Τήν Δευτέραν, 15ην/28ην Αὐγούστου 2023, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου εἰς τόν ἐν Γεθσημανῇ Ἱερόν Προσκυνηματικόν Ναόν τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, ἐν ᾧ και τό Θεομητορικόν αὐτῆς Μνῆμα.
Κατά τήν ἑορτήν αὐτήν ἡ Ἐκκλησία ἀναμιμνῄσκεται ὅτι ἡ Θεοτόκος, ἡ μήτηρ τῆς Ζωῆς, θανοῦσα ἐνεταφιάσθη ὑπό τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων «Γεθσημανῇ τῷ χωρίῳ» καί «τάφος καί νέκρωσις οὐκ ἐκράτησε» τό σῶμα αὐτῆς, τό ὁποῖον ἐνεσωμάτωσε τόν Κύριον τῆς δόξης, ἀλλά μετέστη εἰς τούς οὐρανούς ὑπ’ Αὐτοῦ τοῦ Κυρίου, τοῦ οἰκήσαντος μήτραν ἀειπάρθενον, παραμένουσα ὡς “ἀμετάθετος ἐλπίς καί προστασία εἰς τούς αἰῶνας”.
Ἡ ἑορτή αὐτή ἑωρτάσθη μετ’ ἰδιαιτέρας λαμπρότητος, προεξάρχοντος τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βόστρων κ. Τιμοθέου, τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Γεράσων κ. Θεοφάνους, Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί Καττάρων κ. Μακαρίου- συμπροσευχομένου τοῦ Ἡγουμένου Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ- Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, ὧν πρῶτος ὁ Γέρων Καμαράσης Ἀρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος, Πρεσβυτέρων ἄλλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, τοῦ π. Δομετιανοῦ τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας καί τοῦ π. Ἰωάννου τοῦ Πατριαρχείου Ρουμανίας, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Μάρκου καί τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Δοσιθέου, προσευχομένων χιλιάδων πιστῶν, πληρούντων ἐν εὐλαβείᾳ πολλῇ τάς βαθμίδας διά κηρῶν καί ψαλλόντων τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Συμεών δεξιά ἑλληνιστί καί τοῦ κ. Ναμπήλ τῆς ἐνορίας τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου ἀριστερά ἀραβιστί, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Εὐαγγέλου Βλιώρα καί ἄλλου προσωπικοῦ τοῦ Ἑλληνικοῦ Γενικοῦ Προξενείου.
Εἰς τό Κοινωνικόν τῆς θείας Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὡς ἕπεται:
«Ἐν τῇ Γεννήσει τήν παρθενίαν ἐφύλαξας. Ἐν τῇ Κοιμήσει τόν κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε. Μετέστης πρός τήν ζωήν, Μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς καί ταῖς πρεσβείαις ταῖς σαῖς λυτρουμένη ἐκ θανάτου τάς ψυχάς ἡμῶν»
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί,
Ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος συνήγαγε πάντας ἡμᾶς ἐκ τῶν περάτων τῆς γῆς, ἐν τῷ Θεομητορικῷ τούτῳ Μνήματι, ἵνα τιμήσωμεν καί ἐγκωμιάσωμεν τήν Κοίμησιν τῆς Πανυμνήτου καί Ὑπερενδόξου εὐλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας, ὡς πάλαι ποτέ ὁ χορός τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων.
«Ὁ πάντιμος χορός», λέγει ὁ ὑμνῳδός, «τῶν σοφῶν Ἀποστόλων, ἠθροίσθη θαυμαστῶς, τοῦ κηδεῦσαι ἐνδόξως, τό σῶμά σου τό ἄχραντον, Θεοτόκε Πανύμνητε, οἷς συνύμνησαν, καί τῶν Ἀγγέλων τά πλήθη, τήν Μετάστασιν, τήν σήν σεπτῶς εὐφημοῦντες, ἣν πίστει ἑορτάζομεν».
Ἡ δέ Μετάστασις, τοὐτέστιν ἡ Κοίμησις τῆς Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας, δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τήν μετάβασιν αὐτῆς ἐκ τῆς γῆς εἰς τόν οὐρανόν. Ἡ Μητέρα τῆς Ζωῆς, δηλονότι τοῦ Θεοῦ Λόγου καί Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ Πατρός, καί Υἱοῦ αὐτῆς, μετέστη πρός τήν Ζωήν, τόν αἴτιον τῆς Ζωῆς Θεόν Πατέρα. Ὅπως ἐν τῇ γεννήσει αὐτῆς ἡ Θεοτόκος Μαρία ἐφύλαξε τήν παρθενίαν αὐτῆς, οὕτως ἀκριβῶς καί ἐν τῇ κοιμήσει αὐτῆς ἐφύλαξεν τήν ἀφθαρσίαν τοῦ σώματος αὐτῆς.
Ἀκούσωμεν τοῦ θεηγόρου Πατρός ἡμῶν ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ λέγοντος: «Ὤ πῶς ἡ πηγή τῆς ζωῆς πρός τήν ζωήν διά μέσου θανάτου μετάγεται! ὤ πῶς ἡ ἐν τῷ τόκῳ τούς ὅρους ὑπερβᾶσα τῆς φύσεως, νῦν ὑποκύπτει τοῖς ταύτης θεσμοῖς καί θανάτῳ τό ἀκήρατον καθυποβάλλεται σῶμα. Δεῖ γάρ αὐτό τό θνητόν ἀποθέμενον τήν ἀφθαρσίαν ἀμφιάσασθαι, ἐπεί καί ὁ Δεσπότης τῆς φύσεως τήν τοῦ θανάτου πεῖραν οὐκ ἀπηνῄνατο. Θνῄσκει γάρ σαρκί καί θανάτῳ λύει τόν θάνατον καί φθορᾷ τήν ἀφθαρσίαν χαρίζεται καί τήν νέκρωσιν ποιεῖ πηγήν τῆς ἀναστάσεως». [Και ἁπλούστερον: Ὤ πῶς ἡ πηγή τῆς ζωῆς μεταφέρεται στή ζωή περνώντας ἀπό τόν θάνατο. Πῶς αὐτή πού ξεπέρασε στή γέννα της τά ὅρια τῆς φύσεως, σκύβει τώρα στούς νόμους της καί ὑποτάσσεται στόν θάνατο τό ἀθάνατο σῶμα. Γιατί πρέπει αὐτό νά ἀποθέσει τήν θνητότητα καί νά ντυθεῖ τήν ἀφθαρσία, ἀφ’ οὗ ὁ Δεσπότης, ὁ Κυρίαρχος τῆς φύσεως, δέν ἀρνήθηκε νά ὑποβληθεῖ στόν θάνατο. Πεθαίνει κατά σάρκα καί μέ τόν θάνατο καταργεῖ τόν θάνατο· καί μέ τήν φθορά μᾶς χαρίζει τήν ἀφθαρσία καί κάνει τήν νέκρωσίν του πηγή τῆς Ἀναστάσεως].
Τό ἠθικόν καί πνευματικόν ἀλλά καί σωτηριῶδες μέγεθος τῆς συμβολῆς τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας, εἰς τό μυστήριον τῆς θείας Οἰκονομίας εἶναι ἄπειρον, εἶναι θαῦμα ἀκατανόητον τῇ ἀνθρωπίνῃ διανοίᾳ. Διό καί ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός ἐπονομάζει τήν Θεοτόκον «τοῦ ἀνθρωπείου γένους τό ἐγκαλλώπισμα, τό αὔχημα πάσης τῆς κτίσεως».
Ἡ κεχαριτωμένη καί εὐλογημένη ἐν γυναιξίν (Πρβλ. Λουκ. 1,28) Θεοτόκος Μαρία ἀναδειχθεῖσα Μητέρα, τοῦ ἐκ τῶν ἁγνῶν αὐτῆς αἱμάτων σαρκωθέντος Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, δικαίως μετά τήν Κοίμησιν αὐτῆς παρίσταται ἐκ δεξιῶν τοῦ Υἱοῦ καί Θεοῦ αὐτῆς, κατοικοῦσα πλέον ἐν τῇ ἐπουρανίῳ πόλει τοῦ Θεοῦ, καθώς λέγει πρός αὐτήν ὁ θεῖος Δαυΐδ: «δεδοξασμένα ἐλαλήθη περί σοῦ ἡ πόλις τοῦ Θεοῦ», (Ψαλμ. 86,3).
Ἡμεῖς δέ, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, «οὐ γάρ ἔχομεν ᾧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλά τήν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν», (Ἑβρ. 13,14), τήν πόλιν δηλονότι “τοῦ Θεοῦ ζῶντος” (Ἑβρ. 12,22), τήν πόλιν τοῦ Υἱοῦ καί Θεοῦ τῆς Παναγίας ἀχράντου, Ὑπερευλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας.
Καί νῦν ἱστάμενοι πρό τοῦ ἱεροῦ Θεομητορικοῦ Μνήματος τῆς Ὑπερευλογημένης Παρθένου Μαρίας, ἱκετεύσωμεν αὐτῇ καί μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «Ἐν χερσί τοῦ δι’ ἡμᾶς, ἐνανθρωπήσαντος ἐκ σοῦ, παραθεμένην τήν ψυχήν, ὡς πλαστουργός σου καί Θεός, πρός τήν ἀκήρατον μετέστησεν εὐφροσύνην· ὅθεν σε σεπτῶς μακαρίζομεν, τήν μόνην καθαράν καί ἀμόλυντον, καί Θεοτόκον ἅπαντες κυρίως, ὁμολογοῦντες κραυγάζομεν· Χριστόν δυσώπει, πρός ὃν μετέστης, σῶσαι τάς ψυχάς ἡμῶν”… καί χάρισαι τήν εἰρήνην τῷ κόσμῳ. Ἀμήν. Ἔτη πολλά».
Ἅμα τῇ Ἀπολύσει ὁ κρατῶν τήν τάξιν καί εὐπρέπειαν τοῦ Ἱεροῦ Προσκυνήματος Ἡγούμενος Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ προσέφερε κέρασμα ἀναψυχῆς εἰς τό ἡγουμενεῖον.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας
