Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία σήμερα ἐνθυμεῖται τήν μεταφορά τῆς τιμίας Ἐσθῆτος τῆς Παναγίας μας ἀπό τά Ἱεροσόλυμα καί τήν κατάθεσή της στόν Ἱερό Ναό τῆς Παναγίας τῶν Βλαχερνῶν στήν Κωνσταντινούπολη.
Ἡ Ἐσθῆτα εἶναι τό ἔνδυμα τῆς Παναγίας μας καί ἦταν ἀναμενόμενο νά ἀποτελεῖ ἀντικείμενο ἰδιαιτέρας τιμῆς, ἀφ’ ᾗς στιγμῆς μάλιστα ἡ Παναγίας μας, τρεῖς ἡμέρες μετά τήν κοίμησή Της μετέστη ζῶσα, μέ τήν ψυχή καί τό σῶμα Της στόν Οὐρανό καί δέν μᾶς ἄφησε ἄλλα ἱερά λείψανα, ὅπως γιά παράδειγμα ἔχουμε τά ἁγιασμένα σώματα ἤ τά ὀστά τόσων Ἁγίων, παρά μόνον τήν ζώνη καί τήν ἐσθῆτα Της.
Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος, ἔχοντας μάθει νά προτάσσει τήν λογική ἀκόμη καί σέ θέματα πίστεως, ἀδυνατεῖ κάποιες φορές νά κατανοήσει τόν λόγο, γιά τόν ὁποίο προσκυνοῦμε τιμητικῶς τά ἱερά λείψανα τῶν σωμάτων τῶν Ἁγίων, ἀκόμη δέ τά ἐνδύματα, τά ἄμφιά τους καί τά διάφορα ἀντικείμενά τους. Ἄς ὑπενθυμίσουμε ἐν παρόδῳ, ὅτι οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί ἀπονέμουμε λατρευτική προσκύνηση μόνο στόν Πατέρα, τόν Υἱό καί τό Ἅγιο Πνεῦμα, ἐνῶ στήν Παναγία καί τούς Ἁγίους μας, τιμητικῶς τούς προσκυνοῦμε.
Ἡ τιμητική προσκύνηση τῶν ἱερῶν Λειψάνων βασίζεται στό δόγμα τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὄντας τέλειος Θεός ἔγινε καί τέλειος ἄνθρωπος γιά νά θεώσει ὅλη τήν ἀνθρώπινη φύση. Ἡ ἄκτιστη ἐνέργεια τῆς θεώσεως ἐπεκτείνεται μέσα ἀπό τήν μυστηριακή ζωή, ἡ ὁποία κέντρο ἔχει τήν μετάληψη τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἷματος τοῦ Χριστοῦ, σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους καί τούς καθιστᾶ ἐν δυνάμει Ἁγίους.
Γιά τούς Χριστιανούς κάθε ἐποχῆς τά ἱερά Λείψανα τῶν Ἁγίων ἔχουν ἰδιαιτέρως μεγάλη σημασία, διότι ἀποτελοῦν πηγή ἁγιασμοῦ, δυνάμεως καί θεϊκῆς εὐλογίας.
Τά ἱερά Λείψανα εἶναι τά ἱερά κατάλοιπα τῶν Ἁγίων, τά ἁγιασμένα σώματα τῶν ἀνθρώπων, πού ἀγάπησαν τόν Θεό καί ἀγωνίστηκαν νά βρίσκονται πάντοτε κάτω ἀπό τή σκέπη τῆς Χάριτός Του. Τά σώματα αὐτά ἤ διά τῆς ἀσκήσεως, ἤ ἀκόμη καί διά τοῦ μαρτυρίου, καθαρίσθηκαν ἀπό τά πάθη καί τήν ἁμαρτία. Στή διάρκεια τῆς ἐπί γῆς ζωῆς τους ἀναδείχθηκαν λαμπροί Ναοί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Συνεπῶς καί μετά τόν θανατό τους, ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ τά συνοδεύει δέν ἐπιτρέπει νά τά προσβάλλει ἡ διάλυση καί ἡ διαφθορά. Παραμένουν ἄφθαρτα καί εὐωδιάζουν, διατηρώντας πολλές φορές καί τά ἰδιαίτερα χαρακτηριστικά ἑνός ζωντανοῦ σώματος, ὅπως ἡ ἀκαμψία ἤ ἡ θερμοκρασία κ.ἄ. Αὐτή εἶναι ἡ δωρεά τοῦ Θεοῦ πρός τούς φίλους του Ἁγίους.
Ἡ θεία Χάρη ὅμως μεταδίδεται καί σέ κάθε τί, πού εὑρίσκεται σέ ἐπαφή μέ τούς Ἁγίους. Τοῦτο γίνεται φανερό καί μέσα ἀπό τήν Ἁγία Γραφή, ἀπό θαυμαστά περιστατικά τόσο στήν Παλαιά, ὅσο καί στήν Καινή Διαθήκη. Ἄς θυμηθοῦμε τήν μηλωτή (πανωφόρι) τοῦ Προφήτη Ἠλία, πού τήν ἄφησε στόν προφ. Ἐλισσαῖο καί μέ αὐτήν διέβη τόν ποταμό Ἰορδάνη, τά ὑποδήματα τῶν τριῶν Παίδων στό καμίνι τῆς Βαβυλώνας, πού νίκησαν τήν φωτιά, τήν ράβδο τοῦ Μωϋσῆ, πού θαυματουργοῦσε, ἀλλά καί ἀπό τίς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων ἄς θαυμάσουμε τήν θεραπεία τῶν ἀσθενῶν ἀπό τήν σκιά τοῦ ἀποστόλου Πέτρου ἤ τά μανδήλια τοῦ ἀποστόλου Παύλου, πού ἐλάμβαναν οἱ ἄνθρωποι καί μέ πίστη θεραπευαν ἀσθενεῖς καί ἔβγαζαν δαιμόνια καί ἄλλα.
Οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί μέ βάση τήν πίστη μας, τιμᾶμε τά ἱερά λείψανα, εἴτε πρόκειται γιά τά ἁγιασμένα σώματα τῶν Ἁγίων, εἴτε γιά τά ἄμφια, τά ἐνδύματα καί τά διάφορα πράγματά τους καί τά σεβόμαστε, ἐπειδή μέσα ἀπό αὐτά ἐνεργεῖ ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτό καί μέσα στό λειτουργικό ἔτος ἡ Ἐκκλησία μας ἀφιερώνει μέρες γιά νά ἑορτάζεται τιμητικῶς ἡ ἀνακομιδή ἤ ἡ μεταφορά τῶν ἱερῶν Λειψάνων τῶν Ἁγίων.
Τώρα ἀντιλαμβανόμαστε τή σπουδαιότητα τῆς σημερινῆς ἑορτῆς, ἀφοῦ δέν πρόκειται ἁπλῶς γιά τό λείψανο ἤ τό ἔνδυμα κάποιου Ἁγίου, ἀλλά γιά τό ἔνδυμα τῆς Θεομήτορος ἡ Ὁποία, ἄς ἐπιτραπεῖ ἡ ἔκφραση, ἔντυσε μέ τήν ἀνθρώπινη φύση τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, τόν ἀληθινό Θεό, Σωτῆρα καί Λυτρωτή μας καί διά τῆς ἀμετάθετης μεσιτείας Της, ἀκόμη καί αὐτό τό ἅγιο ἔνδυμα καί ἡ τιμία Ζώνη Της γεμίζουν μέ θαύματα, ὅσους μέ πίστη Τήν ἐπικαλοῦνται!
Ἡ ὕπαρξη ὅμως τῶν ἱερῶν Λειψάνων ἐκτός τοῦ ὅτι εἶναι δῶρα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στή γῆ, ἀποτελοῦν πηγή εὐλογίας καί ἁγιασμοῦ, μᾶς βοηθοῦν στήν προετοιμασία τῆς αἰώνιας ζωῆς, καθώς συνειδητοποιοῦμε πόσο ἀξίζει τό ἀνθρώπινο σῶμα, ὅταν προσφέρεται στόν Ἁγιασμό τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς καί πολιτείας, ὅταν χαριτώνεται ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα καί γίνεται ναός Του.
Ἄς ἐγείρουμε λοιπόν ἕνα ὑγιῆ προβληματισμό, καθώς στίς μέρες μας, ἐνῶ δέν θά ἔπρεπε, ἐντούτοις καί μεταξύ τῶν βαπτισμένων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν λαμβάνει ὁλοέν καί περισσότερο ἔδαφος ἡ καύση τῶν νεκρῶν ἀντί τῆς ταφῆς τους!
Ἄς σκεφθοῦμε ἀρχικῶς πώς ἄν εἶχε θεσμοθετηθεῖ ἡ καύση τῶν νεκρῶν θά εἴχαμε στερηθεῖ τῆς εὐλογίας νά τιμᾶμε προσκυνητῶς τά χαριτόβρυτα λείψανα τῶν Ἁγίων, πού σέ κάθε ἐποχή ἀναδεικνύει ὁ Θεός καί νά λαμβάνουμε τίς θεϊκές τους δωρεές.
Ἄς ὑπῆρχε ἡ καύση τῶν νεκρῶν δέν θά εἴχαμε νά καταθέσουμε ἅγια λείψανα γιά τόν καθαγιασμό τοῦ ἱεροῦ θυσιαστηρίου, κατά τά ἐγκαίναι τῶν Ἱερῶν Ναῶν.
Οὔτε ὅμως κοιμητήρια καί ὀστεοφυλάκια θά διατηρούσαμε γιά νά διδασκόμαστε γιά τήν ματαιότητα τῆς ζωῆς. Διότι στα κοιμητήρια καί τά ὁστεοφυλάκια, οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί παιδαγωγούμαστε καί φιλοσοφοῦμε τήν ζωή στά πραγματικά της δεδομένα καί λαμβάνουμε ἄλλη διάθεση νά ἀγωνισθοῦμε πνευματικά γιά τήν ἐν Χριστῷ πολιτεία.
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Ἀνοίξαμε τό μεγάλο θέμα τῆς καύσης τῶν νεκρῶν, στό ὁποῖο ὅμως θά ἀναφερθοῦμε ἐκτενέστερα σύν Θεῶ τήν ἑπομένη Κυριακή.
Σήμερα ἄς κρατήσουμε στήν καρδιά μας τόν σεβασμό τοῦ ἑκατόνταρχου τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου, ὡς ὁδηγό στή ζωή μας. «Κύριε, εἶπε στόν Χριστό, δέν εἶμαι ἱκανός καί ἄξιος γιά νά εἰσέλθεις στό σπίτι μου». Ὁ Χριστός ὅμως πῆγε, γιατί ὑποχρεώθηκε ἀπό τήν ταπείνωση καί τόν θεῖο φόβο Του. Αὐτά τά δύο εἶχε ἡ Παναγία μας στόν ἀνώτερο γιά ἄνθρωπο βαθμό. Αὐτά ἦταν ἡ προϋπόθεση τοῦ ἁγιασμοῦ τῶν Ἁγίων καί αὐτά χρειάζονται καί σέ ἐμᾶς. Διότι, ὅταν ἔχουμε ταπείνωση καί φόβο Θεοῦ, τότε καί στήν Ἐκκλησία μας πειθαρχοῦμε καί χάρη λαμβάνουμε καί κυρίως ἄν καί ποτέ δέν θά εἴμαστε ἄξιοι τοῦ Χριστοῦ, Ἐκεῖνος θά ἔρχεται μέσα ἀπό τη θεία Κοινωνία, γιά νά ἁγιάζει τήν ψυχή καί τό σῶμα μας καί νά μᾶς ἀναδεικνύει Ἁγίους Του.
Ἀκόμη δέ ὅταν ζοῦμε μέ ταπείνωση καί φόβο Θεοῦ, τότε θά ἔχουμε καί τίς πρεσβεῖες τῆς Παναγίας μας ἡ Ὁποία δέν σταματᾶ νά μεσιτεύει γιά ὅλους ἐμᾶς, τά παιδιά Της, ὅταν Τήν ἐπικαλούμαστε. Ἀρκεῖ νά ζοῦμε ὅπως θέλει ὁ Κύριός μας. Ἀμήν.
