ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΜΑΡΤΙΟΥ
Στά χρόνια τοῦ Χριστοῦ
Ἀκόμα καί ἕνας ἁπλός παρατηρητής τῆς ἱστορίας, καταλαβαίνει ὅτι ἡ παρουσία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ στή γῆ ὑπῆρξε καταλυτική σέ πολλούς τομεῖς. Ἄλλαξαν ριζικά νοοτροπίες, στάσεις ζωῆς, κοινωνικά κατεστημένα, ἀξίες καί ἰδανικά. Μιά ἰδιαίτερα ρηξικέλευθη ἀνατροπή ὑπῆρξε ἡ ἐξύψωση τῆς θέσης καί τῆς δράσης τῆς γυναίκας μέσα στίς κοινωνικές δομές. Ἦταν ἐπαναστατικό γιά τήν ἐποχή, νά ἔχει ὁ Κύριος, ἐκτός ἀπό τούς γνωστούς δώδεκα Μαθητές, καί κάποιον ἀριθμό μαθητριῶν, οἱ ὁποῖες διακριτικά Τόν ἀκολουθοῦσαν συνεχῶς, ὅπως ἀκριβῶς καί οἱ Ἀπόστολοι, καί ἀνέλαβαν στή συνέχεια ἔργο εὐαγγελιστριῶν. Διαβάζουμε χαρακτηριστικά στήν Καινή Διαθήκη: «…Καί αὐτός διώδευε κατά πόλιν καί κώμην κήρύσσων καί εὐαγγελιζόμενος τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καί οἱ δώδεκα σύν αὐτῷ, καί γυναῖκές τινες… Μαρία ἡ καλουμένη Μαγδαληνή, ἀφ’ ἧς δαιμόνια ἑπτά ἐξεληλύθει, καί Ἰωάννα γυνή Χουζᾶ ἐπιτρόπου Ἡρῴδου, καί Σουσάννα καί ἕτεραι πολλαί, αἵτινες διηκόνουν αὐτῷ ἀπό τῶν ὑπαρχόντων αὐταῖς» (Λουκ. η΄ 1-3).
Συνεργοί τῶν Ἀποστόλων
Σ’ αὐτές τίς γυναῖκες προστέθηκαν στή συνέχεια καί οἱ μαθήτριες τῶν Ἀποστόλων, καί ὅλες μαζί ὑπῆρξαν οἱ πρῶτες ἱεραπόστολοι καί ἰσαπόστολοι, ἄξιες συνεργάτες τῶν Ἀποστόλων, οἱ ὁποῖες κήρυξαν τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ, κατά τά πρῶτα χρόνια τῆς διάδοσής του. Ἐκτός ἀπό τά ὀνόματα πού ἀναφέρονται στό πιό πάνω χωρίο, ἔρχονται πρόχειρα στόν νοῦ μας πολλά ἀκόμα, ὅπως τῆς ἁγίας Φωτεινῆς τῆς Σαμαρείτιδος, τῆς ἁγίας πρωτομάρτυρος καί ἰσαποστόλου Θέκλης, τῆς ἄγαμης Φοίβης, ἀλλά καί τῆς ἔγγαμης Πρίσκιλλας, καί βέβαια τῆς πρώτης εὐρωπαίας Χριστιανῆς, ἁγίας Λυδίας τῆς Φιλιππησίας. Κοντά σ’ αὐτές, ὑπάρχει ἕνα πλῆθος ἄλλων ἁγίων γυναικῶν, ἐπωνύμων καί ἀνωνύμων, πού ἀνέλαβε αὐτό τό ἔργο.
Ἔτσι ἡ ἱεραποστολή κατέστη ἡ πρώτη δυναμική διακονία ἐντός τῆς Ἐκκλησίας, πού ἀναλάμβανε τό γυναικεῖο φῦλο. Ἡ χριστιανή γυναίκα δέν ἦταν ἁπλῶς μιά ἀκροάτρια τῆς νέας διδασκαλίας, ἀλλά ἐξυψώθηκε στήν ἴδια θέση τοῦ κήρυκος τοῦ Εὐαγγελίου. Εἶναι αὐτή, ἡ ὁποία ἀγρεύει ἄδολες, γυναικεῖες κυρίως, ψυχές στή νέα πίστη, ἀλλά καί κατηχεῖ συστηματικά τίς νεοφώτιστες. Τρέχει ἀπό πόλη σέ πόλη, ὅπως καί οἱ Ἀπόστολοι, κηρύττει στά σπίτια, σέ τόπους ὅπου συχνάζουν γυναῖκες, στίς κατακόμβες, ἀκόμα καί στίς φυλακές. Τό μέγεθος τῆς προσφορᾶς τό ἀντιλαμβανόμαστε ἀπό τό ἔργο «Στρωματεῖς» τοῦ Κλήμεντος Ἀλεξανδρείας, ὁ ὁποῖος ἀναφέρει χαρακτηριστικά: «Διά τῶν γυναικῶν καί εἰς τόν γυναικωνίτην ἀδιαβλήτως εἰσήρχετο ἡ τοῦ Κυρίου διδασκαλία». Μέσῳ τῶν γυναικῶν ἱεραποστόλων δηλαδή, μποροῦσε χωρίς παρεξηγήσεις νά εἰσχωρήσει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ σέ συνάξεις γυναικῶν.
Τῆς χορείας ὅλων αὐτῶν τῶν ἁγίων ἰσαποστόλων γυναικῶν, πού ἔδρασαν στά πρωτοχριστιανικά χρόνια, ἕπεται ἡ ἁγία οἰκογένεια ὅλων τῶν μετέπειτα ἰσαποστόλων γυναικῶν (μέ κορυφαία τήν ἁγία Ἑλένη), ἡ ὁποία φτάνει μέχρι τίς μέρες μας, ἀλλά καί θά συνεχίσει νά ὑπάρχει μέχρι τή συντέλεια τῶν αἰώνων. Ἄν καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀπαγορεύει στίς γυναῖκες νά ὁμιλοῦν ἐντός τῆς ἐκκλησιαστικῆς συνάξεως, «αἱ γυναῖκες ὑμῶν ἐν ταῖς ἐκκλησίαις σιγάτωσαν· οὐ γάρ ἐπιτέτραπται αὐταῖς λαλεῖν… αἰσχρόν γάρ ἐστι γυναιξίν ἐν ἐκκλησίᾳ λαλεῖν» (Α΄Κορ. ιδ΄ 34-35), αὐτό δέν ἀποκλείει τή γυναίκα ἀπό τήν ἱεραποστολή, παρά μόνο ἀπό τήν ὁμιλία ὅταν ἡ ἐκκλησία συνάζεται σέ σῶμα (κλῆρος καί λαός). Ὁ ἴδιος ὁ ἀπόστολος Παῦλος, πού ἀνέφερε τά παραπάνω, ἀλλά καί οἱ ἄλλοι Ἀπόστολοι, εἶχαν ὡς συνεργάτες στό ἱεραποστολικό ἔργο τους καί ἀξιόλογες γυναῖκες.
Σύγχρονη γυναικεία ἱεραποστολή
Ὅλη αὐτή ἡ παράδοση συνεχίστηκε ἀδιάκοπα ἐντός τῆς Ἐκκλησίας. Ποτέ δέν σταμάτησε ἡ Ἐκκλησία νά εἶναι ἱεραποστολική, ἀφοῦ εἶναι ἀπό τή φύση της τέτοια. Στό Σύμβολο τῆς Πίστεως λέμε: «Πιστεύω… εἰς μίαν, ἁγίαν, καθολικήν καί ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν…». Συνεπῶς ἔχει χρέος ἡ Ἐκκλησία νά διδάσκει συνεχῶς καί ἀδιάκοπα τόν λόγο τοῦ Θεοῦ. Σ’ αὐτό τό χρέος, μεγάλο μερίδιο εὐθύνης ἔχει καί ἡ γυναίκα. Ὅπως στά πρωτοχριστιανικά χρόνια ἡ γυναίκα ἔπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στή διάδοση τοῦ Εὐαγγελίου, τό ἴδιο ὀφείλει νά κάνει καί ἡ σύγχρονη χριστιανή γυναίκα. Ἰδιαίτερα στίς μέρες μας, πού ἀπό τή μιά, ἡ πίστη μας πολεμεῖται ποικιλοτρόπως καί ἀνερυθρίαστα, καί ἀπό τήν ἄλλη, ἡ σύγχρονη τεχνολογία προσφέρει ἰδιαιτέρως δυνατά ἱεραποστολικά ὅπλα στήν πνευματική φαρέτρα.
Οἱ τομεῖς προσφορᾶς τῆς σύγχρονης γυναίκας στήν ἱεραποστολή εἶναι ποικίλοι. Μπορεῖ μέ πολλή ἐπιτυχία νά ἔχει τή θέση της κατηχήτριας τῶν παιδιῶν ἤ τῆς κυκλάρχισσας τῶν κυριῶν στήν ἐνορία. Τῆς ὁμαδάρχισσας σέ κάποια χριστιανική κατασκήνωση. Τῆς ὁμιλήτριας ἤ διοργανώτριας κάποιας ἐκδήλωση ἤ συνεδρίου. Τῆς ὑπευθύνου στή συμβουλευτική γονέων καί οἰκογενειῶν. Τῆς συγγραφέως ἤ τῆς ἐπιμελήτριας χριστιανικῶν ἐκδόσεων (βιβλίων, φυλλαδίων ἤ περιοδικῶν). Ἀλλά καί ἀξιοποιώντας τά σύγχρονα μέσα, τῆς παρουσιάστριας ραδιοφωνικῶν ἤ τηλεοπτικῶν ἐκπομπῶν ἤ τῆς διαχειρίστριας ἱστοσελίδων ἤ μέσων κοινωνικῆς δικτύωσης. Καί φυσικά, σέ πολλούς ἄλλους τομεῖς μπορεῖ νά δραστηριοποιηθεῖ, χρησιμοποιώντας εἴτε παραδοσιακά εἴτε σύγχρονα μέσα, διότι τό πῶς μπορεῖ κάποια νά προσφέρει τίς ὑπηρεσίες της εἶναι πολύ ὑποκειμενικό, καί ἔχει ἄμεση σχέση μέ τά χαρίσματα, τίς γνώσεις, τό μεράκι καί κυρίως τήν πίστη καί ἀγάπη της.
Ἱεραποστολικές Ἀδελφότητες
Ἕνα τελευταῖο, πού πρέπει νά ἐπισημάνουμε, εἶναι τό ἔργο πού ἐπιτελοῦσαν καί ἐπιτελοῦν ὀργανωμένες γυναικεῖες ἱεραποστολικές ὁμάδες. Πρόκειται γιά χριστιανικές Ἀδελφότητες, τά μέλη τῶν ὁποίων ἔχουν ἀφιερωθεῖ στόν Θεό, ζώντας ἐν παρθενίᾳ, ὑπακοῇ καί ἀκτημοσύνῃ, μέ διά βίου κατεύθυνση στήν ἱεραποστολική διακονία. Τέτοιες Ἀδελφότητες ὑπῆρχαν πάντοτε μέσα στήν Ἐκκλησία καί τό ἔργο τό ὁποῖο πρόσφεραν καί προσφέρουν εἶναι ἀναντικατάστατο. Αὐτό ἀποδεικνύεται ἐμφανέστατα ἀπό τά ἁπτά ἀποτελέσματα αὐτοῦ τοῦ ἔργου, στούς τόπους πού δραστηριοποιοῦνται τέτοιες Ἀδελφότητες.
Μία ἀπό τίς ἀξιολογότερες εἶναι καί ἡ ἱεραποστολική Ἀδελφότητα τῆς «ΑΓΙΑΣ ΛΥΔΙΑΣ», ἱδρυτής τῆς ὁποίας ὑπῆρξε ὁ μακαριστός Γέροντας π. Θεόφιλος Ζησόπουλος. Ἰδιαίτερο χαρακτηριστικό τῆς Ἀδελφότητας αὐτῆς εἶναι ὅτι χρησιμοποίησε καί χρησιμοποιεῖ ὅλα τά σύγχρονα μέσα ἱεραποστολῆς, τά ὁποῖα, μέ τήν τεράστια δύναμη πού ἔχουν, εἰσέρχονται σέ κάθε σπίτι καί σέ κάθε γωνιά τῆς γῆς.
