Πρόκειται για ένα πετρόκτιστο βυζαντινό εκκλησάκι του 11ου αι. του οποίου οι διαστάσεις δεν ξεπερνούν τα 4 μ. πλάτος και τα 5 μ. μήκος, ενώ σκεπάζεται και από δίριχτη σκεπή με πέτρινες πλάκες. Από τη βάση του ναΐσκου αναβλύζει πηγαίο νερό. Το παράξενο είναι ότι πάνω στην πέτρινη στέγη έχουν φυτρώσει 17 πανύψηλα δέντρα (κυρίως βελανιδιές) βάρους δεκάδων τόνων και ύψους 20 μέτρων! Το αξιοθαύμαστο επίσης είναι ότι τα δέντρα αυτά δεν έχουν εμφανείς ρίζες.
Σύμφωνα με το θρύλο, κατά το Μεσαίωνα η Θεοδώρα ήταν ένα φτωχό δεκαεπτάχρονο κορίτσι που καταδικάσθηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε στο σημείο εκείνο. Τις τελευταίες της στιγμές προσευχήθηκε στο Θεό ζητώντας του «το σώμα της να γίνει εκκλησία, τα χρόνια της να γίνουν δέντρα και το αίμα της να γίνει νερό να τα ποτίζει». Αργότερα οι συγχωριανοί της έφτιαξαν στον τόπο αυτό ένα εκκλησάκι στη μνήμη της, με την ολοκλήρωση του οποίου διαπίστωσαν έκπληκτοι ότι στη σκεπή είχαν φυτρώσει 17 ολόκληρα δέντρα!
