Εἶναι κοινή διαπίστωση, ἀγαπητοί γονεῖς, ὅτι ζοῦμε σέ δύσκολες ἐποχές, ὅπου ὑπάρχει μιά γενική ἀνατροπή καταστάσεων, ἀξιῶν καί ἰδανικῶν. Ἡ ἀντίθεση καί ἡ διαστρέβλωση τῶν ἐννοιῶν ἔχει πάρει μεγάλες διαστάσεις. Κι ἐκεῖνο πού μᾶς πονάει πιό πολύ εἶναι τά σχετικά μέ τήν Πατρίδα… Εἶναι πολύ εὔκολο να χαρακτηριστεῖς ἐθνικιστής, ρατσιστής…
Ὅμως, ἐμεῖς, ὡς γονεῖς ὁρθά σκεπτόμενοι, ἔχουμε τήν ὑποχρέωση νά ἀντισταθοῦμε, νά παραδώσουμε στά παιδιά μας ὅ,τι καί ὅσα ὑγειᾶ στοιχεῖα μποροῦμε. Γιατί, ὅπως καταλαβαίνετε, τό βάρος τῆς ἐθνικῆς κληρονομιᾶς βαραίνει στούς ὤμους μας.
Ἄς μήν δειλιάσουμε νά σταθοῦμε ἀντάξιοι τῶν προγόνων μας. Ἐκεῖνοι μέ τό αἷμα τους ὑπερασπίστηκαν τήν Πίστη καί τήν Πατρίδα ‒αὐτά πᾶνε πάντοτε μαζί‒ καί ἔδωσαν τό τελειωτικό χτύπημα στήν σκλαβιά τῶν 500 χρόνων. Μήν ξεχνᾶμε ὅτι ἡ Μακεδονία μας ἐλευθερώθηκε 100 χρόνια ἀργότερα.
Ἐμεῖς σήμερα εἶναι ἐπιτακτική ἀνάγκη νά διατηρήσουμε στό ἀκέραιο τήν Πατρίδα, πού τίποτε γλυκύτερο δέν ὑπάρχει ἀπό αὐτήν, σύμφωνα μέ τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο. Κι ἄν θυμηθοῦμε καί τούς ἀρχαίους προγόνους μας, πού ἔλεγαν “Μητρός τε καί πατρός τε ἁπάντων τιμώτερόν ἐστιν ἡ Πατρίς”, τότε θά συγκλονιστοῦμε μέ τήν μεγάλη ἀλήθεια πώς ἀπό τήν ἀρχαιότητα μέχρι σήμερα δίνουμε ἀγῶνες γι’ αὐτήν τήν Πατρίδα, τήν μοναδική, αὐτήν πού ὁ Θεός τήν δόξασε τόσο ὅσο καμία ἄλλη στόν κόσμο. Ἔγινε τό “μεταφορικό μέσο” τῆς Ὀρθοδοξίας διά μέσου τῆς γλώσσας της καί τοῦ πολιτισμοῦ της καί ἀνέλαβε τήν μεγάλη διακονία νά κηρύττει τό Εὐαγγέλιό Του σέ ὅλη τήν γῆ, παρόλη τήν ἁμαρτωλότητά μας.
Φυσικά, δέν θά πάρουμε “τό ραβδί τοῦ ἱεραποστόλου” στά χέρια καί νά κινήσουμε γιά τά πέρατα τῆς οἰκουμένης. Ὄχι. Ἡ οἰκουμένη βρίσκεται μέσα στό σπίτι μας. Εἶναι ἡ οἰκογένειά μας, τά παιδιά μας.
Ὅσο εἶναι ἀκόμη μικρά τά παδιά καί μποροῦμε νά τά χειραγωγήσουμε, ἄς μεταχειριστοῦμε ὅλους τούς τρόπους γιά νά καταλάβουν σωστά τήν ἔννοια τῆς Πατρίδας. Δέν εἶναι μόνο τά γεωργαφικά ὅρια, ἀλλά ὁ τόπος πού κατοικοῦμε, ἐργαζόμαστε καί γράφει ὁ καθένας τήν δική του ἱστορία, ὁ πολιτισμός μας, τά χωριά μας, οἱ ἐκκλησιές μας, τά κοιμητήρια μέ τούς τάφους τῶν νεκρῶν μας, τά ἀπομεινάρια τοῦ ἀρχαίου πολιτισμοῦ μας καί ἡ ἐξέλιξη τοῦ σημερινοῦ, οἱ πέτρες καί τά ματοβαμμένα χώματα.
Καί μέ ὅλα αὐτά πού λέμε, δέν σημαίνει πώς ὑποτιμοῦμε τίς ἄλλες Πατρίδες. Ἐπειδή ἀγαπᾶμε τήν μητέρα μας, δέν σημαίνει ὅτι ἀρνούμαστε καί ὑποτιμοῦμε τίς ἄλλες μητέρες. Ὄχι. Ἡ κάθε μιά ἔχει τήν θέση της στήν καρδιά τῶν παιδιῶν της!
Ἄς κρατᾶμε ψηλά τή σημαία τῆς Πίστης καί τῆς Πατρίδας μέσα μας, στό σπίτι μας καί ἄς προσπαθήσουμε μέ τά λόγια μας καί κυρίως μέ τό παράδειγμά μας νά τή στή στερεώσουμε μέσα στίς καρδιές τῶν παιδιῶν μας.
