24η Φεβρουαρίου. Νωρίς τά χαράματα τῆς Πέμπτης, ἠχοῦν οἱ σειρῆνες τοῦ πολέμου στήν Οὐκρανία. Τό ἄγγελμα τοῦ πολέμου διαδίδεται ἀστραπιαῖα σέ ὁλόκληρο τόν κόσμο. Λίγη ὥρα ἀργότερα, ἐκρήξεις ἀκούγονται στό Κίεβο, τήν πρωτεύουσα τῆς Οὐκρανίας, καί τίς ἄλλες μεγάλες πόλεις. Τά ρωσικά στρατεύματα εἰσβάλλουν στήν χώρα, συνοδευόμενα ἀπό ἀεροπορικές ἐπιδρομές καί βομβαρδισμούς. Ὁ κόσμος, ἀνίκανος νά ἀντιδράσει, παρακολουθεῖ μέ κομμένη τήν ἀνάσα τά γεγονότα. Ὁ φόβος, ἡ ἀγωνία καί ἡ ἀνασφάλεια φωλιάζουν στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων καί τίς κρατοῦν σφιγμένες καί τρομαγμένες, περιμένοντας τίς ἐξελίξεις.
25η Μαρτίου. Ἕνα διαφορετικό ἄγγελμα, μιά χαρούμενη εἴδηση φέρνει ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριήλ στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο. Μιά εἴδηση πού, ὅσα χρόνια κι ἄν περάσουν, θά μεταδίδει χαρά καί εὐφροσύνη στό ἀνθρώπινο γένος. Θά γεμίζει τίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων μέ δοξολογία καί ἀγαλλίαση, μέ ἀσφάλεια καί σιγουριά. Ὁ Θεός δέν μᾶς λησμόνησε. Σπλαχνίστηκε τόν ἄνθρωπο καί ἔστειλε τόν ἀπεσταλμένο Του ἀπό τά ὕψη τοῦ Οὐρανοῦ στό μικρό χωριό τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, γιά νά τῆς μεταφέρει τό μήνυμα. Ποιό μήνυμα; «Ίδού συλλήψῃ ἐν γαστρί καί τέξῃ υἱόν, καί καλέσεις τό ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν. Οὗτος ἔσται μέγας καί υἱός ὑψίστου κληθήσεται» (Λουκ. α΄ 31-32).
Ὁ ἅγιος Γερμανός, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, θά μᾶς πεῖ: «Νῦν καταλλάσσεται ὁ Θεός μετ’ ἀνθρώπων». Ἦρθε ἡ ὥρα τῆς εἰρήνευσης ἀνάμεσα στόν Θεό καί τούς ἀνθρώπους. Ἡ Παναγία μας ὑπῆρξε ὁ «μεσίτης», ὁ μεσολαβητής θά λέγαμε, ἀνάμεσα στόν Θεό καί στό ἀνθρώπινο γένος. Χάρη στήν ταπείνωση καί στήν ὑπακοή της, ἡ Παρθένος Μαρία ἐλευθερώνει τήν ἀνθρωπότητα ἀπό τήν ἀρχαία κατάρα, συμμετέχει στό ἔργο τῆς σωτηρίας καί γίνεται διάκονος αὐτῆς τῆς καταλλαγῆς.
Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος ἀδυνατεῖ νά ἐμπιστευθεῖ ὁτιδήποτε δέν εἶναι συμβατό μέ τήν λογική του, ἀρνεῖται νά πιστέψει τό ὑπέρλογο καί τό ὑπερφυσικό. Ὁ Ἀρχάγγελος ὅμως τό ἐπιβεβαιώνει: «Οὐκ ἀδυνατήσει παρά τῷ Θεῷ πᾶν ρῆμα» (Λουκ. α΄ 37). Καί ἡ Παρθένος τό ἀποδέχεται καί τό πιστεύει μέ ὅλη της τήν καρδιά: «Ἰδού ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατά τό ρῆμα σου» (Λουκ. α΄ 38).
Μέ τήν ἐμπιστοσύνη πού δείχνει ἡ Παναγία στά λόγια τοῦ Ἀρχαγγέλου, ἀλλάζει τόν ροῦν τῆς ἱστορίας καί χαρίζει στόν πεσμένο ἄνθρωπο τήν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας. Μέ τήν ὑπακοή της στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, «παρασύρει» τό ἀνθρώπινο γένος σέ μιά νέα πορεία, ἀντίστροφη ἀπό τήν πορεία πού χάραξε ἡ πρώτη γυναίκα στόν κῆπο τῆς Ἐδέμ.
Ἡ Παναγία μας, πού δέχθηκε τό χαρμόσυνο ἄγγελμα τῆς εἰρήνης, ἄς πρεσβεύει γιά τήν σύγχρονη ἀνθρωπότητα. Ἄς κάνει νά σιγήσουν τά ἀγγέλματα τοῦ πολέμου, πού σκορπίζουν στόν κόσμο τόν ὄλεθρο καί τήν καταστροφή. Κι ὁ Ἀρχάγγελος τοῦ Εὐαγγελισμοῦ ἄς εὐαγγελιστεῖ στήν γῆ μας τήν μόνιμη κι ἀναφαίρετη εἰρήνη.
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΜΑΡΤΙΟΥ
