ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ
Αὐτό ἔλεγε συχνά ὁ ἅγιος Πορφύριος στούς γονεῖς πού ἀντιμετώπιζαν προβλήματα μέ τή
συμπεριφορά τῶν παιδιῶν τους, ἰδίως στήν ἐφηβεία.
Εἶναι πολύ ἀπογοητευτικό γιά τούς γονεῖς, νά δίνουν τή γνώμη τους, νά συμβουλεύουν, καί νά
νιώθουν πώς τά λόγια τους τά… ἀκούει ὁ ἀέρας ἤ ὁ τοῖχος. Σάν νά μή μιλᾶμε τήν ἴδια γλώσσα.
Ἀναρωτιόμαστε πῶς ἔγιναν ἔτσι τά παιδιά καί μάλιστα τά δικά μας! Καί εἶναι πολύ ταπεινωτικό
νά ἀκοῦς ἀπό τούς ἄλλους νά σχολιάζουν: «Μέ τόσο καλούς γονεῖς πῶς βγήκαν τέτοια παιδιά;».
Ἀντί νά ἀσχολούμαστε μέ τέτοια ἐρωτήματα, καλύτερα νά ἀρχίσουμε ἕνα διάλογο ἀγάπης καί
κατανόησης μέ τά παιδιά μας κι ἀκόμη περισσότερο μέ τόν Θεό, διά τῆς προσευχῆς. Αὐτό δέν μᾶς
ὑποδεικνύει ὁ ἅγιος Πορφύριος;
Τί μπορεῖς νά κάνεις ὅταν ἔχεις μιά κλειστή πόρτα μπροστά σου καί δέν ἀνοίγει; Τίποτε, παρά
μόνο θά ψάξεις νά βρεῖς τό κλειδί. Καί στήν περίπτωσή μας τό κλειδί εἶναι ὁ Οὐρανός.
Εἶναι δύσκολο γιά μᾶς νά βλέπουμε τά παιδιά μας μέ τό κινητό στό χέρι πολλές ὧρες ἤ
κολλημένα στόν ὑπολογιστή, δῆθεν γιά τήν ἐργασία τους, ἀλλά κυρίως γιά τά παιχνίδια, νά
ἀντιδροῦν σέ ὅ,τι τά λέμε, νά προτιμοῦν νά φᾶνε μόνα τους γιά νά ἀπαλλαγοῦν ἀπό τήν παρουσία
μας, νά ἀργοῦν περισσότερο νά γυρίσουν στό σπίτι τό βράδυ ἤ μᾶλλον τό πρωί.
Ἀπό μᾶς χρειάζεται πολλή ἀγάπη, ὑπομονή καί κατανόηση, λίγα λόγια καί ἴσως καθόλου
ὑποδείξεις, ἀφοῦ ξέρουμε πόσο καί πῶς ἀντιδροῦν σέ ὅλα αὐτά. Ὅμως, μέ τή διακριτική μας
παρουσία νά νιώθουν πώς εἴμαστε κοντά τους, δίπλα τους καί ὄχι ἀπέναντί τους. Ὁ ἔλεγχος μᾶς
τοποθετεῖ ἀκριβῶς ἀπέναντί τους καί κάνουν τό ἀντίθετο ἀπό αὐτό πού τούς λέμε, γιά νά…
δοκιμάσουν τά νεῦρα μας καί τά ὅρια τῆς ἀντοχῆς μας.
Ἄς σταθοῦμε στό ὕψος τῶν περιστάσεων κρατώντας γιά μᾶς καί γιά τά παιδιά μας τό χέρι τοῦ
Θεοῦ γερά. Ἄς μήν κλείνουμε τό τηλέφωνο τοῦ οὐρανοῦ. Ἄς εἴμαστε πάντοτε σέ ἀνοιχτή γραμμή μέ
τόν θρόνο τοῦ Κυρίου, γιατί μόνο ἀπό Αὐτόν μποροῦμε νά πάρουμε τή μέγιστη βοήθεια. Αἰτεῖτε καί
δοθήσεται. Νά ζητᾶμε καί θά πάρουμε, αὐτό μᾶς παραγγέλλει ὁ εὐαγγελικός λόγος.
Θερμή προσευχή ἄς βγαίνει άπό τήν καρδιά μας γιά τά σπλάχνα μας, πού στήν οὐσία εἶναι δικά
Του παιδιά, ἀφοῦ εἶναι δῶρα Του σέ μᾶς. Ἡ προσευχή τῆς μάνας ποτέ δέν μένει ἀναπάντητη καί
κυρίως ὅταν εἶναι πονεμένη. Κι ὅταν συνοδεύεται ἀπό τήν προσευχή τοῦ πατέρα, τότε νά ἔχουμε
ἀκόμη περισσότερη σιγουριά καί ἐμπιστοσύνη.
Ναί, δύσκολοι οἱ καιροί πού ζοῦμε, ἀλλά παντοδύναμος ὁ Θεός μας! Κι ὅπου κι ὅπως Ἐκεῖνος
θέλει, ἀλλάζει τά πράγματα στή στιγμή!
