ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
Ὁ Ὀκτώβριος εἶναι ἕνας μήνας μέ ἔντονες ἐθνικές μνῆμες. Δεσπόζει ἡ ἡμέρα τῆς ἐπετείου τοῦ ΟΧΙ, τοῦ 1940, μέ τήν ἄρνηση τῆς Ἑλλάδος νά συνεργασθεῖ μέ τίς δυνάμεις τοῦ Ἄξονα, πού ὁδήγησαν τήν ἀνθρωπότητα σέ καταστροφή. Ἐπίσης, τιμοῦμε τήν ἡμέρα θανάτου τοῦ πρωτοπαλίκαρου τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγώνα Παύλου Μελᾶ, τό 1904. Ὁ θάνατος αὐτός ἔγινε σταθμός στόν μεγάλο ἄνισο Ἀγώνα γιά τήν ἀπελευθέρωση τῆς Μακεδονίας. Ἀκόμη, θυμόμαστε τήν ἐπέτειο τῆς ἀπελευθερώσεως τῆς Μακεδονίας, τό 1912, ἀπό τόν τουρκικό ζυγό. Πολλές πόλεις τῆς Μακεδονίας πανηγυρίζουν τόν μήνα αὐτό τήν ἀπελευθέρωσή τους.
Ἀναλογιζόμενοι τίς δύσκολες καί σκοτεινές αὐτές περιόδους πού ἔζησε ἡ φυλή μας σκεφτόμαστε καί λέμε: Πόσο εὔκολο ἦταν, γιά τούς ἀνθρώπους πού ἔζησαν στά χρόνια ἐκεῖνα καί βίωσαν ἀπάνθρωπες καταστάσεις, νά κρατήσουν σταθερή τήν πίστη τους καί τήν ἐθνική τους συνείδηση; Ἡ περίοδος τῆς τουρκοκρατίας ἦταν πάνω ἀπό πεντακόσια χρόνια σκλαβιᾶς. Ἡ γερμανική κατοχή μιά πενταετία μέ φρικτές εἰκόνες στά ἀνθρώπινα μάτια καί ἀσύλληπτη κακότητα, πού δέν τή χωράει ὁ νοῦς.
Κι ὅμως, ἔδειξε ἡ φυλή μας πώς ὅσα καί ἄν περάσει, ὅσο καί ἄν πολεμηθοῦν ἡ πίστη, ἡ ἀγάπη στήν πατρίδα, οἱ ἀξίες καί τά ἰδανικά, εἶναι βαθιά ριζωμένα μέσα στήν ψυχή μας. Ἄνθρωποι ἀγωνιστές, πού πολέμησαν χωρίς νά σκέφτονται τήν ζωή καί τό συμφέρον τους. Ἥρωες, πού δόξασαν τίς οἰκογένειες καί τόν τόπο τους. Νεομάρτυρες, πού παρέμειναν σταθεροί καί ἔχυσαν τό αἷμα τους γιά τόν Χριστό. Ὅλοι αὐτοί ἀποτέλεσαν τήν χορεία τῶν ἀνθρώπων, πού μᾶς ἔδωσαν τήν ἐλευθερία καί συνέχισαν νά ποτίζουν τήν ἑλληνική γῆ μέ πίστη καί ἰδανικά.
Μιά τέτοια γενναία καί ἁγνή ψυχή τιμοῦμε, ἰδιαίτερα στήν περιοχή τῆς Ἐδέσσης, στίς 13 Ὀκτωβρίου. Εἶναι ἡ ἁγία νεομάρτυς Χρυσή.
***
Ἡ ἁγία νεομάρτυς Χρυσή ἔζησε τόν 18ο αἰώνα, στά δύσκολα χρόνια τῆς τουρκοκρατίας. Γεννήθηκε στό χωριό Σλάτενα τῆς Ἀλμωπίας, τό ὁποῖο μετά τήν ἀπελευθέρωση τῆς περιοχῆς πῆρε τό ὄνομα Χρυσή. Ἦταν κόρη μιᾶς φτωχῆς οἰκογένειας. Μεγάλωσε σέ χριστιανικό περιβάλλον καί ἀγάπησε ἀληθινά τόν Χριστό. Αὐτά τά λίγα πού ἔμαθε γιά τήν πίστη καί τήν πατρίδα τά κρατοῦσε βαθιά μέσα στήν καρδιά της σάν πολύτιμο μαργαριτάρι.
Ἡ Ἁγία εἶχε ἔντονο τό χάρισμα τῆς φυσικῆς ὀμορφιᾶς. Ὁ Θεός τῆς τό ἔδωσε γιά νά γίνει τό κλειδί πού θά ἀνοίξει τήν πόρτα τοῦ Παραδείσου. Κάποια μέρα ἕνας τοῦρκος νεαρός, ὁ γιός τοῦ διοικητῆ τῆς περιοχῆς, ἐνῶ περιόδευε τήν ἐπαρχία, ἀντίκρυσε τήν Ἁγία καί σαγηνεύτηκε ἀπό τήν ὀμορφιά της. Τότε ἄναψε μέσα του σφοδρή ἐπιθυμία νά τήν κάνει γυναίκα του. Γνώριζε καλά ὅμως ὅτι δέν ἦταν εὔκολο μιά Ρωμιά νά δεχθεῖ ὡς σύζυγό της ἕναν μουσουλμᾶνο. Ἔτσι σκέφθηκε νά τήν ἀπαγάγει καί μέ τήν βία νά τήν ἀναγκάσει νά δεχθεῖ τόν γάμο. Παρακολουθοῦσε συνεχῶς τίς κινήσεις της, κάνοντας ὁ ἴδιος συχνή περιοδεία στό χωριό της. Ὅταν ἕνα πρωινό ἡ ἀνύποπτη Χρυσή πῆγε μέ τίς ἀδελφές της νά μαζέψουν ξύλα, αὐτός βρῆκε τήν εὐκαιρία. Τίς ἐπιτέθηκε μαζί μέ μιά ὁμάδα τούρκων καί συνέλαβε τήν νεαρή κόρη.
Ἡ ἁγία Χρυσή μέσα στό σπίτι τοῦ ὀθωμανοῦ διοικητῆ νιώθει φυλακισμένη. Οἱ πιέσεις τοῦ τούρκου νέου εἶναι ἀφόρητες. Ἀρχικά μέ κολακεῖες καί ὄμορφα λόγια, καί στή συνέχεια μέ ἀπειλές καί φωνές, προσπαθεῖ νά πείσει τήν Χρυσή νά γίνει γυναίκα του. Ἡ Ἁγία ὅμως σέ καμιά περίπτωση δέν δέχεται τίς ἄνομες προτάσεις του καί παραμένει σταθερή στήν πίστη της. Γιά τόν λόγο αὐτό ἀπαντάει μέ παρρησία στόν Ὀθωμανό: «Ἐγώ τόν Χριστό μου πιστεύω καί προσκυνῶ καί Αὐτόν μόνο γνωρίζω γιά Νυμφίο μου. Δέν θά Τόν προδώσω ὅσα βασανιστήρια καί ἄν μοῦ κάνετε».
Ὁ νεαρός τοῦρκος, κουρασμένος ἀλλά καί ὀργισμένος ἀπό τήν ἄρνηση τῆς Ἁγίας, προσπαθεῖ νά βρεῖ λύσεις. Φέρνει τουρκάλες νά τῆς μιλήσουν, σάν γυναῖκες πού εἶναι, καί νά τήν πείσουν πόσο ὡραῖα θά περάσει ἄν δεχθεῖ αὐτόν τόν γάμο. Τά λόγια τους ὅμως πέφτουν στό κενό. Ἡ ἑπόμενη κίνηση τοῦ τούρκου εἶναι πιό δύσκολη καί ἐπικίνδυνη. Δίνει διαταγή νά φέρουν τούς γονεῖς της καί τίς ἀδελφές της νά τήν πείσουν. Ἡ οἰκογένειά της δέν δείχνει σεβασμό στόν ἀγώνα της καί δέν στέκεται στό ὕψος τῶν περιστάσεων. Ἀντί νά τήν στηρίξουν στήν ἀπόφασή της καί νά τήν ἐνθαρρύνουν, αὐτοί τήν στενοχωροῦν. Ἡ Ἁγία τούς ἀπαντάει ὅτι θά μείνει σταθερή στίς θέσεις της καί ὅτι ἀπό ἐδῶ καί στό ἑξῆς θά ἔχει ὡς γονεῖς καί συγγενεῖς της τόν Χριστό, τήν Παναγία καί τούς Ἁγίους.
Ἀφοῦ καί αὐτός ὁ τρόπος ἀπέτυχε, ὁ νεαρός τοῦρκος ἀρχίζει τά φρικτά βασανιστήρια. Γιά τρεῖς μῆνες πληρωμένοι τοῦρκοι τήν χτυπᾶνε ἀνελέητα. Κόβουν λωρίδες ἀπό τίς σάρκες της καί τίς κρεμᾶνε ἀπέναντί της, νά τίς βλέπει καί νά φοβᾶται. Μέ πυρωμένη σούβλα κατατρυποῦν τά αὐτιά της. Ἡ Ἁγία ὅμως παραμένει ἀκλόνητη στήν πίστη της. Ἡ ντροπή καί ἡ ταπείνωση πού αἰσθάνονται οἱ Ὀθωμανοί ἀπό τήν καρτερία τῆς Ἁγίας τούς ὁδηγοῦν στό νά τήν θανατώσουν. Τήν κρεμᾶνε σέ μιά ἀχλαδιά καί μέ μαχαίρια καταξεσχίζουν τό ἁγιασμένο καί καθαρό σῶμα της. Ἔτσι ἡ ἁγία Χρυσή παρέδωσε τήν ψυχή της στόν Νυμφίο Χριστό, πού τόσο ἀγάπησε στήν ζωή της.
***
Ἡ ἁγία Χρυσή ἄς πρεσβεύει γιά ὅλους μας καί ἄς μᾶς ἐνδυναμώνει στήν πίστη. Ἄς μᾶς φωτίζει νά ὁμολογοῦμε τήν πίστη μας σέ κάθε περίπτωση πού θά ζητηθεῖ, ἀκόμα καί ἄν χρειαστεῖ νά μαρτυρήσουμε. Τότε θά ἀξιωθοῦμε νά βρεθοῦμε κοντά της στήν οὐράνια Βασιλεία.
π.Β.Σ.
