Ἡ Κυριακή ἐμπρός ἀπό τήν Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή, ἤ καλύτερα αὐτή πού ἐξαγγέλλει τήν ἐκκίνηση τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, στόν Ὀρθόδοξο χῶρο ὀνομάζεται Κυριακή τῆς Τυρινῆς. Εἶναι τό προανάκρουσμα τῆς εὐλογημένης περιόδου πού καταληκτήρια ἡμέρα της εἶναι τό Μέγα Σάββατο καί κατευθύνει τόν καθένα ἀπό μᾶς νά ὁδηγηθοῦμε μέσα ἀπό τή νηστεία, τήν κατάνυξη καί τή φιλανθρωπία στόν Σταυρό, στόν Τάφο τοῦ Κυρίου μας καί στόν Τύμβο τῆς Ἀναστἀσεώς Του. Ὁ χριστιανός καλεῖται νά πάρη θέση μπροστά ἀπό τό μοναδικό γεγονός πού ὁ Κύριος ἐπετέλεσε καί ὁλοκλήρωσε μόνος Του: τό μυστήριο τῆς σωτηρίας. Καλεῖται, δηλαδή, νά ζήση τή χαρμολύπη καί τό χαροποιό πένθος τῆς Ἐκκλησίας, νά γίνη ὁ καθένας ἀπό μᾶς φιλόθεος ἤ νά παραμείνη φιλόυλος! Ζητάει ἡ Ἐκκλησία νά καταθέσουμε τόν θησαυρό μας στόν δρόμο Του ἤ στή σαπίλα τοῦ κόσμου… Ἄλλωστε τό ἐπιζητεῖ ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος λέγοντας: «Ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρός ὑμῶν, ἐκεῖ ἔσται καί ἡ καρδία ὑμῶν», δηλαδή: «Διότι ἐκεῖ ὅπου εἶναι ὁ θησαυρός σας, ἐκεῖ θά εἶναι καί ἡ καρδιά σας»! (Ματθ. στ’ 21)
Αὐτήν τή λαμπρή Κυριακή ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ πλαισιούμενος ἀπό τούς δύο Διακόνους του π. Ἀμφιλόχιο Χάϊτα καί π. Νικόλαο Τσεπίση ἐπεσκέφθη τήν Ἐνορία Ἁγίου Γεωργίου Νεοχωρίου, στήν ὁποία διακονεῖ εὐόρκως ὁ Αἰδ. Οἰκ. π. Γαβριήλ Ζαχαρίου, ἕνας ἔντιμος κληρικός καί πατέρας δύο ἐκλεκτῶν παιδιῶν. Μαζί τους καί ὁ Ἁγιορείτης Ἱερομόναχος π. Ἀρτέμιος, ἐκλεκτός μοναχός σέ κελλί στίς Καρυές. Παρά τήν κακοκαιρία καί τό χιονόνερο ὁ Λαός τοῦ Νεοχωρίου προσῆλθε πανοικεί στήν Εὐχαριστιακή Σύναξη μέ ἐπικεφαλῆς τόν Βουλευτή κ. Ἀπόστολο Πάνα, τόν Δήμαρχο Ἀριστοτέλη κ. Στέλιο Βαλιάνο, τούς Ἀντιδημάρχους κ.κ. Νικόλαο Αὐγερινό καί Γεώργιο Θαλασσινό, τήν κ. Ἑλένη Καραντώνα, Ἀντιπρόεδρο τοῦ Ἀριστοτελείου Πνευματικοῦ Κέντρου καί τόν Πρόεδρο τοῦ Τοπικοῦ Συμβουλίου κ. Δημήτριο Καραντώνα. Τήν Κυριακή αὐτή συνέπεσε νά τελεῖται τό 40νθήμερο ἱερό Μνημόσυνο τῆς ἀείμνηστης Εὐγενίας, συζύγου τοῦ κ. Νικολάου Ἀνικούλα, ἐκλεκτοῦ καί εὐσεβεστάτου τ.Προέδρου τοῦ Τοπικοῦ Συμβουλίου Νεοχωρίου καί νῦν Κοινοτικοῦ Συμβούλου. Μιᾶς γυναίκας πού κόσμησε τό σπίτι της μέ πέντε παιδιά, ὑπῆρξε ὑποδειγματική σύζυγος καί στέλεχος ἐξαιρετικό τῆς Τοπικῆς Ἐκκλησίας, πνευματικό δε παιδί τοῦ Ἐπισκόπου μας. Ὄντως στά 51 της χρόνια στόλισε τήν τοπική κοινωνία καί στήριξε κατ’ ἄνθρωπον τήν Ἐκκλησία. Γιά τόν λόγο αὐτό τήν τίμησε ὁλάκερη ἡ Κοινότητα τοῦ Νεοχωρίου.
Ὁ Σεβασμιώτατος στήν ὁμιλία του, μέ βάση τό πιό πάνω λόγιο τοῦ Κυρίου μας πού γύρεψε ἀπό τήν Ἐκκλησία καί τόν Λαό Του νά μή μαζεύη θησαυρούς στή γῆ, ὅπου ὁ σκῶρος, ἡ σκουριά, ἡ φθορά και ἡ σαπίλα εὐτελίζουν, ἀλλά παρώθησε τούς πάντες νά θησαυρίζουμε θησαυρούς στόν Οὐρανό, γιατί στά θησαυροφυλάκιά Του τά πάντα μοσχοβολοῦν καί παραμένουν αἰώνια, γιατί διακονοῦν τή Ζωή καί ὄχι τόν θάνατο καί τό σάπιο!
Ὁ Σεβασμιώτατος στάθηκε σέ τρία σημεῖα κατά τή διάρκεια τῆς ὁμιλίας του:
α. Ὁ Κύριος, εἶπε, ὡς τέλειος Θεός καί τέλειος Ἄνθρωπος δέν ἀποκάλυψε μόνο τό «ἦθος» τοῦ Θεοῦ στούς ἀνθρώπους, ἀλλά καί τήρησε ἀπέναντι στόν Θεό τό ἦθος τοῦ τελείου ἀνθρώπου. Ἔτσι ὁ ἄνθρωπος γνώρισε τό θεοπρεπές ἐν Χριστῷ ἦθος πού καλεῖται νά καλλιεργήση στή ζωή του ὡς καινούργιο ἐν Χριστῷ πρόσωπο.
β. Ὁ χριστιανός, τόνισε ὁ ὁμιλητής, καλεῖται νά φανερώση τήν ἐν Χριστῷ ἀνακαίνισή του στήν καθημερινή ζωή. Χωρίς αὐτήν τήν προσωπική οἰκείωση τοῦ ἀνακαινιστικοῦ ἔργου τοῦ Χριστοῦ, ἡ ἱστορική παρουσία Του στή γῆ, ὁ Τάφος καί ἡ Ἀναστασή Του δέν ὠφελοῦν καθόλου τόν ἄνθρωπο! Κάτι πού ὡδήγησε τόν ἐκκλησιαστικό συγγραφέα Ὠριγένη νά πῆ: «Τί τό ὄφελος γιά μένα, ἐάν ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ ἐπεδήμησε στόν κόσμο καί ἐγώ Αὐτόν δέν Τόν ἔχω μέσα μου;». Μἐ ἄλλα λόγια, γιά νά ἀξιωθῆ κανείς νά ἀνήκη στόν Χριστό καί νά παραμείνη ὡς μέλος τοῦ σώματός Του, ὀφείλει νά ζῆ, νά ἐνεργῆ σύμφωνα μέ τό ἅγιο θέλημά Του. Καί
γ. Ἡ μίμηση τοῦ Χριστοῦ, κατέληξε ὁ Δεσπότης, εἶναι μίμηση Θεοῦ, κατά τόν Ἅγιο Γρηγόριο τόν Νύσσης. Δηλαδή ἡ ὁμοίωση μέ τόν Θεό πραγματοποιεῖται μέ τήν ὁμοίωση μέ τόν Χριστό.
Ὁ λόγος, λοιπόν, για τήν πνευματική ζωή! Ἡ ἐργασία τοῦ χριστιανοῦ ὄντως εἶναι ἡ πνευματική ζωή, εἶναι μιά ἀδιάκοπη πορεία πρός τήν τελειότητα, δηλαδή, πρός τόν Χριστό. Εἶναι ὁ ἀποθησαυρισμός μέ τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, «θησαυρῶν ἐν οὐρανῷ» (Ματθ. στ΄ 20). Νά γιατί ὁ ὅσιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος ὁρίζει τήν ἀγιοζωή ὡς «τήν τελεία τῶν τελείων ἀτέλεστον τελειότητα», δηλαδή, «ἁγιοζωή εἶναι ἡ ἀποκλειστική πορεία τῶν ἀληθινά ἀσκουμένων πιστῶν, πού ὅμως παραμένει χωρίς τέλος»! Καιρός, λοιπόν, γιά πνευματική ζωή!
