Την Κυριακή της Ορθοδοξίας (Α΄ Κυριακή των Νηστειών -13 Μαρτίου) το πρωί στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Ναούσης τελέστηκε ο Όρθρος, η Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, η Τελετή για την Αναστήλωση των Ιερών Εικόνων και η Δοξολογία για τη 200η επέτειο της ενάρξεως της επαναστάσεως στη Νάουσα προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Παντελεήμονος.
Μετά το πέρας της Δοξολογίας και σύμφωνα με το τοπικό έθιμο, στο προαύλιο του ιερού Ναού χόρεψαν παραδοσιακούς χορούς τοπικοί σύλλογοι.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του τόνισε: «Πίστει Μωϋσῆς μέγας γενόμενος ἠρνήσατο λέγεσθαι υἱός Φαραώ, μᾶλλον ἑλόμενος συγκακουχεῖσθαι τῷ λαῷ τοῦ Θεοῦ».
Ἕναν μεγάλο θρίαμβο ἑορτάζει καί πανηγυρίζει σήμερα, πρώτη Κυριακή τῶν Νηστειῶν, ἡ Ἐκκλησία μας. Ἑορτάζει καί πανηγυρίζει τήν ἀναστήλωση τῶν ἱερῶν της εἰκόνων, τίς ὁποῖες εἶχαν κατασυκοφαντήσει καί ἀπομακρύνει ἀπό τούς ἱερούς ναούς οἱ ἀσεβεῖς εἰκονομάχοι, διώκοντας συγχρόνως καί ἐξορίζοντας καί ὅσους τίς εὐλαβοῦντο, τίς ὑπερασπιζόταν καί ἀπέδιδαν σέ αὐτές τιμητική προσκύνηση, μέ τήν πίστη καί τή βεβαιότητα ὅτι ἡ τιμή δέν ἀναφέρεται στό ὑλικό στοιχεῖο τους, ἀλλά «ἐπί τό πρωτότυπον διαβαίνει», ἀποδίδεται στό εἰκονιζόμενο ἱερό πρόσωπο τοῦ Κυρίου, τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί τῶν ἁγίων.
Καί καθώς ὁ θρίαμβος αὐτός εἶναι θρίαμβος τῆς ὀρθοδόξου πίστεως ἔναντι τῶν αἱρετικῶν εἰκονομάχων, οἱ θειότατοι πατέρες θέλησαν νά μᾶς ὑπενθυμίσουν τά μεγάλα κατορθώματα τῆς πίστεως, ὅπως τά παρουσιάζει μέ μοναδικό τρόπο ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος στήν πρός Ἑβραίους ἐπιστολή του, ἀλλά καί τίς μεγάλες καί ἁγίες ἐκεῖνες μορφές, οἱ ὁποῖες ἀνά τούς αἰῶνες θριάμβευσαν διά τῆς πίστεως.
Μία ἀπό αὐτές καί ὁ προφήτης Μωϋσῆς. Γεννημένος στήν Αἴγυπτο, τήν ἐποχή τῆς αἰχμαλωσίας τῶν Ἰσραηλιτῶν στούς Αἰγυπτίους, υἱοθετήθηκε μέσα στό σχέδιο τῆς προνοίας τοῦ Θεοῦ ἀπό τή θυγατέρα τοῦ Φαραώ.
Ὅμως ἐκεῖνος, ὅπως γράφει ὁ ἀπόστολος, ἀρνήθηκε νά λέγεται υἱός Φαραώ καί νά ἀπολαμβάνει τά ἀγαθά, ἐνῶ οἱ ὁμοεθνεῖς του ὑπέμεναν τίς κακουχίες καί τίς ταπεινώσεις τῶν Αἰγυπτίων, καί προτίμησε νά συγκακοπαθήσει μαζί τους στηριζόμενος στήν πίστη του στόν Θεό τῶν πατέρων του, καί ὁδήγησε στή συνέχεια τόν Ἰσραηλιτικό λαό μακριά ἀπό τήν Αἴγυπτο καί τήν καταδυναστεία τοῦ Φαραώ.
Σήμερα ὅμως δέν ἑορτάζουμε μόνο τόν θρίαμβο τῆς πίστεως πού ὁδήγησε στήν ἀναστήλωση τῶν ἱερῶν εἰκόνων. Ἑορτάζουμε καί τόν θρίαμβο τῆς πίστεως τῶν πατέρων καί τῶν μητέρων μας, τῶν ἡρωικῶν Ναουσαίων, πού σάν σήμερα πρίν ἀπό 200 χρόνια ἀποφάσισαν νά ξεσηκωθοῦν γιά νά ἀποτινάξουν τόν βαρύ καί καταπιεστικό ζυγό τῆς σκλαβιᾶς.
Τό ἔκαναν κινούμενοι ἀπό τήν πίστη τους στόν ἀληθινό Θεό, τήν ὁποία καταπίεζε ἀφόρητα ὁ Τοῦρκος δυνάστης, μιμούμενοι, θά μπορούσαμε νά ποῦμε, καί αὐτοί τόν Μωυσῆ. Γιατί καί οἱ Ναουσαῖοι ἀπολάμβαναν τήν ὑψηλή προστασία τῆς μητέρας τοῦ ἑκάστοτε σουλτάνου, ὅπως ὁ Μωυσῆς τοῦ Φαραώ, καί εἶχαν προνόμια μοναδικά, ἀνάμεσα στά ὁποῖα καί τό ὅτι δέν ἐπιτρεπόταν νά διανυκτερεύουν μέσα στήν πόλη μουσουλμάνοι, μέ ἐξαίρεση ἕναν πολιτικό διοικητή, ἕναν ἱεροδικαστή καί ἕναν ἀντιπρόσωπο τῆς μητέρας τοῦ σουλτάνου, ἀλλά καί ὅτι οἱ κάτοικοί της ἦταν ἀπαλλαγμένοι ἀπό τούς φόρους.
Καί ὅμως οἱ Ναουσαῖοι πού ζοῦσαν σχεδόν ἐλεύθεροι νά ἀπολαμβάνουν τά ἀγαθά τους καί τά προνόμιά τους καί νά βλέπουν τήν πόλη τους νά εὐημερεῖ καί νά προοδεύει μέσα στήν τουρκοκρατούμενη πατρίδα, τόλμησαν νά θυσιάσουν αὐτά τά προνόμια, γιά νά συμπαραταχθοῦν μέ τούς ἄλλους Ἕλληνες καί νά ἀγωνισθοῦν καί αὐτοί μέ πίστη στόν Θεό, γιά νά ἐλευθερωθοῦν ἀπό τούς Τούρκους καί νά ἐλευθερώσουν τήν πατρίδα καί τούς ἀδελφούς τους ἀπό τή σκλαβιά.
Ἔτσι, σέ ἀγαστή ἀλλά καί μυστική συνεργασία μέ τούς ἄλλους Ἕλληνες ὁπλαρχηγούς καί προκρίτους, ἐπέλεξαν οἱ Ναουσαῖοι αὐτή τή σημαντική γιά τήν Ὀρθοδοξία καί τήν πίστη μας ἡμέρα, τήν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας, γιά νά ἀναστηλώσουν μαζί μέ τίς ἱερές εἰκόνες καί τά ἱερά λάβαρα τῆς ἐπαναστάσεως, καί νά διατρανώσουν τήν ἀπόφασή τους νά ἀγωνισθοῦν μέ τή δύναμη τοῦ Σταυροῦ τοῦ Κυρίου μας καί τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ γιά τόν κοινό ἐθνικό σκοπό.
Ἀκολουθώντας, λοιπόν, καί οἱ πατέρες μας τό παράδειγμα τῶν Ἑλλήνων τοῦ Μοριᾶ καί τῆς Ρούμελης, συγκεντρώθηκαν τήν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας τοῦ 1822 στόν Μητροπολιτικό τότε ναό τῆς Ναούσης, στόν ναό τοῦ ἁγίου Δημητρίου, γιά νά λειτουργηθοῦν καί νά ζητήσουν ἀπό τόν Θεό νά εὐλογήσει τόν δίκαιο ἀγώνα τους.
Σύμφωνα μέ τίς ἱστορικές πηγές ὁ Μητροπολίτης Βεροίας καί Ναούσης ἀπουσίαζε στήν Κωνσταντινούπολη, γι᾽ αὐτό καί τόν ἀναπλήρωνε κατά τήν ἡμέρα ἐκείνη ὁ πρωτοσύγκελλος Γρηγόριος.
Ὁ ναός τοῦ μεγαλομάρτυρος ἁγίου Δημητρίου ἦταν κατάμεστος. «Ἅπαντες οἱ κάτοικοι, μικροί καί μεγάλοι, ὡπλισμένοι καί ἄοπλοι, συνῆλθον εἰς τόν ναόν … ἔνθα ἐτελεῖτο λειτουργία ὑπέρ εὐοδώσεως τοῦ ἱεροῦ ἀγῶνος».
Μετά τό τέλος τῆς θείας Λειτουργίας ἐψάλη Παράκληση, καί στή συνέχεια ὁ πρωτοσύγκελλος ἐκφώνησε «μικρόν, πατριωτικόν καί συγκινητικόν λογύδριον, προτρέψας τούς κατοίκους εἰς τόν ὑπέρ πατρίδος καί ἐλευθερίας ἀγῶνα».
Ἡ ἐπανάσταση τῶν Ναουσαίων εἶχε οὐσιαστικά ξεκινήσει. Ἡ πίστη τους στόν Θεό καί στά ἰδανικά τῆς πατρίδας καί τῆς ἐλευθερίας τούς ὤθησε νά ἀποφασίσουν νά θυσιάσουν τά πάντα. Προνόμια, περιουσίες, οἰκογένειες καί τήν ἴδια τους τή ζωή. Πίστευαν βαθειά στόν Θεό καί στή δύναμή του. Πίστευαν στήν κραταιά προστασία του καί στή δικαιοσύνη του. Καί γνώριζαν ὅτι ὁ ἀγώνας τους ἦταν δίκαιος, γιατί θυσίαζαν τό προσωπικό τους συμφέρον γιά τό κοινό καλό, γιά τήν ἐλευθερία τῆς πατρίδος καί τῆς πίστεως. Καί τό ἀπέδειξαν μέ τό θάρρος καί τήν τόλμη τους, τό ἀπέδειξαν μέ τήν ἀποφασιστικότητα καί τή γενναιότητά τους τήν ὥρα τῆς μάχης ἀλλά καί τήν ὥρα τοῦ θανάτου καί τοῦ μαρτυρίου τους.
Τιμώντας φέτος τή συμπλήρωση 200 χρόνων ἀπό τήν ἔναρξη τῆς ἐπαναστάσεως τῆς Ναούσης καί τοῦ ὁλοκαυτώματός της, τιμοῦμε καί ἀναμιμνησκόμεθα σήμερα, Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας, τήν κήρυξή της σάν σήμερα στόν τότε μητροπολιτικό ναό τοῦ ἁγίου Δημητρίου.
Τιμοῦμε τήν πίστη καί τή φιλοπατρία τῶν προγόνων μας καί ἐμπνεόμεθα ἀπό τό ἡρωικό παράδειγμα τῆς τόλμης καί τῆς θυσίας τους σέ μία ἰδιαίτερα κρίσιμη ἐποχή γιά ὅλο τόν κόσμο μας.
Τούς τιμοῦμε, ἐκφράζοντας τήν εὐγνωμοσύνη μας, γιατί χάρη στή δική τους πίστη καί στή δική τους γενναιότητα ζοῦμε ἐμεῖς ἐλεύθεροι καί μποροῦμε νά μνημονεύουμε τή θυσία τους καί νά καυχώμεθα γιά τήν πίστη καί τόν ἡρωισμό τους. Ἄλλωστε ἀπέδειξαν μέ τόν ἀγώνα τους ἀλλά ἀπέδειξαν καί μέ τή θυσία τους ὅτι ἦταν καί καλοί πατριῶτες καί καλοί χριστιανοί, διότι αὐτός ὁ ἀγώνας ἔδωσε στήν Ἐκκλησία δύο χιλιάδες περίπου νεομάρτυρες, ἐκτός ἀπό τούς ἐθνομάρτυρες, οἱ ὁποῖοι τιμοῦν τήν πόλη μας καί τήν πατρίδα.
Αἰωνία ἡ μνήμη αὐτῶν.
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
Με συγκίνηση και δέος η αναμνηστική τελετή της ευλογήσεως των λαβάρων στην ηρωική Νάουσα
Την Κυριακή της Ορθοδοξίας συμπληρώνονται 200 χρόνια από την έναρξη της επαναστάσεως στην ηρωική και αγιοτόκο πόλη της Ναούσης, η οποία έλαβε χώρα στον τότε Μητροπολιτικό Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου.
Ως εκ τούτου, την παραμονή της εορτής, το Σάββατο 12 Μαρτίου το απόγευμα, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Πανηγυρικό Εσπερινό στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου Ναούσης.
Στο τέλος του Πανηγυρικού Εσπερινού με συγκίνηση και δέος πραγματοποιήθηκε η αναμνηστική τελετή της ευλογήσεως των λαβάρων της επαναστάσεως, τα οποία διανεμήθηκαν στον Δήμαρχο της ηρωικής πόλεως και στους προϊσταμένους των ενοριών της Νάουσας.
Να σημειωθεί ότι στα λάβαρα εικονίζεται το σύμβολο του Τιμίου Σταυρού και ο αναγεννώμενος φοίνικας που αποτελεί το σύμβολο της Νάουσας και οι επιγραφές «ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ» και «ΜΑΧΟΥ ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ».
Τέλος, στον αύλειο χώρο του Ιερού Ναού πραγματοποιήθηκε με λαμπρότητα η έπαρση των λαβάρων στους ιστούς, όπου και θα παραμείνουν για 50 ημέρες, από την Κυριακή της Ορθοδοξίας μέχρι την Κυριακή του Θωμά, κατά την οποία εορτάζεται το Ολοκαύτωμα της πόλεως.
Για το ιστορικό γεγονός της επαναστάσεως ομίλησε ο Άρχων της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησία, Ιστορικός και τέως Λυκειάρχης κ. Εμμανουήλ Βαλσαμίδης, ενώ παρευρέθηκαν και τίμησαν με την παρουσία τους οι Βουλευτές Ημαθίας κ. Αναστάσιος Μπαρτζώκας και κ. Λάζαρος Τσαβδαρίδης, ο Δήμαρχος Ναούσης κ. Νικόλαος Καρανικόλας, λοιποί τοπικοί πολιτικοί και στρατιωτικοί άρχοντες, εκπρόσωποι πολιτιστικών συλλόγων και φορέων και ευλαβείς Ναουσαίοι.
Οι επετειακές εκδηλώσεις των 200 ετών από την επανάσταση και το Ολοκαύτωμα της ηρωικής πόλεως πρόκειται να ολοκληρωθούν την Κυριακή του Θωμά με την υψηλή παρουσία της Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Κατερίνας Σακελλαροπούλου και του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. κ. Ιερωνύμου.
Ο Σεβασμιώτατος στην προσφώνηση του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ὑπέρτιμον κόσμησιν, ἡ τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, τῶν σεπτῶν ἀπείληφε, καί ἁγίων εἰκόνων».
Παραμονή τῆς Α´ Κυριακῆς τῶν Νηστειῶν, παραμονή τῆς Ὀρθοδοξίας καί ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν «ὑπέρτιμον κόσμησιν … τῶν σεπτῶν καί ἁγίων εἰκόνων», ὅπως ψάλαμε πρίν ἀπό λίγο, οἱ ὁποῖες μετά ἀπό πολλούς ἀγῶνες καί διωγμούς ἀναστηλώθηκαν πανηγυρικά καί ἀποδόθηκαν στήν Ἐκκλησία, ἡ ὁποία τίς τιμᾶ ὅπως τιμᾶ καί τά ἱερά λείψανα καί τά μαρτυρικά αἵματα τῶν ἁγίων της.
Ἐμεῖς ὅμως ἐδῶ σήμερα, στήν ἡρωϊκή πόλη τῆς Ναούσης καί στόν ἱερό ναό τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου, πού ἡ εὐλάβεια τῶν εὐσεβῶν Ναουσαίων ἀνήγειρε ἐσχάτως, σέ ἔνδειξη εὐγνωμοσύνης πρός τόν τροπαιοφόρο ἅγιο καί εἰς ἀνάμνηση τοῦ ἱστορικοῦ παλαιοῦ μητροπολιτικοῦ ναοῦ τῆς πόλεως, ὁ ὁποῖος καταστράφηκε κατά τό ὁλοκαύτωμα τῆς Ναούσης, τιμοῦμε καί μία ἄλλη «ὑπέρτιμον κόσμησιν», αὐτή τῶν λαβάρων τῆς ἐπαναστάσεως, γιατί ἀπό τόν ναό τοῦ ἁγίου Δημητρίου ξεκίνησε τήν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας τοῦ 1822 ὁ ξεσηκωμός τῶν πατέρων μας μέ τήν εὐλογία τῶν λαβάρων τοῦ ἀγῶνος ἀπό τόν πρωτοσύγκελλο τῆς Μητροπόλεως Γρηγόριο.
Τήν τιμοῦμε, καθώς φέτος ἑορτάζουμε τήν ἐπέτειο τῶν 200 ἐτῶν ἀπό τήν ἔναρξη τῆς ἐπαναστάσεως καί ἀπό τό ὁλοκαύτωμα τῆς ἡρωικῆς πόλεως τῆς Ναούσης, μέ τόν πανηγυρικό Ἀρχιερατικό Ἑσπερινό καί τήν τελετή τῆς εὐλογήσεως τῶν λαβάρων πού θά ἀκολουθήσει, καί τά ὁποῖα θά στολίσουν ὁλόκληρη τήν πόλη μας, εἰς ἀνάμνηση τοῦ ἱστορικοῦ γεγονότος τῆς εὐλογίας τῶν λαβάρων πού σήκωσαν οἱ πατέρες μας, διαδηλώνοντας καί μέ τά ἀπεικονιζόμενα σ᾽ αὐτά σύμβολα τήν ὑπέρτατη ἀξία τοῦ «μάχου ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος» καί τή βεβαιότητα ὅτι μποροῦν καί αὐτοί νά νικήσουν μέ τή δύναμη τοῦ Σταυροῦ τοῦ Κυρίου τόν ἐχθρό.
Τήν τιμοῦμε ὅμως καί μέ τήν ὁμιλία τοῦ ἐλλογιμωτάτου καί διακεκριμένου ἱστορικοῦ τῆς πόλεώς μας, πρώην λυκειάρχου, συγγραφέως καί ἄρχοντος Ἱερομνήμονος τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, κ. Ἐμμανουήλ Βαλσαμίδη, ὁ ὁποῖος ἔχει μελετήσει ὅσο κανείς ἄλλος τήν ἱστορία τῆς ἡρωικῆς πόλεως τῆς Ναούσης, καί θά μᾶς ὑπενθυμίσει τήν ἱστορία καί τούς πρωταγωνιστές τῆς Ἐπαναστάσεως τῆς Ναούσης τό 1822.
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
Εορτάστηκαν τα 200 χρόνια από την ιστορική Μάχη της Δοβρά
Το Σάββατο 12 Μαρτίου συμπληρώθηκαν 200 χρόνια από την ιστορική Μάχη της Δοβρά και τον απαγχονισμό του ηγουμένου της Γερασίμου (12 Μαρτίου 1822 – 12 Μαρτίου 2022).
Ως εκ τούτου, το πρωί του Σαββάτου, στο καθολικό της Ιεράς Μονής Παναγίας Δοβρά Βεροίας τελέστηκε Όρθρος και Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία ιερουργούντος του Ποιμενάρχου μας, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονος, ο οποίος κήρυξε και τον θείο λόγο και αναφέρθηκε εκτενώς στην ιστορική μάχη της Δοβρά.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας τελέστηκε μνημόσυνο κατά την μοναχική τάξη υπέρ των μακαριστών κτητόρων και πατέρων της Μονής και των αγωνιστών και ηρωικώς πεσόντων στη Μάχη της Δοβρά.
Στη Θεία Λειτουργία και στο μνημόσυνο συμμετείχε ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής του Τιμίου Προδρόμου Σκήτης Βεροίας Αρχιμ. Πορφύριος Μπατσαράς με τη συνοδεία του, ενώ παρευρέθηκαν και τίμησαν με την παρουσία τους ο Υφυπουργός Οικονομικών και Βουλευτής Ημαθίας κ. Απόστολος Βεσυρόπουλος, ο Βουλευτής Ημαθίας κ. Λάζαρος Τσαβδαρίδης, ο Δήμαρχος Βεροίας κ. Κωνσταντίνος Βοργιαζίδης, ο Περιφερειακός Σύμβουλος κ. Στέργιος Μουρτζίλας, ο Αστυνομικός Διευθυντής Ημαθίας Ταξίαρχος Γεώργιος Αδαμίδης, λοιποί τοπικοί πολιτικοί και στρατιωτικοί άρχοντες και ευλαβείς προσκυνητές της Ιεράς Μονής.
Το Ιερό Αναλόγιο διακόνησαν ο μουσικολογιώτατος Αρχιμανδρίτης Χερουβείμ Τσίνογλου μετά χορού Ιεροψαλτών και πατέρων της Ιεράς Μονής του Τιμίου Προδρόμου Σκήτης Βεροίας.
Οι επετειακές εκδηλώσεις της συμπληρώσεως 200 ετών από την ιστορική Μάχη της Δοβρά, θα κορυφωθούν την Διακαινήσιμο εβδομάδα, κατά την Πανήγυρη της Ιεράς Μονής, παρουσία της Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Κατερίνας Σακελλαροπούλου και του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων:Σάββατο τῆς πρώτης ἑβδομάδος τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καί ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία «ἀνάμνησιν ποιεῖται» τοῦ θαύματος τῶν κολλύβων τοῦ ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος, τό ὁποῖο συνέβη στήν Κωνσταντινούπολη κατά τήν ἐποχή τοῦ ἀσεβοῦς αὐτοκράτορος Ἰουλιανοῦ.
Κατά τή σημερινή ἡμέρα ὅμως ἐπιτελεῖ καί τή μνήμη δύο μεγάλων ὁσίων της: τοῦ ὁσίου Θεοφάνους τοῦ ὁμολογητοῦ καί τοῦ ὁσίου Συμεών τοῦ νέου Θεολόγου. Ὁ πρῶτος ἀγωνίσθηκε ὑπέρ τῶν ἱερῶν εἰκόνων καί τῆς ὀφειλομένης σ᾽ αὐτές τιμῆς. Καί ὑπέμεινε τιμωρίες καί ἐξορίες καί ποικίλες κακουχίες, μένοντας «πιστός ἄχρι θανάτου» στήν ὀρθόδοξη πίστη καί ἀλήθεια.
Ὁ δεύτερος, ὁ ὅσιος Συμεών, ἀξιώθηκε νά λάβει ἀπό τήν Ἐκκλησία μας, τρίτος αὐτός μετά τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν ἀπόστολο καί ἠγαπημένο μαθητή τοῦ Κυρίου μας καί τόν ἅγιο Γρηγόριο, ἀρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως, τόν Ναζιανζηνό, τόν τίτλο τοῦ Θεολόγου, γιατί ἐξέφρασε μέ μοναδικό τρόπο τήν ἐμπειρία τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας ἀλλά καί τήν προσωπική του ἐμπειρία ἀπό τήν ἐπίσκεψη τῆς θείας χάριτος καί τῆς θέας τοῦ θείου καί ἀκτίστου φωτός, τήν ὁποία ὑπεστήριξε μερικούς αἰῶνες ἀργότερα καί ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, τόν ὁποῖο θά ἑορτάσουμε τήν ἑπομένη Κυριακή, δευτέρα τῶν Νηστειῶν.
Ἡ Ἱερά μας ὅμως Μονή μαζί μέ ὁλόκληρη τήν Ἠμαθία, τή Βέροια καί τή Νάουσα, ἑορτάζει σήμερα καί τιμᾶ καί μία μεγάλη καί ἱστορική ἐπέτειο, ἕνα γεγονός πού συνέβη στόν τόπο αὐτόν, στόν χῶρο αὐτόν, καί τόν κατέστησε τόπο θυσίας πρός τόν Θεό ἀλλά καί θυσίας γιά τήν πατρίδα. Ἑορτάζει καί τιμᾶ τήν ἡρωική μάχη τῆς Δοβρᾶ πού ἔγινε σάν σήμερα, στίς 12 καί 13 Μαρτίου τοῦ 1822, ἐγκαινιάζοντας τίς ἑορταστικές ἐκδηλώσεις γιά τήν ἐπέτειο τῶν διακοσίων χρόνων ἀπό τήν ἔναρξη τῆς ἐπαναστάσεως στήν Ἠμαθία καί τό ὁλοκαύτωμα τόσο τῆς Μονῆς μας ὅσο καί τῆς Ναούσης.
Ἑορτάζει καί τιμᾶ τούς γενναίους ὁπλαρχηγούς καί προκρίτους μέ πρώτους τόν Καρατάσο καί τόν Ζαφειράκη, ἀλλά καί ὅλους τούς ἀγωνιστές, οἱ ὁποῖοι μέ πίστη στόν Θεό καί ἀγάπη στήν πατρίδα καί τήν ἐλευθερία ξεσηκώθηκαν γιά νά πολεμήσουν σέ ἕνα ἀγώνα σκληρό καί ἄνισο, λίγοι αὐτοί ἀπέναντι στίς δυνάμεις ὄχι μόνο τῶν Τούρκων τῆς Βεροίας ἀλλά καί τοῦ πασᾶ τῆς Θεσσαλονίκης, τοῦ φοβεροῦ ἐκείνου Λουμπούτ πασᾶ.
Ξεσηκώθηκαν μέ τή δύναμη τῆς εὐλογίας τοῦ Θεοῦ καί τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου, στόν ναό τοῦ ὁποίου εὐλογήθηκαν τά λάβαρα τῆς ἐπαναστάσεως, καί ἀγωνίσθηκαν μέ τόλμη καί θάρρος γιά νά ἐλευθερώσουν πρῶτα τή Βέροια.
Καί ὅταν ἀπέτυχαν, δέν ὑποχώρησαν, δέν ἐγκατέλειψαν τήν προσπάθεια, ἀλλά ἦρθαν ἐδῶ, κάτω ἀπό τή σκέπη τῆς Παναγίας καί τοῦ μοναστηριοῦ της, ἔχοντας τή συμπαράσταση τῶν μοναχῶν καί τοῦ ἡγουμένου της Γερασίμου, καί ὀχυρώθηκαν γιά νά ἀποκρούσουν τούς Τούρκους.
Ὁ Καρατάσος μέσα στό μοναστήρι καί οἱ ἄλλοι ὁπλαρχηγοί στή γύρω περιοχή γιά νά ἀποκλείσουν τά περάσματα καί νά χτυποῦν τούς Τούρκους πού πολιορκοῦσαν τό μοναστήρι καί τόν Καρατάσο μέ τούς συναγωνιστές του.
Ἐκείνη τή φοβερή ἡμέρα ἀντί γιά τό σήμαντρο καί τήν καμπάνα ἠχοῦσαν τά ὅπλα τῶν γενναίων ἀγωνιστῶν πού πολεμοῦσαν «γιά τοῦ Χριστοῦ τήν πίστη τήν ἁγία καί τῆς πατρίδος τήν ἐλευθερία».
Καί ὁ ἡγούμενος Γεράσιμος καί οἱ μοναχοί τῆς Παναγίας Δοβρᾶ, συνηθισμένοι στόν πνευματικό ἀγώνα, πού δέν εἶναι «πρός αἷμα καί σάρκα», κατά τόν πρωτοκορυφαῖο ἀπόστολο Παῦλο, «ἀλλά πρός τά πνευματικά τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις», ἦταν τώρα ἕτοιμοι νά ἀντιμετωπίσουν καί τόν πονηρό δυνάστη πού γιά αἰῶνες καταπίεζε τούς Ἕλληνες καί τούς στεροῦσε τήν ἐλευθερία καί δέν τούς ἄφηνε νά λατρεύσουν ἐλεύθεροι τόν Θεό καί τήν Παναγία Μητέρα του.
Ἡ μάχη ἐδῶ στό μοναστήρι τῆς Παναγίας τῆς Δοβρᾶ, δίπλα στό χωριό τοῦ γερο-Καρατάσου, πού κι αὐτό ὀνομαζόταν Δοβρᾶ, τό ὑπερασπιζόταν, καί μαζί του ὑπερασπιζόταν καί τήν ἐλευθερία τῆς πατρίδος, ἦταν συνεχής καί ἀδυσώπητη. Οἱ νεκροί ἀπό τήν ἀντίπαλη πλευρά ἀμέτρητοι, δύο μέ τρεῖς χιλιάδες. Ἐλάχιστοι ἀπό τήν πλευρά τῶν Ἑλλήνων, μόλις ἑπτά. Ἀλλά γιά τούς Τούρκους ἔφθαναν ἐνισχύσεις καί ὁ Καρατάσος δέν θά μποροῦσε νά μείνει ἀποκλεισμένος στή Μονή. Ἔτσι ἔκανε τή δική του ἡρωική ἔξοδο, μέσα στή νύκτα, μαζί μέ τούς στρατιῶτες του, παίρνοντας μαζί τους καί τούς νεκρούς τους. Ἔφυγαν, ὄχι γιά νά σωθοῦν, ἀλλά γιά νά συνεχίσουν τόν ἀγώνα γιά τήν ἀπελευθέρωση τῆς πατρίδος.
Τό τίμημα τῆς μάχης τῆς Δοβρᾶ ἦταν βαρύ ὄχι μόνο γιά τούς Τούρκους, ἀλλά καί γιά τό μοναστήρι τῆς Παναγίας.
Ὅταν τήν ἄλλη ἡμέρα οἱ Τοῦρκοι διαπίστωσαν ὅτι ὁ Καρατάσος καί οἱ στρατιῶτες του εἶχαν ἐκκενώσει τή Μονή, μπῆκαν μέσα ὀργισμένοι, θανάτωσαν τούς μοναχούς, πῆραν μαζί τους ὅ,τι πολύτιμο ὑπῆρχε καί τόν ἡγούμενο Γεράσιμο καί ἔκαψαν τά πάντα.
Καί ὅταν ἐπέστρεψαν στή Βέροια, ἔστησαν μία ἀγχνόνη στήν πλατεία Ὡρολογίου καί κρέμασαν τόν μαρτυρικό ἡγούμενο Γεράσιμο γιά νά τόν τιμωρήσουν, ἐπειδή συνέπραξε μέ τούς ἐπαναστάτες, ἀλλά καί γιά νά τρομοκρατήσουν τούς Ἕλληνες, ἰδιαίτερα τῆς Βεροίας, καί νά καταπνίξουν τήν ἐπανάσταση.
Αὐτή τή μάχη καί αὐτή τή θυσία τοῦ ἡγουμένου καί τῶν μοναχῶν τῆς Μονῆς τῆς Παναγίας τῆς Δοβρᾶ καί τῶν ἀγωνιστῶν πού ἔπεσαν στή μάχη τῆς Δοβρᾶ τιμοῦμε σήμερα. Καί μαζί τους μνημονεύουμε καί τούς ἀειμνήστους κτίτορες, εὐεργέτες καί δωρητές τόσο τῆς παλαιᾶς Μονῆς, τήν ὁποία κατέστρεψε ἡ μανία τῶν Τούρκων, ὅσων καί ἐκείνων πού ἀπό εὐλάβεια κινούμενοι τήν ἀνήγειραν καί πάλι μετά τήν καταστροφή τοῦ 1822, ἀλλά καί τῶν νέων κτιτόρων, οἱ ὁποῖοι συνέδραμαν, μετά τήν ἐπαναλειτουργία της, στήν ἀποκατάσταση καί ἀναδιοργάνωσή της.
Τούς μνημονεύουμε καί τούς τιμοῦμε, γιατί ἡ θυσία καί ἡ προσφορά τους δέν εἶναι μόνο θυσία γιά τήν πίστη καί γιά τόν Χριστό, ἀλλά εἶναι καί θυσία γιά τήν πατρίδα καί τήν ἐλευθερία της, εἶναι θυσία καί προσφορά γιά τό Γένος. Καί ἡ προσφορά τοῦ κλήρου καί τῶν μοναχῶν στούς ἀγῶνες τοῦ Ἔθνους μας εἶναι τεράστια καί δέν ἐπιτρέπεται οὔτε νά τήν ξεχνοῦμε οὔτε νά τήν ὑποτιμοῦμε.
Καί αὐτό τό χρέος ἐκπληρώνουμε καί ἐμεῖς σήμερα, ἐδῶ στό Καθολικό τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῆς Παναγίας Δοβρᾶ, μνημονεύοντας μαζί μέ τά ὀνόματα τῶν ἡρωϊκῶς ἀγωνισαμένων καί ἐνδόξως πεσόντων στή μαχή τῆς Δοβρᾶ καί αὐτά τῶν μαρτυρικῶς τελειωθέντων, τοῦ ἡγουμένου Γερασίμου καί τῶν σύν αὐτῷ, καί τῶν ἀοιδίμων κτιτόρων, εὐεργετῶν, δωρητῶν καί ἀνακαινιστῶν· διότι ἡ Μονή ἄρχισε πράγματι νά ξαναζεῖ σάν μοναστήρι μετά τό 1994, ὅταν ἡ νέα Ἀδελφότητα ἦλθε καί ἐγκαταστάθηκε ἐδῶ, καί ὅ,τι ὑπάρχει σήμερα εἶναι ἔργο αὐτῶν τῶν πατέρων, οἱ ὁποῖοι ἐγκατέλειψαν τά πάντα καί ἦλθαν ἐδῶ γιά νά διακονήσουν τήν Ἐκκλησία καί τόν λαό τοῦ Θεοῦ. Τούς μνημονεύουμε, λοιπόν, μέ τή διάπυρη εὐχή νά ἐμπνεόμεθα πάντοτε ἀπό τό παράδειγμα καί τήν προσφορά ὅλων ἐκείνων οἱ ὁποῖοι ἀγωνίσθηκαν γιά νά ζοῦμε ἐμεῖς σήμερα ἐλεύθεροι.
Αἰωνία ἡ μνήμη ὅλων τῶν ἀειμνήστων ἀγωνιστῶν καί πατέρων.
