Τελέστηκε το τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο του εφόρου της Ιεράς Μονής της Παναγίας Σουμελά μακαριστού Παντελεήμονος Ανθρακόπουλου

Την Κυριακή του Ασώτου, 20 Φεβρουαρίου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στο Πανελλήνιο Ιερό Προσκύνημα της Παναγίας Σουμελά στο όρος Βέρμιο.

Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων τέλεσε το τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο του μακαριστού Παντελεήμονος Ανθρακόπουλου, μέλους του Διοικητικού Συμβουλίου του Σωματείου και του Ιερού Προσκυνήματος «Παναγία Σουμελά» και εφόρου της Ιεράς Μονής καθώς και το εξάμηνο μνημόσυνο της μακαριστής Θεοδώρας Μπίρδα, κατά σάρκα μητέρας του Πρωτοσυγκέλλου της Ιεράς Μητροπόλεως μας και Καθηγουμένου του Ιερού Προσκυνήματος της Παναγίας Σουμελά Αρχιμ. Αθηναγόρου Μπίρδα.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων:«Οὐκ οἴδατε ὅτι τά σώματα ὑμῶν μέλη Χριστοῦ ἐστιν;»

Τό ἐρώτημα αὐτό ἀπευθύνει πρός τούς χριστιανούς τῆς Κορίνθου μέ τό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνω­σμα ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος. Δέν γνωρίζετε, τούς λέγει, ὅτι τά σώματά σας εἶναι μέλη τοῦ Χριστοῦ; Καί τό ἴδιο αὐτό ἐρώτημα ἀπευ­θύνει καί σέ μᾶς σήμερα.

Γνωρίζουμε ἄραγε καί ἔχουμε συνειδητοποιήσει ὅτι τά σώματά μας εἶναι μέλη τοῦ Χριστοῦ;

Πρίν ὅμως νά δώσουμε ἀπάντηση στό θεμελιῶδες αὐτό ἐρώτημα τοῦ ἀποστόλου Παύλου, διότι ἀπό τήν ἀπάντηση πού θά δώσουμε ἐξαρ­τᾶται τό παρόν καί τό μέλλον μας, ἐξαρτᾶται ἡ ζωή καί ἡ συμπερι­φο­ρά μας στόν παρόντα ἀλλά καί στόν μέλλοντα βίο, ἄς δοῦμε ποῦ στη­ρίζεται ὁ λόγος τοῦ μεγάλου ἀποστόλου καί γιατί τά σώματά μας εἶναι μέλη τοῦ Χριστοῦ.

Εἶναι γνωστός σέ ὅλους μας, ἀπό τήν περιγραφή τοῦ βιβλίου τῆς Γε­νέ­σεως, ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο ἔπλα­σε ὁ Θεός τόν ἄνθρωπο. Τόν ἔπλασε μέ τά ἴδια του τά χέρια, κατ᾽ εἰκόνα καί ὁμοίωσή του, ἀλλά δέν τόν ἄφησε ἄψυχο χῶμα. «Ἐνε­φύ­σησε πνοήν ζωῆς». Τοῦ ἔδωσε ζωή μέ τή θεία πνοή του, τόν ἔκανε ὄν ἔμψυχο καί ἔλλογο, κάτι πού δέν ἔκανε γιά κανένα ἄλλο δημιούργη­μά του, τόν προίκισε μέ τή δυνατό­τη­τα νά διακρίνει τό καλό ἀπό τό κακό καί ἐπισφράγισε τή δημιουρ­γία του λέγοντας «ἰδού Ἀδάμ γέ­γο­νεν ὡς εἷς ἐξ ἡμῶν».

Τό ἀνθρώπινο σῶμα ὅμως δέν συν­δέεται μέ τόν Θεό μόνο χάρη στήν κατ᾽ εἰκόνα Θεοῦ πλάση του. Συνδέεται καί χάρη στήν ἐνανθρώ­πιση τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ἔλαβε τήν ἀνθρώπινη φύ­ση, ἐνδύθηκε τήν ἀνθρώπινη σάρ­κα, γεννήθηκε ὡς ἄνθρωπος ἐπί γῆς, ἔπαθε, σταυρώθηκε, ἀπέθανε καί ἀναστήθηκε, γιά νά συνανα­στή­σει μαζί του τόν ἄνθρωπο, γιά νά τόν ἀπαλλάξει ἀπό τήν ἁμαρτία καί νά χαρίσει στήν ἀνθρώπινη φύ­ση καί στό ἀνθρώπινο σῶμα τήν ἀθανασία, τήν ὁποία στερήθηκε ὁ ἄνθρωπος ἐξαι­τίας τῆς παρακοῆς καί τῆς πτώ­σεώς του.

Καί ἀκόμη τό ἀνθρώπινο σῶμα συνδέεται μέ τόν Χριστό, γιατί ὁ ἄνθρωπος, ὡς μέλος τῆς Ἐκκλη­σίας τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι τό Σῶμα του, ἀποτελεῖ μέλος τοῦ Σώ­ματός του, πού ἑνώνεται μέ τόν Χριστό μεταλαμβάνοντας τό Σῶμα καί τό Αἷμα του «εἰς ἄφεσιν ἁμαρ­τιῶν καί εἰς ζωήν τήν αἰώνιον».

Μέλος τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ τό ἀνθρώπινο σῶμα, γι᾽ αὐτό καί ὁ ἄνθρωπος ἔχει ὑποχρέωση νά τό ἀντιμετωπίζει ἀνάλογα. Τό παρά­δειγ­μα τοῦ ἀσώτου υἱοῦ τῆς σημε­ρινῆς παραβολῆς, ὁ ὁποῖος κατα­σπατάλησε τήν πατρική περιουσία «ζῶν ἀσώτως» καί κατήντησε νά βόσκει χοίρους καί νά προσπαθεῖ νά χορτάσει τήν πεῖνα του «ἐκ τῶν κερατίων ὧν ἤσθιον οἱ χοῖροι», ἀλλά καί τό ἀντίθετο τοῦ πρεσβυ­τέ­ρου υἱοῦ, ὁ ὁποῖος, παρότι τηροῦ­σε τίς ἐντολές τοῦ πατέρα του καί δέν ζοῦσε τόν ἔκλυτο βίο τοῦ νεω­τέ­ρου ἀδελφοῦ του, ἄφησε τή ζήλεια καί τόν φθόνο νά διαβρώσει τήν ψυχή του, μᾶς δείχνουν ὅτι ἡ ἀπο­μάκρυνση ἀπό τόν Θεό καί ἡ ὑποδούλωση στήν ἁμαρτία καί τά πάθη μπορεῖ νά φθάσει τόν ἄν­θρωπο στό ἔσχατο ὅριο τῆς ἐξα­θλι­ώσεως καί νά τοῦ στερήσει τή δυ­νατότητα νά ἀπολαύσει τά προ­νόμια πού τοῦ ἔδωσε ὁ Θεός, δη­μιουργώντας τον κατ᾽ εἰκόνα καί καθ᾽ ὁμοίωσίν του καί καθι­στώ­ντας τον μέλος τοῦ Σώματός του.

Ἡ ἰδιότητα αὐτή τοῦ ἀνθρώπου ὡς μέλος τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ ἀπαλλάσσει τό ἀνθρώπινο σῶμα ἀπό τή φθορά καί τόν θάνατο, στόν ὁποῖο ἦταν καταδικασμένο, καί τοῦ προσφέρει τήν προοπτική τῆς ἀναστάσεως καί τῆς αἰωνίου ζωῆς, ὅπως μέ ἀπόλυτη βεβαιότητα δη­λώνει καί πά­λι ὁ ἀπόστολος Παῦ­λος στό σημερινό ἀποστολικό ἀνά­γνωσμα λέγοντας ὅτι «ὁ Θεός καί τόν Κύριον ἤγειρεν καί ἡμᾶς ἐξεγε­ρεῖ διά τῆς δυνάμεως αὐτοῦ».

Μέ αὐτή τή βεβαιότητα προσευ­χό­­μεθα καί ἐμεῖς σήμερα, τελώ­ντας τό τεσσαρακονθήμερο μνημό­συνο τοῦ μακαριστοῦ ἀδελφοῦ μας Παντελεήμονος, γιά τήν ἀνάπαυση τῆς ψυχῆς του καί γιά νά τοῦ χαρίσει ὁ Θεός τήν αἰώνιο ζωή κοντά του. Διότι κατά τήν ἐπίγειο ζωή του ἔζησε μέ τή συναίσθηση ὅτι εἶναι μέλος τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, ἔζησε ὡς ζωντανό καί ἐνεργό μέλος τῆς Ἐκ­κλη­σίας καί προσέφερε τόν ἑαυτό του στή διακονία της καί στή δια­κονία τοῦ ἱεροῦ αὐτοῦ καθιδρύ­μα­τος τῆς Παναγίας Σουμελᾶ μέ ἀγά­πη καί ζῆλο ἐπί πολλά ἔτη, ἀγω­νι­ζόμενος γιά τήν προώθηση τῶν σκο­πῶν τοῦ Σωματείου «Παναγία Σουμελᾶ» καί γιά τήν ὑποστήριξη τῶν δικαίων τοῦ Ποντιακοῦ Ἑλλη­νισμοῦ μέ ὅλη του τήν ψυχή.

Τό ἱερό Προσκύνημα καί τό Σωμα­τεῖο τῆς Παναγίας Σουμελᾶ θά θυ­μοῦ­νται καί θά τιμοῦν πάντοτε τήν προσφορά του καί θά δέονται ὁ Θεός διά πρεσβειῶν καί τῆς Ὑπε­ρα­γίας Θεοτόκου τῆς Σουμελιω­τίσ­σης, τήν ὁποία μέ ἀφοσίωση διακό­νησε ὁ ἀείμνηστος Παντελεήμων, νά τοῦ χαρίσει τήν αἰώνια ζωή καί μακαριότητα.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ