεσεν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καί ἐμεθύσθη ἡ γῆ καί ἐχορτάσθησαν πάντες…» ἀναφέρει ὁ βιογράφος τοῦ Ἁγίου, ἀρχιμ. Διονύσιος Ἀραβαντινός. Ἐνθουσιασμένοι ἀπό τήν ἀναπάντεχη εὐλογία οἱ εὐλαβεῖς κάτοικοι τῆς Μεγίστης βοήθησαν τότε ὁμοθυμαδόν γιά τό κτίσιμο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ τροπαιοφόρου, ψηλά στό βουνό τοῦ νησιοῦ, πάνω στά ἐρρείπια παλαιοχριστιανικῆς Βασιλικῆς, ὅπως ἤδη ἀνεφέρθη.
Στά χρόνια πού ἀκολούθησαν ἀνοικοδομήθηκαν καί τά ἀπαραίτητα κελλιά, τό ἡγουμενεῖο, τό ὑψηλό περιτείχισμα καί τά ὑπόλοιπα βοηθητικά κτίσματα. Ἀκόμη ὁ Ὅσιος φρόντισε νά ἐπανδρωθεῖ ἡ Μονή μέ Πατέρες ἐκλεκτούς καί ἐνάρετους. Τό 1761 μέ Πατριαρχικό σιγίλλιο ὑπογεγραμμένο ἀπό τόν Οἰκ. Πατριάρχη Ἰωαννίκιο Γ΄ Καρατζᾶ (1761-1763), ἡ Μονή γίνεται σταυροπηγιακή.
Κάτω ἀπό τό Καθολικό τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, βρίσκεται ὑπόγεια λαξευτή κρύπτη, πού ὁ Ὅσιος Ἄνθιμος τήν μετέτρεψε σέ παρεκκλήσιο τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους, προστάτου τῆς γενέτειράς του, Ληξουρίου. Ἐκεῖ σταλάζει καί ἁγίασμα, ἡ μοναδική πηγή τοῦ ἄνυδρου Καστελλόριζου, μαρτυρία ἴσως τοῦ θαύματος τῆς βροχῆς πού χόρτασε τήν κατάξερη γῆ…
Τό φρουριακό κτιριακό συγκρότημα τοῦ Μοναστηριοῦ ἀκατοίκητο ἐδῶ καί πολλές δεκαετίες, ἀφέθηκε στή φθορά τοῦ χρόνου, μέ συνέπεια οἱ περισσότερες πτέρυγες τῶν κελλιῶν νά μεταβληθοῦν σέ ἐρείπια. Τό ἔτος 2010 μέ συντονισμένες ἐνέργειες τῶν ἁρμοδίων φορέων καί πρωτίστως τῆς Περιφερείας Νοτίου Αἰγαίου, ἐντάχθηκε στό ἐπιχειρησιακό πρόγραμμα Κρήτης καί Νήσων Αἰγαίου (ΕΣΠΑ 2007-2013), μέ τήν ὀνομασία: «Ἀποκατάσταση τοῦ Μοναστηρίου τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Βουνοῦ στό Καστελόριζο», μέ προϋπολογισμό 1.100.000,00 εὐρώ. Ἔτσι μέ φορέα ὑλοποιήσεως τό Ὑπουργεῖο Πολιτισμοῦ καί συγκεκριμένα τήν νῦν Ἐφορεία Ἀρχαιοτήτων Δωδεκανήσου καί ὑπό τήν αὐτεπιστασία της, τό σύνολο τοῦ μνημειακοῦ αὐτοῦ Μοναστηριακοῦ συγκροτήματος ἀπεκατεστάθη πλήρως.
Γιά νά ἐπισκεφτεῖ κάποιος τήν Ἱερά Μονή, πρέπει νά ἐπικοινωνήσει μέ τόν π. Γεώργιο Μαλτέζο Ἐφημέριο καί Ἀρχιερατικό Ἐπίτροπο τοῦ νησιοῦ στά τηλέφωνα 22460 49352, 6949 727789
πηγη Ι.Μ. Συμης
