Κύριε,
Ἐσύ πού δίνεις τήν ζωή, λυπήσου τόν ἄνθρωπο πού τήν ἀφανίζει.
Ἐσύ πού ἔπλασες τόν κόσμο, συγχώρεσε τόν ἄνθρωπο πού τόν καταστρέφει.
Ἐσύ πού ἔχρισες τόν ἄνθρωπο βασιλιά τῆς γῆς, ἐλέησέ τον πού λάθος κατάλαβε αὐτή τήν ἐξουσία του.
Πόλεμος ἐπικρατεῖ μέσα του καί γύρω του! Πόλεμος ἐδαφικός καί πνευματικός. Πόλεμος ἐγωισμοῦ καί ἀνταρσίας τῶν παθῶν.
Κύριε τῆς εἰρήνης, φώτισε τόν σκοτισμένο, πολεμοχαρή ἄνθρωπο, νά πάψει νά ἀναζητᾶ τό κέρδος του στήν ζημία τοῦ ἄλλου. Νά πάψει νά θεωρεῖ προϋπόθεση γιά τήν εὐτυχία του τό ξεκλήρισμα λαῶν. Νά πάψει, σάν ἄλλος θεός, νά ἀποφασίζει γιά τήν ζωή καί τόν θάνατο, κόβοντας τό νῆμα τῆς ζωῆς πολλῶν.
Ὁ ἄνθρωπος, μέ τόση πρόοδο καί τόσους τόνους πολιτισμοῦ στό ἐνεργητικό του, διαπίστωσε ὅτι τελικά προτιμᾶ τόν νόμο τῆς ζούγκλας.
Λυπήσου, Κύριε, τόν πολυγραφότατο ἄνθρωπο. Ἔγραψε πολλά, ὄμορφα καί ἄσχημα. Καί τό χειρότερο ἀπ’ ὅλα αὐτά εἶναι ἡ Ἱστορία του.
Κατάκτησε, Χριστέ μου, τήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου, γιά νά κατοικήσει μέσα του, μαζί μέ Σένα, ἡ ἄνωθεν εἰρήνη. Καί νά ποθήσει αὐτή τήν εἰρήνη νά σκορπᾶ παντοῦ.
Εἰρήνευσε τόν κόσμο, πού μαστίζεται ἀπό τόσα δεινά καί μάχεται γιά νά ἀποκτήσει κι ἄλλα.
Κύριε, συγχώρεσε τόν ἄνθρωπο. Τόν ἀπάνθρωπο.
