«Ράβδος έκ τής ριζης Ίεσσαι και άνθος έξ αύτής, Χριστέ, έκ τής Παρθένου άνεβλάστησας• έξ Ορους ό αινετός κατασκιου δασέος ήλθες σαρκωθεϊς 
έξ άπειρανδρου ό αϋλος και Θεός• 
δοξα τή δυνάμει σου, Κύριε»
Αδέλφια και παιδιά μου εν Χριστώ,
Προσεγγίζοντας τό λυκαυγες τού σωτηρίου έτους 2022, ή Έκκλησία τού Θεού λαμπρύνεται σημερα, κατα τή μεγάλη Δεσποτική έορτή τής έν τω κοσμω τουτφ σαρκωσεως τού Κυρίου ημών Ίησού Χριστού. (Η μέρα αυτή μάς βρίσκει γιά μια ακόμη χρονιά έν τώ μέσω μιας μεγάλης δοκιμασίας. ‘Ένας Ισχυρος ύγειονομικός ολετηρας εξακολουθεϊ να απορρυθμίζει τίς ζωές όλων μας. Χάσαμε και έξακολουθούμε νά χάνουμε πολλούς άδελφούς μας, κατι πού μάς οδηγεί νά συνειδητοποιούμε τήν έσχατη περιπέτεια τής ύπαρξης που βιω
νουμε. Οσοι από έμάς δέν δοκιμάστηκαν από την άσθένεια πού ταλανίζει όλόκληρο τόν κόσμο, έξακολουθούμε, περισσότερο η λιγοτερο, νά δαπανούμε τήν ούσια τής βιωτης μας σέ καταστασεις που δέν έχουν πραγματική ούσία. Ή παγκόσμια ήθικη σηψη, ό άτομικισμος και η φιλαυτια, μάς κάνουν όλους μας, άν το σκεφτούμε προσεκτικα, να άναλωνόμαστε Ψυχικά σέ δρόμους πού καθε άλλο παρά στον 
παραδεισο όδηγούν.
Για τούτες τίς στιγμές, πού μέ τέχνη καί πλάνη ό άλλάστορας τις φιλοτεχνεϊ ώς αδιόρατες για τον μη σκεπτόμενο νού, ειναι περισσότερο απο ποτέ σπουδαίο το μηνυμα τών Χριστουγεννων: ό Θεός τικτεται στήν ταπεινωση και μεγαλουργεί στήν Οίκουμένη. Δίνει, μέ άλλα λόγια, ό Χριστος σημερα, τό προσταγμα που άλλαξε τόν ρού τής ιστοριας: έχετε ταπεινωση και έχετε μεγαλοσύνη θεαρεστη. Γιατι, ό Θεάνθρωπος, μέσα στη φαινομενικη άδυναμια Του, κρύβει τη δύναμη τής Θείας Πρόνοιας. Όποιος γίνεται κοινωνος αυτής της άληθειας, είναι φωριαμος τής Θείας Χαριτος, καθως άνακαινίζεται εντος και δι’ αυτής.
Το άγγελικό τούτο σάλπισμα τών Χριστουγέννων, μάς καλεί σε έπαγρυπνηση: άδελφοί μου, νά φυλάγουμε τη λυχνία τής πίστεώς μας απεναντι σε κάθε πειρασμο, απεναντι σέ κάθε πλάνη, έσωτερικη τε και έξωτερική. O κόσμος βιάζεται νά άλλάξει καί μεθ’ όρμής ύποκλινεται στην αηθεια και στον ύλισμό, πρός άπολαυση ένος επιπλαστου καί συγκυριακού γλυκασμού. Εμείς, όμως, ώς μαθητές τού Χριστού αντιστρατευομαστε καί πρεπει να αντιστρατευόμαστε αύτες τις κίβδηλες αξίες που παρουσιάζονται ώς Ιδανικά. Οχι με φανατισμό ή έχθρότητα, άλλά μέ διάκριση καί σύνεση. Οχι μέ πόθο αύτοπροβολής καί έγωκεντρισμού, άλλα καταξιωσης και άγιοσυνης.
Είναι, βεβαίως, ένας άγώνας δύσκολος αύτος. Χωρίς πολλες φορές καί οί ίδιοι νά τό καταλαβαίνουμε, συναγελαζόμαστε και αγκαλιάζουμε πρόθυμα τίς «μωρές παρθένες» τού Εύαγγελίου, που αφήνουν το λαδι τής κανδηλας τους νά τελειώσει καί δεν χωρούν στη βασιλεια τών Ούρανών, οταν ό νυμφίος καταφθάνει.
O νυμφίος τής Έκκλησίας, όμως, είναι έδώ, άδελφοί μου! Γεν
νάται σημερα ξανά στη φάτνη τής ψυχής μας. Καί άναγεννάται, έτσι, ο αντικατοπτρισμος Του, το πλάσμα που έπλασε κατ’ εικόνα καί καθ’ όμοίωσή Του: ό ανθρωπος! Δέν ειμαστε μόνοι στις δυσκολίες τού καιρού μας. ‘Έχουμε συνοδοιπόρο και συνάμα καθοδηγητή μας τόν σαρκωμένο Χριστό. Καί ήδη άπό σήμερα, μέ τη γέννησή Του, ό Κύριός μας δίνει στην Οίκουμένη το φερέλπιδο άγγελμα τής άγάπης: μπορεί ή Βηθλεέμ, μία όλόκληρη πόλη, νά ήταν βυθισμένη στό σκοτάδι καί στό κρύο, άλλά άρκούσε ένα θεϊκο, παιδικό κλάμα για 
να δώσει τήν έλπίδα τής σωτηρίας σέ όλόκληρο τόν κόσμο.
Παιδιά μου, έτη πολλά, θεοφρούρητα και εύλογημενα, ο Κύριος μεθ’ ύμών!
Ο Μητροπολίτης
Ο Πολυανής και Κιλκισίου Βαρθολομαίος
