Την Κυριακή 21 Νοεμβρίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ρόδου κ. Κύριλλος θα χοροστατήσει του Όρθρου και θα προστεί της Τρισαρχιερατικής Συλλειτουργίας μετά του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Νουβίας κ. Σάββα και του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Ολύμπου κ. Κυρίλλου στον Μητροπολιτικό ιερό Ναό Εισοδίων της Θεοτόκου. Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας θα ακολουθήσει η Δοξολογία για την Εορτή των Ενόπλων Δυνάμεων και η Λιτάνευση της ιεράς Εικόνας της Υπεραγίας Θεοτόκου. Το προηγούμενη ημέρα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ρόδου κ. Κύριλλος θα τελέσει τον Εσπερινό
Ιστορικά Στοιχεία του Ναού
Τα Εισόδια της Θεοτόκου είναι ο Μητροπολιτικός ναός της Ρόδου, ο οποίος βρίσκεται σε απόσταση 600μ. νοτιοανατολικά της πύλης του Αγίου Ιωάννη (Κόκκινη πόρτα). Κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας, ο ναός αποτέλεσε τον πυρήνα της συνοικίας “μαράσι της Μητρόπολης” και έκτοτε αποτελεί σημείο αναφοράς για τους κατοίκους του νησιού. Σύμφωνα με την κτητορική επιγραφή, οικοδομήθηκε το 1750 στη θέση παλαιότερης εκκλησίας αφιερωμένης στην Παναγία τη Θολαρίτσα. Ο ναός εκείνος πιθανόν αποδομήθηκε το 1481 στο πλαίσιο συνομολόγησης μεταξύ Ροδιτών, Δυτικοευρωπαίων που διέμεναν στο νησί και Μεγάλου Μαγίστρου Pierre d’ Aubusson για ισοπέδωση των εκτός των τειχών ναών, ώστε να αποτραπεί η χρήση τους ως έρεισμα από τους Οθωμανούς σε μία επικείμενη νέα πολιορκία.
Η εκκλησία απέκτησε τη σημερινή της μορφή σταδιακά. Ο αρχικά μονόχωρος σταυροθολιακός ναός, επεκτάθηκε νότια, βόρεια και προς δυσμάς και μετατράπηκε σε τρίκλιτο πιθανόν το 1842, ενώ επί Μητροπολίτου Γερμανού (1877-1888) κατασκευάσθηκαν τα κωδωνοστάσια στις γωνίες της δυτικής πλευράς και ο νάρθηκας με πατάρι γυναικωνίτη. Μετά τους σεισμούς του 1956-1957 πραγματοποιήθηκε γενική επισκευή κατά την οποία προστέθηκαν τα νεοκλασικίζοντα διακοσμητικά στοιχεία των όψεων.
Στο περίτεχνα ξυλόγλυπτο τέμπλο του ναού, το οποίο αποτελεί ένα από τα καλύτερα δείγματα οθωμανικού μπαρόκ στα Δωδεκάνησα, αναγνωρίζονται δύο κατασκευαστικές φάσεις. Η πρώτη αφορά στο τμήμα του κεντρικού κλίτους και χρονολογείται το 1760 επί Μητροπολίτου Καλλινίκου εκ Βεροίας, όπως προκύπτει από την επιγραφή της επαργύρωσης δύο δεσποτικών εικόνων, του Χριστού και της Θεοτόκου, έργα του Ιωάννη Αναγνώστου από την Πισιδία της Μακράς Ασίας. Η δεύτερη φάση αντιστοιχεί στο τέμπλο των πλάγιων κλιτών, το οποίο κατά την παράδοση, αποτελεί έργο κάποιου Θωμά «μονόφθαλμου» από την Ρόδο ή του μαστρο-Δράκου Ταλιαδούρου από την Κω.
Ίδιας εποχής και τέχνης είναι ο άμβωνας, ενώ ο δεσποτικός θρόνος αρκετά διαφορετικός με ένθετες ψηφίδες από ελεφαντόδοντο και μάργαρο, φιλοτεχνήθηκε, βάσει επιγραφής, από τον Σταμάτιο Διαμαντή το 1750. Ξεχωριστά ξυλόγλυπτα προσκυνητάρια με επαργυρωμένες επί το πλείστον εικόνες βρίσκονται σε διάφορα σημεία του ναού και κυρίως στο νάρθηκα. Επάργυρες εικόνες εξαιρετικής τέχνης, ορισμένες εκ των οποίων δεσποτικές, βρίσκονται επίσης αναρτημένες στους πεσσούς των πλευρικών κλιτών. Η τοιχογράφηση του ναού πραγματοποιήθηκε το 1955 από τον Ιωάννη Τερζή, μαθητή του Φώτη Κόντογλου, και το τριμελές συνεργείο του επί μητροπολίτη Σπυρίδωνος.
