Με ιδιαίτερη χαρά και αγαλλίαση πνευματική υποδέχθηκαν τα μέλη της Ορθοδόξου Κοινότητος Σμύρνης, με επικεφαλής τον Ποιμενάρχη τους, Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Σμύρνης κ. Βαρθολομαίο, την Α.Θ.Παναγιότητα, τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο, την Κυριακή, 9 Οκτωβρίου, στον Ιερό Ναό Αγίας Φωτεινής, όπου Αυτός χοροστάτησε κατά την τελεσθείσα Θεία Λειτουργία.
Μετά το πέρας αυτής, ο οικείος Ποιμενάρχης προσφώνησε με θερμούς λόγους τον Οικουμενικό Πατριάρχη, εκφράζοντας τη βαθύτατη ευχαριστία και ευγνωμοσύνη αυτού και του ορθοδόξου ποιμνίου της Σμύρνης, για την επίσκεψή Του στην Ορθόδοξο Κοινότητα της πόλης και την ευλόγηση του εκεί επιτελούμενου εκκλησιαστικού έργου. Με συγκίνηση δε, ανέφερε χαρακτηριστικά: «Η σημερινή έλευσίς Σας, Παναγιώτατε, δεν είναι ως αι άλλαι λοιπαί του παρελθόντος. Έχει ιδιαιτέραν σημασίαν και συμβολισμόν: Σήμερον, δεν έρχεσθε απλώς ως ευλαβής, όπως επράξατε πολλάκις εις το παρελθόν, προσκυνητής. Σήμερον, έρχεσθε δια να τιμήσητε δια της υψηλής Σας παρουσίας και ευλογήσητε Πατριαρχικώς την Ιεράν Μητρόπολιν Σμύρνης. Σήμερον δια πρώτην φοράν, μετά παρέλευσιν χρόνου μακρού, Οικουμενικός Πατριάρχης επισκέπτεται την νύμφην της Ιωνίας και ευρίσκει εκεί υπάρχουσαν και ζώσαν και θάλλουσαν τοπικήν Εκκλησίαν, με Ποιμενάρχην και ιερόν κλήρον και ευσεβή λαόν, όχι επισκέπτην αλλά χριστεπώνυμον πλήρωμα. […] Σήμερον, έρχεσθε μετά της τιμίας συνοδείας Σας, και ο Ιερός ούτος Ναός και ο περίβολος Αυτού πληρούνται όχι μόνον εκ των συνοδιτών Σας συμπροσκυνητών της Αποστολικής και Μαρτυρικής Ιωνικής Γης, αλλά και από λαόν του Θεού, μόνιμα μέλη της Ορθοδόξου Κοινότητος, […]».
Ο οικείος Ποιμενάρχης κατέκλεισε δια της προσφοράς συμβολικού δώρου, σημειώνοντας: «Είθισται εις τοιαύτας περιπτώσεις, Παναγιώτατε, να προσφέρωνται δώρα. Εις την άλλοτε πλουσίαν και ευημερούσαν υλικώς Ιεράν Μητρόπολιν Σμύρνης σήμερον άργυρος και χρυσίον δεν υπάρχει. Αλλά ημείς καυχώμεθα δια τούτο. Διότι σκοπός ημών δεν είναι να θησαυρίσωμεν θησαυρούς επί της γης, τους οποίους σης και σκώληξ και φθορά του πανδαμάτορος χρόνου κατατρώγουν. Σκοπός η αποθησαύρισις θησαυρών εν ουρανοίς. Δι’ ημάς δε τους κληρικούς ο μεγαλύτερος θησαυρός είναι το ποίμνιόν μας, του οποίου την ευθύνην ανέθεσεν εις ημάς η Εκκλησία. Ένα κομμάτι από τόν θησαυρόν τούτον θα Σας προσφέρωμεν σήμερον, χαρακτηριστικὸν δείγμα της ταυτότητος του συγχρόνου χριστεπωνύμου πληρώματός μας: Σας προσφέρομεν ένα κομμάτι της καρδίας και της ταυτότητός μας, ολίγα εύοσμα άνθη, κομιζόμενα υπό παιδίων: δύο απογόνων Σμυρναϊκής Ρωμέικης οικογενείας, της θυγατρός Έλληνος, και των τέκνων ανά μιας ρωσσικής, ουκρανικής, ρουμανικής και εντοπίου οικογενείας, εκζητούντες την πατρικήν και Πατριαρχικήν ευχὴν όπως Κύριος ο Θεός, σκέπη ευλογή και στερεώνη και καταταρτίζη την άμπελον ταύτην, αναθάλλουσαν και αναφυομένην μετά τον παρατεταμένον καύσωνα και την μακράν ξηρασίαν θέρους αυχμηρού…»
Απαντώντας, ο Πατριάρχης μίλησε με λόγους συγκινητικούς για τη μακρά ιστορία της Σμύρνης και της ευρύτερης περιοχής της Ιωνίας, εξέφρασε την ευαρέσκειά Του για το επιτελούμενο εκκλησιαστικό και ποιμαντικό έργο, συγχαίροντας τον Ποιμενάρχη και τους συνεργάτες του, κληρικούς και λαϊκούς, ευλογώντας δε και τα νέα μέλη της, υπό την προεδρεία του κ. Γεωργίου Θεοδωρίδου, Εκκλησιαστικής Επιτροπής του Ιερού Ναού Αγίας Φωτεινής. Τέλος, Ο Οικουμενικός Πατριάρχης εξέφρασε δημόσια τις ευχαριστίες της Μεγάλης Εκκλησίας και τις προσωπικές Αυτού προς το ζεύγος Mehmet και Arzu Bastiyalı για την μεγάτιμο δωρεά ακινήτου προς στέγαση των Γραφείων του Μητροπολίτου και της Κοινότητος.
Ακολούθησε δεξίωση στον αύλειο χώρο του Ναού και, εν συνεχεία, ο Πατριάρχης τέλεσε τον Αγιασμό των Γραφείων του Μητροπολίτου και της Κοινότητος.
Κατά τη Θεία Λειτουργία εκκλησιάστηκαν η κ. Δέσποινα Μπαλκίζα, Γενική Πρόξενος της Ελλάδος στη Σμύρνη, ο κ. Κωνσταντίνος Τρομπούκης, μέλη της Ελληνικής Αποστολής στο εκεί Στρατηγείο του ΝΑΤΟ, μαζί με τις οικογένειές τους, με επικεφαλής τον κ. Ε. Κακάμπουρα, Συνταγματάρχη, το ζεύγος Mehmet και Arzu Bastiyalı, προσκυνητές από το εξωτερικό και πλήθος μελών της Ορθοδόξου Κοινότητος Σμύρνης.
Κατά τις Ιερές Ακολουθίες έψαλλαν υποδειγματικά κατά το Πατριαρχικό ύφος, οι Μουσικολ. κ.κ. Ηρακλής Μαλανδρίνος, Νικόλαος Βουρνούς και Γεώργιος Πατελογιάννης, εκ Χίου, συνδεόμενοι προσωπικά με τον Ποιμενάρχη.
Ακολουθεί ολόκληρη η προσφώνηση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σμύρνης κ. Βαρθολομαίου προς τον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου μετά το πέρας της χοροστασίας Αυτού κατά τη Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Αγίας Φωτεινής:
Πρόξενος χαρᾶς μεγάλης καὶ ἀγαλλιάσεως πνευματικῆς ἀποτελεῖ ἡ εὐλογητὴ παρουσία ἀνὰ μέσον ἡμῶν τῆς Ὑμετέρας Θειοτάτης Παναγιότητος σήμερον. Ταὐτοχρόνως, ὅμως, ἐνισχυτικὴ καὶ παραμυθητικὴ εἰς τὸν καθ’ ἡμέραν ἀγῶνα τῆς ζωῆς ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν παροχὴν ὀρθοδόξου μαρτυρίας εἰς τόπον ὅπου τὰ ἱστορικὰ τεκμήρια τοῦ χριστιανικοῦ καὶ ἐκκλησιαστικοῦ βίου τοσαῦτα, ὥστε εἰς τὴν περίπτωσιν αὐτὴν νὰ κυριολεκτῇ τὸ παροιμιῶδες «ἐὰν ἡμεῖς σιωπήσωμεν, οἱ λίθοι κεκράξονται», τὰ ἔγκατα τῆς Ἰωνικῆς γῆς θὰ βοήσουν καὶ ἡ θάλασσα θὰ ἀποδώσῃ τὰ ἑαυτῆς…
Ἔρχεσθε, Παναγιώτατε, εἰς τόπον οἰκεῖον καὶ γνώριμον ἀπὸ τῆς πρωΐμου νεότητός Σας, ἀπὸ τῆς ὁποίας ἐδημιουργήσατε, διετηρήσατε καὶ ἐσφυρηλατήσατε σχέσεις διαρκεῖς καὶ ἀρραγεῖς μετὰ τοῦ λείμματος τοῦ ἐνταῦθα Ρωμαίηκου ποιμνίου. Ἔρχεσθε, Παναγιώτατε, εἰς τόπον λίαν προσφιλῆ εἰς Ὑμᾶς, ὅπου ἀπὸ τῶν πρώτων βημάτων Σας ὡς κληρικοῦ διηκονήσατε τὰ Ἅγια Μυστήρια τοῦ Θεοῦ εἰς αὐτὸν ἐδῶ τὸν Ναόν. Ἔρχεσθε, εἰς χῶρον τὸν ὁποῖον ἰδιαιτέρως ἠγαπήσατε καὶ ὑπηρετήσατε ἀπὸ πρώτης στιγμῆς τῆς Πατριαρχικῆς Σας Διακονίας, ἱερουργοῦντες ἐπὶ τῶν βωμῶν καὶ ἑστιῶν τῆς Ἰωνικῆς γῆς: ἐν Σμύρνῃ, Ἐφέσῳ, Μενεμένῃ, Τσεσμέ, Κιρκιντζέ…
Ἡ σημερινή, ὅμως, ἔλευσίς Σας, Παναγιώτατε, δὲν εἶναι ὡς αἱ ἄλλαι λοιπαὶ τοῦ παρελθόντος. Ἔχει ἰδιαιτέραν σημασίαν καὶ συμβολισμὸν: Σήμερον, δὲν ἔρχεσθε ἁπλῶς ὡς εὐλαβής, ὅπως ἐπράξατε πολλάκις εἰς τὸ παρελθόν, προσκυνητής. Σήμερον, ἔρχεσθε διὰ νὰ τιμήσητε διὰ τῆς ὑψηλῆς Σας παρουσίας καὶ εὐλογήσητε Πατριαρχικῶς τὴν Ἱερὰν Μητρόπολιν Σμύρνης. Σήμερον διὰ πρώτην φοράν, μετὰ παρέλευσιν χρόνου μακροῦ, Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἐπισκέπτεται τὴν νύμφην τῆς Ἰωνίας καὶ εὑρίσκει ἐκεῖ ὑπάρχουσαν καὶ ζῶσαν καὶ θάλλουσαν τοπικὴν Ἐκκλησίαν, μὲ Ποιμενάρχην καὶ ἱερὸν κλῆρον καὶ εὐσεβῆ λαόν, ὄχι ἐπισκέπτην ἀλλὰ χριστεπώνυμον πλήρωμα. Σήμερον, ὁ Ποιμενάρχης τῆς ἀποστολικῆς αὐτῆς πόλεως, ὑποδέχεται τὸν Πατριάρχην του εἰς τὴν ἕδραν του, τὴν ἕδραν τῆς Ἐπισκοπῆς του, τὴν ὁποίαν Σεῖς ἀνασυνεστήσατε διὰ τῆς ἐκλογῆς καὶ καταστάσεως Ἱεράρχου εἰς τὴν περιοχήν, πρὸς συνέχισιν τῆς ἐπισκοπικῆς ἁλύσεως, τῆς ὁποίας ἀπαρχὴ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Εὐαγγελιστὴς καὶ Θεολόγος καὶ οἱ ὑπ’ αὐτοῦ κατασταθέντες πρῶτοι πρεσβύτεροι καὶ ἐπίσκοποι, γνωστοὶ κατὰ τὴν παράδοσιν Ἅγιοι Βουκόλος καὶ Πολύκαρπος, ἀλλὰ καὶ λοιποί. Σήμερον, ἔρχεσθε μετὰ τῆς τιμίας συνοδείας Σας, καὶ ὁ Ἱερὸς οὗτος Ναὸς καὶ ὁ περίβολος Αὐτοῦ πληροῦνται ὄχι μόνον ἐκ τῶν συνοδιτῶν Σας συμπροσκυνητῶν τῆς Ἀποστολικῆς καὶ Μαρτυρικῆς Ἰωνικῆς Γῆς, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ λαὸν τοῦ Θεοῦ, μόνιμα μέλη τῆς Ὀρθοδόξου Κοινότητος, τὰ ὁποῖα ὡς νεοσσία παρεπιδημήσαντα καὶ ἐγκατασταθέντα ἐνταῦθα ἐκ βορρᾶ καὶ ἑώας καὶ δυσμῶν, ἀλλὰ καὶ ἐκ λίθων ἐγερθέντα συναπαρτίζουν τὸ ποίμνιον αὐτῆς. Διότι καὶ ἐκ λίθων ἤγειρε Κύριος καὶ ἐγείρει τέκνα καὶ προσκαλεῖ διὰ τρόπου μυστηριακοῦ καὶ ἐντάσσει εἰς τὴν σωτήριον Κιβωτὸν τῆς Ἐκκλησίας. Καὶ ὄχι μόνον ἐκ λίθων, ἀλλὰ καὶ ἐξ ὀστέων ξηρῶν, τὰ ὁποῖα ἀνίστανται ἐξ ἐγκάτων γῆς καὶ κελεύσματι θείῳ συναρμόττονται εἰς συναγωγὴν καὶ ἀποκτοῦν σάρκα καὶ νευρῶνας καὶ χιτῶνα δερμάτινον καὶ ἀνάπτει εἰς αὐτά, ἐπανανάναπτει¸ ἡ ὑποκάτω τῆς τέφρας κοιμωμένη φλόγα, καὶ ἀνίσταται ὁ φοῖνιξ, τὸ μυθικὸν πτηνόν, ὡς ἀλληγορικῶς ὁ Λατίνος ποιητὴς Λακτάντιος εἰς τὸ ποίημά του «de ave phoenice» γλαφυρῶς γράφει.
Καὶ ἰδού, συναγωγὴ λαοῦ φιλοθέου ἐκ Ρωμαίων, Ἑλλήνων, Ἀράβων, Ρώσσων, Οὐκρανῶν, Ρουμάνων, Γκαγκαούζων, Γεωργιανῶν καὶ προσηλύτων τῇ πίστει, παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Πατριάρχου τοῦ Γένους δοξολογοῦν τὸν Θεὸν καὶ εὐχαριστοῦν καὶ εὐγνωμονοῦν τὸν Πατριάρχην των διὰ τὴν πρωτοβουλίαν ἀνασυστάσεως τῆς Ὀρθοδόξου Κοινότητος Σμύρνης διὰ τῆς ἐκλογῆς καὶ καταστάσεως Ἐπισκόπου, διότι κατὰ τὸν φίλον τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Πολυκάρπου Ἐπισκόπου Σμύρνης, Ἅγιον Ἰγνάτιον Ἐπίσκοπον Ἀντιοχείας, τὸν Θεοφόρον «ὅπου ἂν φανῇ ὁ ἐπίσκοπος, ἐκεῖ τὸ πλῆθος ἔστω, ὥσπερ ὅπου ἂν ᾖ Χριστός Ἰησοῦς, ἐκεῖ καὶ ἡ καθολική Ἐκκλησία», δηλαδὴ ὅπου ὁ Ἐπίσκοπος ἐκεῖ καὶ ἡ Ἐκκλησία.
Καὶ τοῦτο, διότι, ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, ὁ Ἐπίσκοπος ἀποτελεῖ τὸ ὁρατὸν σημεῖον ἑνότητος τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας, ὡς προεστὼς τῆς Εὐχαριστιακῆς Συνάξεως καὶ κύριος τελῶν ὅλων τῶν Μυστηρίων, ἀφοῦ ἐν ὀνόματι καὶ ἐξ ὀνόματος αὐτοῦ αὐτὰ τελοῦνται. Κατὰ δὲ τὸν Ἅγιον Νικόλαον, Καβάσιλαν, «ἡ Ἐκκλησία ἐν τοῖς μυστηρίοις σημαίνεται», δηλαδὴ ἡ ὕπαρξις Ἐκκλησίας ἀποδεικνύεται διὰ τῆς τελέσεως τῶν Μυστηρίων. Τοιουτοτρόπως, ἡ ἐκλογὴ καὶ κατάστασις Ἐπισκόπου εἰς τὴν περιοχὴν ἀποτελεῖ ἱεροκανονικῶς ἐπανασύστασιν τῆς Ἐπισκοπῆς καὶ ἀνασύστασιν τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας. Διὰ τοῦτο, Παναγιώτατε, ἀπὸ τῆς πρώτης στιγμῆς τῆς ἀναλήψεως τῆς ποιμαντορίας τῆς Ἀποστολικῆς, Ἀποκαλυπτικῆς, Ἁγιοτόκου καὶ Μαρτυρικῆς Ἐπισκοπῆς αὐτῆς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου κύριον μέλημα ὅλων ἡμῶν ἐνταῦθα ἦτο καὶ εἶναι ἡ ἀνελλιπὴς τέλεσις τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν καὶ τῶν Ἁγίων Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας, ὥστε ἡ ἐπαναναφθεῖσα Λυχνία τῆς Ἐκκλησίας τῶν Σμυρναίων νὰ φέγγῃ πᾶσι τοῖς ἐν τῇ οἰκίᾳ, πᾶσι τοῖς ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Οὐρανίου ἡμῶν πατρός.
Καὶ τοιουτοτρόπως καθίσταται ὁ χῶρος αὐτὸς Ὑπερῶον τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς, ὅπου τὰ θεῖα καὶ ἱερὰ τελεσιουργοῦνται εἰς γλώσσας πολλάς, ὥστε ἕκαστον μέλος τοῦ πολυεθνικοῦ καὶ πολυπολιτισμικοῦ ποιμνίου τῆς Ὀρθοδόξου αὐτῆς Κοινότητος νὰ ἀκούῃ ἐν τῇ ἰδίᾳ αὐτοῦ διαλέκτῳ τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ…
Παναγιώτατε Δέσποτα,
Τὸ ἐπιτελούμενον ἀπὸ ἑξαετίας ἐν σιωπηλῇ καὶ προσευχητικῇ περισυλλογῇ ἐκκλησιαστικὸν ἔργον οὐκ ἐξ ἡμῶν ἐστίν. Ἡμεῖς ἁπλῶς Θεοῦ συνεργοὶ ἐσμέν. Θεοῦ γεώργιον, Θεοῦ οἰκοδομὴ ἐστί (πρβλ. Α΄ Κορ. γ΄ 9), Ὧι ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἡμεῖς ἀγωνιζόμεθα ὅση ἡμῖν δύναμις ἵνα νήφωμεν καὶ γρηγορῶμεν, διότι καλῶς γνωρίζομεν ὅτι ὁ ἀντίδικος ἡμῶν διάβολος ὡς λέων περιπατεῖ ζητῶν τινα καταπίῃ (πρβλ. Α΄ Πέτρ. ε΄ 8-9), ἔχοντες τὴν βεβαίαν ἐλπίδα ὅτι ὁ Θεὸς πάσης χάριτος καταρτίσει, στηρίξει, σθενώσει, θεμελιώσει ἡμᾶς, ὀλίγον παθόντας (πρβλ. ὅ.π. ε΄ 10).
Μετὰ Θεὸν εὐχαριστοῦμεν υἱϊκῶς τὴν Ὑμετέραν Θειοτάτην Παναγιότητα, διότι ὡς Ἀρχιεπίσκοπος καὶ Πατριάρχης ἡμῶν ἔρχεσθε πατρικῶς ἀρωγός, προσωπικῶς τε καὶ θεσμικῶς, εἰς τὸ ἐπιτελούμενον ἐνταῦθα ταπεινὸν ἐκκλησιαστικὸν ἔργον, συντελῶν εἰς τὴν προαγωγὴν αὐτοῦ, ἀνταποκρινόμενος ἀσμένως εἰς πάσας τὰς παρακλήσεις Ποιμενάρχου καὶ εὐαρίθμου ποιμνίου τῆς Σμύρνης.
Εὐχαριστοῦμεν θερμῶς τοὺς συγκηρυναίους ἡμῶν κληρικούς, τοὺς ἐγκόπως καὶ προθύμως διακονοῦντας ἐν τῷ ἐλαχίστῳ ἡμῶν προσώπῳ τὴν τοπικὴν Ἐκκλησίαν, Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτην π. Πολύκαρπον Θεοφάνη, ὁλοπρόθυμον, σεμνόν, εὐσεβῆ καὶ ταπεινὸν διακονητὴν τῆς Κοινότητος καὶ τοῦ Ἐπισκόπου, Αἰδεσιμολ. Πρωτοπρεσβύτερον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου π. Ἀθνάσιον Κατζιγκᾶν, πολιὸν καὶ πεπειραμένον λευΐτην, φιλακόλουθον καὶ τυπικόν, ὑπάκουον καὶ ἀφωσιωμένον συνοδοιπόρον μας ἀπὸ τῆς πρώτης στιγμῆς τῆς καταστάσεως ἡμῶν ἐνταῦθα, μετὰ τῆς τιμίας, εὐπροσηγόρου καὶ ἀγαπητῆς τοῖς πᾶσι πρεσβυτέρας του Μαρίας, καὶ τὸν Ἱερολογ. Διάκονον κ. Ἀνδρέαν καὶ τὴν Διακόνισσάν του Πωλίναν, φερέλπιδας, πολυταλάντους καὶ χαρισματικοὺς νέους, καλύπτοντας προθύμως πολλοὺς τομεῖς τῆς ἐνοριακῆς διακονίας. Εἰς τὸ σημεῖον τοῦτο, μετ’ εὐγνωμοσύνης μνημονεύομεν ὑπὲρ μακαρίας μνήμης καὶ αἰωνίου ἀναπαύσεως τοῦ ὀνόματος τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Πισιδίας Σωτηρίου Τράμπα, τοῦ συστήσαντος καὶ ἐκχωρήσαντος αὐτόν, λαϊκὸν ὄντα. Τὴν ὑπὸ τὴν ἡγεσίαν τοῦ ἐμοῦ πιστοῦ φίλου καὶ προσφιλοῦς ἀδελφοῦ Ἐντιμ. κ. Γεωργίου Θεοδωρίδου ἐκκλησιαστικὴν Ἐπιτροπήν, κοπιῶντας ἐν ὑπακοῇ πρὸς τὸν Ἐπίσκοπόν των διὰ τὸ ἔργον τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας.
Ἰδιαιτέραν μνείαν ἀγάπης καὶ τιμῆς ὀφείλως εἰς τὸν φίλτατον καὶ ἀγαπητὸν κ. Mehmet Bastiyalı καὶ τὴν σύζυγόν του κ. Arzu, μεγάλους δωρητὰς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, διὰ τῆς δωρεᾶς τῶν γραφείων καὶ τοῦ αὐτοκινήτου διὰ τὰς ἀνάγκας της. Κατὰ τὴν στιγμὴν ταύτην ἐκφράζω δημοσίᾳ τὴν εὐχαριστίαν καὶ τὴν εὐγνωμοσύνην τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας καὶ τὴν προσωπικὴν δι’ ὅσα προσέφεραν καὶ ὅσα προσφέρουν, ἀλλὰ κυρίως διότι ὑπάρχουν εἰς τὴν ζωήν μου ὡς ἠθικοὶ συναντιλήπτορες καὶ συνεργοί. Κύριος ὁ Θεὸς εἴθε νὰ ἀνταποδίδῃ τὰ ἑκατονταπλασίονα εἰς τὸν δοῦλον καὶ ὑπηρετήν Του Μεχμέτ, ὡς ὁ ἴδιος ἄλλωστε αὐτοπροσδιορίζεται.
Εὐγνωμοσύνην καὶ εἰλικρινεῖς εὐχαριστίας ἐπιγράφω πρὸς ὅλους τοὺς παρασχόντας καὶ εἰσέτι παρέχοντας πειρασμοὺς ἐν τῇ ἐνασκήσει τῆς διακονίας ὅλων ἡμῶν ἐνταῦθα, διότι «ἐλθόντων ἡμῶν εἰς Σμύρνην οὐδεμίαν ἐσχήκαμεν ἄνεσιν. Ἔξωθεν μάχαι, ἔσωθεν φόβοι. Ἀλλ’ ὁ παρακαλῶν τοὺς ταπεινοὺς παρεκάλεσεν ἡμᾶς ὁ Θεὸς ἐν τῇ παρουσίᾳ ἀξίων συνεργῶν, ὧν τὰ ὀνόματα ἤδη ἐμνημονεύσαμεν» (πρβλ. Β΄ Κορ. ζ΄ 5-6).
Δι’ αὐτὸ τὸν λόγον, Παναγιώτατε, καυχώμεθα ἐν ταῖς θλίψεσιν, εἰδότες ὅτι ἡ θλῖψις ὑπομονὴν κατεργάζεται, ἡ δὲ ὑπομονὴ δοκιμήν, ἡ δὲ δοκιμὴ ἐλπίδα, ἡ δὲ ἐλπὶς οὐ καταισχύνει, ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐκκέχυται ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν διὰ Πνεύματος Ἁγίου τοῦ δοθέντος ἡμῖν (πρβλ. Ἐφεσ. ε΄ 3-5).
Εἴθισται εἰς τοιαύτας περιπτώσεις, Παναγιώτατε, νὰ προσφέρωνται δῶρα. Εἰς τὴν ἄλλοτε πλουσίαν καὶ εὐημεροῦσαν ὑλικῶς Ἱερὰν Μητρόπολιν Σμύρνης σήμερον ἄργυρος καὶ χρυσίον δὲν ὑπάρχει. Ἀλλὰ ἡμεῖς καυχώμεθα διὰ τοῦτο. Διότι σκοπὸς ἡμῶν δὲν εἶναι νὰ θησαυρίσωμεν θησαυροὺς ἐπὶ τῆς γῆς, τοὺς ὁποίους σής καὶ σκώληξ καὶ φθορὰ τοῦ πανδαμάτορος χρόνου κατατρώγουν. Σκοπὸς ἡ ἀποθησαύρισις θησαυρῶν ἐν οὐρανοῖς. Δι’ ἡμᾶς δὲ τοὺς κληρικοὺς ὁ μεγαλύτερος θησαυρὸς εἶναι τὸ ποίμνιόν μας, τοῦ ὁποίου τὴν εὐθύνην ἀνέθεσεν εἰς ἡμᾶς ἡ Ἐκκλησία. Ἕνα κομμάτι ἀπὸ τὸν θησαυρὸν τοῦτον θὰ Σᾶς προσφέρωμεν σήμερον, χαρακτηριστικὸν δεῖγμα τῆς ταυτότητος τοῦ συγχρόνου χριστεπωνύμου πληρώματος: Σᾶς προσφέρομεν ἕνα κομμάτι τῆς καρδίας καὶ τῆς ταυτότητός μας, ὀλίγα εὔοσμα ἄνθη, κομιζόμενα ὑπὸ παιδίων: δύο ἀπογόνων Σμυρναϊκῆς Ρωμέικης οἰκογενείας, τῆς θυγατρὸς ἕλληνος, καὶ τῶν τέκνων ἀνὰ μιᾶς ρωσσικῆς, οὐκρανικῆς, ρουμανικῆς καὶ ἐντοπίου οἰκογενείας, ἐκζητοῦντες τὴν πατρικὴν καὶ Πατριαρχικὴν εὐχὴν ὅπως Κύριος ὁ Θεός, σκέπῃ εὐλογῇ καὶ στερεώνῃ καὶ καταταρτίζῃ τὴν ἄμπελον ταύτην, ἀναθάλλουσαν καὶ ἀναφυομένην μετὰ τὸν παρατεταμένον καύσωνα καὶ τὴν μακρὰν ξηρασίαν θέρους αὐχμηροῦ …
Ὡς εὖ παρέστητε, Παναγιώτατε!
πηγη ΦΩΣ ΦΑΝΑΡΙΟΥ
