Τήν 19η Φεβρουαρίου 2023 Κυριακὴ τῶν Ἀπόκρεω, πού εἶναι ἀφιερωμένη στήν ἀνάμνηση τῆς Μελλούσης Κρίσεως, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Σύμης κ. Χρυσόστομος χοροστάτησε στόν Ὄρθρο καί τέλεσε τήν Θ. Λειτουργία στόν ἱστορικό Ἐνοριακό Ἱ. Ναό Μεγάλης Παναγίας Κάστρου Σύμης, μέ συλλειτουργούς του τόν Ἐφημέριο τῆς Ἐνορίας π. Παντελεήμονα Μακρόπουλο καί τόν Ἱεροδιάκονο π. Παῦλο Τερεζάκη. Τό ἱερό ἀναλόγιο διακόνησαν οἱ καλλικέλαδοι Ἱεροψάλτες, κ. Χαράλαμπος Κατσιμπρής καί κ. Δημήτριος Κοπανίδης.
Ὁ Σεβασμιώτατος, ὁμίλησε πρός τούς ἐκκλησιαζομένους πιστούς, λαμβάνοντας ἀφορμή ἀπό τὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα, τῆς Δευτέρας ἀδεκάστου Παρουσίας τοῦ Χριστοῦ καί τήν σχετικὴ ὑμνολογία τῆς ἡμέρας, ἐπισημαίνοντας τήν βεβαιότητα τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Κυρίου μας καί τῆς δικαίας Κρίσεως, ἡ ὁποία ὡς γνώμονα θά ἔχει τήν ἀγάπη πού δώσαμε ἤ στερήσαμε εἰς τούς ἐμπερίστατους ἀδελφούς μας.
Βασικό, κριτήριο γιά τήν εἴσοδο μας στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ ἀρετή τῆς ἐλεημοσύνης, ὄχι ὅμως μέ τήν ἔννοια τοῦ καθήκοντος, ἀλλά μέ τήν ἔννοια τῆς ἀγάπης, ὅπως αὐτήν μᾶς δίδαξε ὁ Ἐνανθρωπήσας Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ. Μάλιστα ἡ ἐλεημοσύνη πού ζητᾶ ἀπό ἐμᾶς ὁ Θεός, δέν περιορίζεται στήν οἰκονομική βοήθεια, ἀλλά καί στήν ἠθική συμπαράσταση «Πείνασα καί μοῦ δώσατε νά φάω, δίψασα καί μοῦ δώσατε νά πιῶ, ἤμουν ξένος καί μέ περιμαζέψατε, γυμνός καί μέ ντύσατε, ἄρρωστος καί μ’ ἐπισκεφθήκατε, φυλακισμένος καί ἤρθατε νά μέ δεῖτε». Κατά τόν ἱερό Χρυσόστομο ἀλλά καί τούς ἄλλους Πατέρες ἡ ἀρετή τῆς ἐλεημοσύνης εἶναι ἀνώτερη ἀπό κάθε ἄλλη ἀρετή καί μπορεῖ νά ἐξαγοράσει πλῆθος ἁμαρτιῶν, ἀφοῦ ἐκφράζει τήν ἀγάπη.
Κάθε φορὰ ποὺ ἀρνούμαστε τὴν ἀγάπη γιὰ τὸν ἐμπερίστατο συνάνθρωπο, ἀρνούμαστε τὸν ἴδιο τόν Θεό. Γι’ αὐτὸ, ἂν ἀδιαφορήσουμε καὶ δὲν ἀγαπήσουμε τὸν συνάνθρωπο, τότε θὰ κριθοῦμε ἀπὸ τὸν Υἱὸ τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ ἀγάπη, λοιπόν, γίνεται τὸ ἀπόλυτο καὶ διαχρονικὸ μέτρο τοῦ Θεοῦ καί ἀποτελεῖ τὸ ἀδιαμφισβήτητο κριτήριο τῆς κρίσεώς Του. Ὁ Χριστὸς ἐξ ἀγάπης ταυτίζεται μὲ τοὺς ταλαιπωρημένους, τοὺς θλιμμένους, τοὺς καταφρονημένους. Μᾶς ζητᾶ νὰ Τὸν ἀνακαλύψουμε καὶ νὰ Τὸν συναντήσουμε μέσα ἀπὸ τὴν ἀγάπη μας γι’ αὐτούς. Γι’ αὐτὸ ἡ ἔμπρακτη ἀγάπη γιά τὸν πάσχοντα ἄνθρωπο ἀποδεικνύει μὲ τρόπο ἁπτὸ καὶ χειροπιαστὸ καί τὴν πίστη καὶ τὴν ἀγάπη μας γιά τὸν Θεό. Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος ἀναφέρει λίαν εὔστοχα, ὅτι «δὲν μπορῶ νὰ πιστέψω γιά ἕνα ἄνθρωπο ὅτι εἶναι δυνατὸν νὰ σωθεῖ ἂν δὲν κοπιάσει γιά τὴν σωτηρία τοῦ διπλανοῦ του».
Αὐτός εἶναι ὁ λόγος ἄλλωστε, πού ὁ ἄσπλαχνος δέν θά βρεῖ ἀνάπαυση ὅσο βρίσκεται σέ κατάσταση σκληροκαρδίας, ἐνώπιον τῶν ἀδυνάτων πτωχῶν ἀδελφῶν τοῦ Χριστοῦ. Ἀντίθετα ὁ πιστός, εὐεργετῶν ποικιλοτρόπως ἐν ἀγάπῃ τούς ἀδελφούς του, θά ἀκούσει τήν ἡμέρα τῆς κρίσεως τά λόγια τοῦ Κυρίου: «Ἀμήν λέγω ὑμῖν, ἐφ΄ ὅσον ἐποίησατε ἑνί τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων ἐμοί ἐποιήσατε» καί θά κληθεῖ εἰς τήν ἡτοιμασμένη Βασιλεία τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, ὥστε αἰωνίως ἐν χαρᾷ καί ἀγαλλιάσει, νά ἀπολαμβάνει τό φῶς τοῦ Θεανδρικοῦ Προσώπου τοῦ Χριστοῦ, καθήμενος μετά τῶν Ἀγγέλων καί τῶν Ἁγίων.
