Ἐξέχουσα θέση στό ἑορτολόγιο τοῦ μηνός Μαρτίου κατέχει ἡ ἑορτή τῶν ἁγίων Τεσσαράκοντα μαρτύρων. Τόν βίο τῶν Ἁγίων μᾶς τόν διασώζει πολύ γλαφυρά ὁ Μέγας Βασίλειος, ὁ ὁποῖος τόν ἐκφώνησε σέ ὁμιλία του κατά τήν μνήμη τους, στίς 9 Μαρτίου.
Σαράντα νέοι στρατιῶτες, στό πιό ἐπίλεκτο τάγμα τοῦ στρατοῦ τοῦ Λικινίου, οἱ ὁποῖοι ὅμως, ὅταν αὐτός ἐξαπέλυσε διωγμό κατά τῶν Χριστιανῶν, δέν δίστασαν νά ὁμολογήσουν θαρρετά τήν πίστη τους στόν μόνο ἀληθινό Θεό, μέ συνέπεια νά ὑποβληθοῦν στό βασανιστικό μαρτύριο τοῦ ψύχους καί νά ἀφήσουν τήν τελευταία τους πνοή στήν παγωμένη λίμνη τῆς Σεβάστειας.
Μέχρι τήν σύλληψή τους ἀπό τόν ἔπαρχο τῆς περιοχῆς, Ἀγρικόλα, θεωροῦνταν οἱ καλύτεροι στρατιῶτες τῆς μονάδος τῆς Σεβάστειας. Γιά τόν λόγο αὐτό, ὅταν ὁμολόγησαν τήν πίστη τους στόν Χριστό, ὁ ἔπαρχος θέλησε, ὑποβάλλοντάς τους στό μαρτύριο τοῦ ψύχους, νά τούς μεταπείσει, ὥστε νά μήν στερηθεῖ ὁ στρατός του αὐτούς τούς ἐπίλεκτους ἄνδρες.
Ἀρχικά προσπάθησε νά τούς μεταπείσει μέ τό καλό, μέ κολακεῖες, δῶρα καί ὑποσχέσεις γιά τιμές καί ἀξιώματα. Ὅταν ὅμως κατάλαβε ὅτι δέν μποροῦσε νά τούς ἐπιβληθεῖ μέ ἤρεμο τρόπο, διέταξε νά τούς βασανίσουν. Σκέφθηκε, ἐπειδή ἦταν χειμώνας, νά τούς ρίξει τό βράδυ στά παγωμένα νερά τῆς λίμνης τῆς Σεβάστειας.
Τό μαρτύριο ἦταν φρικτό. Τά σώματα ἄρχισαν νά μελανιάζουν. Ἀλλά αὐτοί ἐνεθάρρυναν ὁ ἕνας τόν ἄλλο λέγοντας: «δριμύς ὁ χειμών, ἀλλά γλυκύς ὁ παράδεισος! Λίγο ἄς ὑπομείνουμε καί σέ μία νύχτα θά κερδίσουμε ὁλόκληρη τήν αἰωνιότητα!».
Ἐνῶ τό μαρτύριο γινόταν ὅλο καί πιό ἔντονο, ἕνας λιποψύχησε καί βγῆκε ἀπό τήν λίμνη. Βγαίνοντας, πῆγε κοντά στήν φωτιά πού εἶχαν ἀνάψει οἱ φύλακες στρατιῶτες, γιά νά ζεσταθεῖ. Ἀπό τήν ἀπότομη ἀλλαγή ὅμως τῆς θερμοκρασίας, ἀμέσως ξεψύχησε, χάνοντας παράλληλα τό στεφάνι τοῦ μαρτυρίου. Τόν ἀντικατέστησε ἕνας φρουρός πού τούς φύλαγε, ὁ Ἀγλάιος, ὁ ὁποῖος εἶδε νά κατεβαίνουν ἀπό τόν οὐρανό 40 στεφάνια καί νά στέκονται πάνω ἀπό τίς κεφαλές τους. Ὁμολόγησε τόν Χριστό, μπῆκε στήν λίμνη καί μαζί μέ τούς ἄλλους 39 πῆρε καί αὐτός τό στεφάνι τοῦ μαρτυρίου!
Τό πρωί, τούς ἔβγαλαν μισοπεθαμένους ἀπό τήν λίμνη καί, ἀφοῦ συνέχιζαν νά ὁμολογοῦν τόν Χριστό, τούς συνέτριψαν τά σκέλη καί τούς πέταξαν σέ ἕναν γκρεμό, ὅπου καί ξεψύχησαν. Οἱ μακάριες ψυχές τους ἀνῆλθαν στήν ζεστή ἀγκαλιά τοῦ Παναγάθου Θεοῦ, καί θά αἰσθάνονται ἐκεῖ αἰωνίως τήν θαλπωρή τῆς θεϊκῆς ἀγάπης Του!
Ἡ θεόλεκτος χορεία τῶν ἁγίων Τεσσαράκοντα μαρτύρων προβάλλεται ἀπό τήν Ἐκκλησία μας μέσα στήν κατανυκτική καί ἀσκητική περίοδο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, προσφέροντας σέ ὅλους μας τό μήνυμα τῆς ἀγωνιστικότητος, τῆς πίστεως, τῆς ὑπομονῆς, τῆς ἀνδρείας, τῆς ἐλπίδος.
Διαβάστε περισσότερα στην ιστοσελίδα της Ιεράς Μονής Αγίας Τριάδος Σπαρμού Ολύμπου :
