Την 29η Μαΐου 2022, ΣΤ΄ Κυριακή ἀπό τοῦ Πάσχα, ἐπονομαζομένη τοῦ Τυφλοῦ ἕνεκα τῆς ἀναγινωσκομένης εὐαγγελικῆς περικοπῆς τῆς σχετικῆς αὐτῆς θεραπείας, καί ἐπίσης μνήμη τῆς Ἁγίας Ὑπομονῆς, μητρός τοῦ τελευταίου Αὐτοκράτορος τῆς Κωνσταντινουπόλεως, Κωνσταντίνου ΙΑ΄τοῦ Παλαιολόγου καί θλιβερά ἐπέτειος τῆς Ἁλώσεως αὐτῆς, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Σύμης κ. Χρυσόστομος χοροστάτησε στόν Ὄρθρο καί τέλεσε τήν Θ. Λειτουργία στόν παλαίφατο ἐνοριακό Ἱ. Ναό Παναγίας Κεχαριτωμένης Σύμης. Συλλειτουργούς του εἶχε τόν Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτη Ἀντώνιο Πατρό, Ἡγούμενο τῆς Ἱ. Μονῆς Πανορμίτου, ὁ ὁποῖος ἐξυπηρετεῖ ὡς ἱερατικῶς Προϊστάμενος τήν συγκεκριμένη Ἐνορία, τόν δεύτερο Ἐφημέριο π. Χρῆστο Σταθόπουλο, τόν π. Φιλόθεο Κάλφα, Ἐφημέριο τῆς γειτνιάζουσας Ἐνορίας Ἁγίου Ἐλευθερίου καί τόν Διάκονο π. Γεώργιο Κακακιό. Τήν ἱ. ὑμνωδία ἀνέμελψαν γλυκυφθόγγως οἱ Ἱεροψάλτες κ. Νικήτας Βογιατζῆς, κ. Μερκούριος Γιανναράς καί κ. Πανορμίτης Κακακιός.
Στό τέλος τῆς Θείας Λειτουργίας, ἐτελέσθη ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἐπιμνημόσυνος Δέησις καί ἀνεπέμφθη εἰδική εὐχή ὑπέρ ἀναπαύσεως τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν αὐτοκράτορος Κωνσταντίνου τοῦ Παλαιολόγου καί τῶν σύν αὐτῷ πεσόντων γενναίων τῆς πίστεως καί τῆς Βασιλίδος τῶν πόλεων προμάχων καί πάντων τῶν κατά τήν ἀποφράδα ἐκείνην ἡμέραν τῆς ἁλώσεως σφαγιασθέντων κληρικῶν καί λαϊκῶν, ἕως καί τῆς Μικρασιατικῆς καταστροφῆς, ἀδελφῶν καί προπατόρων ἡμῶν.
Καί τοῦτο, διότι εἰς τόν ὡς ἄνω Ἱ. Ναόν εὑρίσκονται ἀποτεθησαυρισμένες οἱ Ἱερές Εἰκόνες τῆς Παναγίας «Καμαριανῆς» καί «Καραμακιανῆς», οἱ ὁποῖες καί λιτανεύθηκαν πέριξ τοῦ Ἱ. Ναοῦ, προερχόμενες ἀπό τά ἀπέναντι τῆς Σύμης Μικρασιατικά παράλια, τίς ὁποῖες μετέφεραν γιά νά διασωθοῦν ἀπό τήν καταστροφή οἱ Συμαίοι Κτίτορες καί Ἐπιστάτες τῶν Ἱερῶν αὐτῶν Μονυδρίων. Ὁ Σεβασμιώτατος ἀνεφέρθη στό ἱερό μας χρέος καί καθῆκον, νά ἐνθυμούμεθα τούς ἀειμνήστους προγόνους μας, γιά τούς ὁποίους πραγματοποιεῖται γιά πρώτη φορά στήν Σύμη ἡ τιμητική αὐτή ἐκδήλωση, καί μάλιστα ἐπί τῇ συμπληρώσει ἐφέτος ἑκατόν συναπτῶν ἐτῶν ἀπό τήν μέχρι θανάτου αὐτοθυσία τους, κατά τό μαρτυρικό ἔτος 1922.
Ἐπίσης, λαμβάνοντας ἀφορμή ἀπό τήν εὐαγγελική διήγηση τῆς ἀξιοθαύμαστης θεραπείας τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ, ἐπεσήμανε τό ἀναμφισβήτητο γεγονός τῆς Θεότητος τοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος καί πάλι χρησιμοποιώντας φιλανθρώπως τήν δημιουργική Του δύναμη, συμπληρώνει μέ πηλό τήν κραυγαλέα αὐτή ἀτέλεια τοῦ σώματος τοῦ τυφλοῦ. Ὅμως κάθε θαῦμα ποὺ ἔκανε, ἀντί νά καθίσταται ἀφορμή δοξολογίας τοῦ Ὀνόματος τοῦ Θεοῦ, ξεχειλίζει τό ποτήρι τῆς ὀργῆς τῶν «κακίστων Φαρισαίων» ἐναντίον Του, οἱ ὁποῖοι μέ τήν συμπεριφορά τους αὐτή, ἀποδεικνύουν ἔμπρακτα ὅτι μεγαλύτερο κακὸ ἀπὸ τὴν σωματικὴ τύφλωση εἶναι ἡ πνευματικὴ τύφλωση τῆς ἀπιστίας τους. Ἐνῶ ὁ τυφλὸς «εἶδε» τὸν Θεὸ μὲ τὰ ἐσωτερικὰ μάτια τῆς πίστεως, αὐτοί καί οἱ διαχρονικῶς ὅμοιοί τους, ἂν καὶ λειτουργεῖ ἡ αἴσθηση τῆς ὁράσεώς τους, παραμένουν στὴν οὐσία πνευματικῶς τυφλοί, διότι ἀρνοῦνται νὰ ἀναγνωρίσουν τὸν χορηγό τοῦ ἀκτίστου Φωτός, ποὺ εἶναι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὁ ἐνανθρωπήσας Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ.
Ἀκολουθεῖ φωτογραφικό λεύκωμα.
