«Θερμό» επεισόδιο με τον Τούρκο πρέσβη στη Νορβηγία είχε σήμερα ο υπουργός Εξωτερικών

Έλληνας υπουργός Εξωτερικών και ο Τούρκος πρέσβης στην Νορβηγία είχαν μια έντονη λεκτική αντιπαράθεση, κατά τη διάρκεια συζήτησης που διοργάνωσε στο Όσλο το νορβηγικό Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων (NUPI) με τίτλο «Εφαρμογή της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας – Το Αιγαίο και η ανατολική Μεσόγειος ως υπόθεση εργασίας».

Ο Έλληνας υπουργός υπέδειξε παραλλήλως την Τουρκία ως τη δύναμη που αρνείται την ισχύ της Σύμβασης του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, που αμφισβητεί το δικαίωμα των ελληνικών νησιών σε πλήρη επήρεια, αμφισβητεί δηλαδή το δικαίωμα να έχουν υφαλοκρηπίδα και κατ’ επέκταση Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, τη χώρα που απειλεί από το 1995 την Ελλάδα με πόλεμο- το λεγόμενο casus belli- σε περίπτωση που ασκήσει το νόμιμο δικαίωμά της για επέκταση των χωρικών υδάτων της στα 12 ναυτικά μίλια, παραβιάζοντας θεμελιώδεις αρχές του καταστατικού χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Παραλλήλως, η Τουρκία παραβιάζει σχεδόν σε καθημερινό επίπεδο τον ελληνικό εθνικό εναέριο χώρο, ενώ την τελευταία περίοδο αμφισβητεί ακόμα και την κυριαρχία των ελληνικών νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, ανέφερε χαρακτηριστικά ο Νίκος Δένδιας, τονίζοντας ότι όλα αυτά γίνονται με βάση το ανυπόστατο τουρκικό θεώρημα της Γαλάζιας Πατρίδας, αγνοώντας την επήρεια των ελληνικών νησιών, συμπεριλαμβανομένης ακόμα και της Κρήτης.

Κατά τη διάρκεια της συζήτησης που ακολούθησε, ο Υπουργός Εξωτερικών παρουσίασε με χάρτες τη λογική της νομιμότητας που διέπει τη Συμφωνία για την ΑΟΖ με την Αίγυπτο, σε αντίστιξη με το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο, το οποίο υπογράφθηκε όταν η Λιβύη βρισκόταν εν μέσω εμφυλίου πολέμου, διαιρεμένη ουσιαστικά σε δύο μέρη. Να υπενθυμίσουμε ότι το τουρκολιβυκό μνημόνιο δεν έχει επικυρωθεί από κάποια νόμιμη, εκλεγμένη αρχή της Λιβύης, ενώ σε πρόσφατες δηλώσεις του, ο πρόεδρος του Λιβυκού κοινοβουλίου ξεκαθάρισε ότι η παρούσα Βουλή δεν σκοπεύει να προβεί σε τέτοιου είδους ενέργεια.

O Τούρκος πρέσβης πήρε το λόγο από το ακροατήριο και ισχυρίστηκε ενοχλημένος ότι το casus belli είναι μια νόμιμη ενέργεια και εκδόθηκε από την τουρκική εθνοσυνέλευση όταν η Ελλάδα αποφάσισε να διεκδικήσει την οριοθέτηση των ΑΟΖ και την επέκταση των θαλάσσιων συνόρων της, διαστρεβλώνοντας τον πραγματικό χρόνο των γεγονότων.

Χάνετε το κρίσιμο σημείο είπε ο πρέσβης απευθυνόμενος στον Έλληνα Υπουργό, ότι όλα όσα κάνει η Τουρκία τα κάνει σε απάντηση των ελληνικών κινήσεων, αναφέροντας για παράδειγμα ότι το casus belli εκδόθηκε από την τουρκική Εθνοσυνέλευση όταν η Ελλάδα είπε ότι θα επεκτείνει μονομερώς τα χωρικά ύδατά της στα 12 νμ, παραχαράσσοντας τόσο τα πραγματικά γεγονότα, όσο και τις προεκτάσεις τους.

Η Τουρκία δεν προσχώρησε στη Σύμβαση διότι ακριβώς υπήρχαν διαφορές στο Αιγαίο, είπε ο πρέσβης, ενώ στο σημείο εκείνο ξεπερνώντας κάθε όριο είπε απευθυνόμενος στον Νίκο Δένδια ότι Το Αιγαίο έχει δυο πλευρές. Η μία είναι αυτή της Μικράς Ασίας θα πρέπει μάλλον να τη θυμάστε από την Ιστορία, υπονοώντας προφανώς τα γεγονότα του 1922.

H Άγκυρα δεν είναι διατεθειμένη να κάνει διάλογο μόνο επί του Δικαίου της Θάλασσας είπε ο πρέσβης, κατηγορώντας την Ελλάδα ότι δεν έχει διάθεση για πραγματικό διάλογο, θέτοντας τέλος και στο τραπέζι το θέμα της αποστρατιωτικοποίησης των νησιών, επικαλούμενος τη Συνθήκη της Λωζάνης, αγνοώντας όμως προφανέστατα την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, τη διατήρηση της στρατιάς του Αιγαίου στα παράλια της Μικράς Ασίας, με την παρουσία μάλιστα ισχυρών αποβατικών δυνάμεων, και τη μόνιμη απειλή πολέμου κατά της χώρας μας.

Μάλιστα διέκοψε τον κ. Δένδια αλλά ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών «έβαλε στη θέση του» τον συνομιλητή του, εξηγώντας πως τα όσα περιέγραψε είναι η πραγματικότητα στην ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο, ενώ εγκάλεσε τη γείτονα ότι ασκεί εξωτερική πολιτική όπως την εποχή του Σουλτάνου του Μεγαλοπρεπούς γι’ αυτό και τα διμερή προβλήματα παραμένουν άλυτα, ενώ επεσήμανε ότι καμία άλλη χώρα στον κόσμο δεν απειλεί με πόλεμο.

 

Αναλυτικά η απάντηση του κ. Δένδια: « Θα το κάνω. Καταρχάς, θέλω να ευχαριστήσω τον Πρέσβη -το είπα και πριν- που είναι εδώ σήμερα. Φυσικά, δεν τίθεται θέμα, επομένως, ευθέως, ήταν μάλλον δήλωση.

Αλλά, κατά κάποιο τρόπο, κύριε Πρέσβη, θα ήθελα επίσης να σας ευχαριστήσω που επαληθεύσατε ακριβώς αυτό που είπα. Διότι επί της ουσίας, αν μου επιτρέπετε να επαναλάβω, είπατε ότι “είναι θεμιτό η Τουρκία να εκδίδει casus belli εναντίον μας, απειλή πολέμου. Εάν…”

Λοιπόν, ως διπλωμάτης, θεωρώ ότι η διακοπή δεν είναι μέσα στους κανόνες συμπεριφοράς σας. Τώρα, ξαναρχίζω: Λέτε ανοιχτά σε ένα κοινό και πιθανότατα, επίσης στο Διαδίκτυο, ότι: «να απειλείς με πόλεμο οποιαδήποτε χώρα είναι νόμιμο».

Αλλά αν θυμάμαι καλά από όσα με δίδαξαν στο πανεπιστήμιο, αλλά, επίσης, αν θυμάμαι καλά, εσείς [η Τουρκία] έχετε εγγραφεί στον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ. Και αν μου επιτρέπετε, ο Χάρτης απαγορεύει πλήρως τη χρήση βίας και την απειλή χρήσης βίας.


Αλλά αν θυμάμαι καλά από όσα με δίδαξαν στο πανεπιστήμιο, αλλά, επίσης, αν θυμάμαι καλά, εσείς [η Τουρκία] έχετε εγγραφεί στον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ. Και αν μου επιτρέπετε, ο Χάρτης απαγορεύει πλήρως τη χρήση βίας και την απειλή χρήσης βίας.

Αν λοιπόν μου επιτρέπετε να ρωτήσω, όχι εσείς, αλλά η Τουρκία -επειδή δεν είναι προσωπικό ζήτημα- δεν είναι casus belli ακριβώς αυτό που απαγορεύεται από τον Χάρτη του ΟΗΕ; Ο Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών εξαρτά αυτήν την απαγόρευση από την ερμηνεία σας για το τι είπε η Ελλάδα ότι θα μπορούσε να κάνει σύμφωνα με τι, σε μια Διεθνή Σύμβαση, την οποία έχουν προσυπογράψει 168 μέρη, με την περήφανη εξαίρεση της Τουρκίας;

Ακόμη και οι ΗΠΑ, που δεν έχουν επικυρώσει τη UNCLOS, συμβουλεύουν κάθε χώρα στον κόσμο να εγγραφεί στην UNCLOS. Και έρχεται η Τουρκία που λέει «επειδή δεν προσχώρησα στο UNCLOS, δεν επιτρέπεται να εφαρμόσετε το UNCLOS, και αν εφαρμόσετε το UNCLOS, είναι απειλή πολέμου εναντίον σας, και αυτό είναι, γιατί αυτό θέλω». .

Είναι αυτό μια λογική συμπεριφορά στον 21ο αιώνα; Είναι πραγματικά μια πρόσκληση σε διάλογο; Ή μήπως είναι μια καθαρή απειλή – και θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω πολύ πιο σκληρές λέξεις από την “καθαρή απειλή»; 

Άρα, η αλήθεια είναι ότι η διαφορά Ελλάδας-Τουρκίας είναι επιλύσιμη. Υπό μία προϋπόθεση: να έρθει η Τουρκία στον 21ο αιώνα. Εάν η Τουρκία παραμείνει στον 19ο αιώνα, εάν η Τουρκία παραμείνει με τον τρόπο που ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής διηύθυνε τις υποθέσεις έχοντας τις αρμάδες γύρω από τη Μεσόγειο, τότε αυτό είναι απαγορευτικό. 

Είναι απαγορευτικό, αλλά, κατά την ταπεινή μου γνώμη, υπάρχει η πιθανότητα η Τουρκία να αλλάξει τους τρόπους και την κατανόησή της. Γιατί πιστεύω βαθιά ότι αυτό είναι προς όφελος της τουρκικής κοινωνίας. Και αν μου επιτραπεί να επαναλάβω τον εαυτό μου, υπάρχει μια τεράστια δυναμική που θα υπήρχε εάν αυτό το ζήτημα είχε επιλυθεί.

Και, παρεμπιπτόντως, τελευταία παρατήρηση, ο Πρέσβης είπε ότι το «τουρκολιβυκό μνημόνιο» ήταν μια αντίδραση σε κάτι. Τι ήταν αυτό κάτι δεν μας αποκαλύφθηκε. Αλλά και πάλι, το ερώτημα είναι: πώς θα μπορούσε να γίνει αποδεκτή μια παράνομη αντίδραση; Εννοώ ότι η πραγματική απάντηση σε αυτό θα ήταν: «όχι, κάνετε λάθος, το «τουρκο-λιβυκό μνημόνιο» είναι μια νομική συμφωνία». Άκουσα ότι είναι μια αντίδραση σε κάτι, αλλά, για άλλη μια φορά, κανείς σε αυτόν τον κόσμο δεν μπορεί να υπερασπιστεί αυτή τη «συμφωνία» για νομικούς λόγους.

Το νομικό σημείο είναι ακριβώς το ίδιο όπως αν η Τουρκία έχει οριοθετήσει με τη Σιγκαπούρη, ή παρεμπιπτόντως με τη Βραζιλία, ή με την Παταγονία ή οτιδήποτε άλλο. Πώς μπορεί να σταθεί αυτό στον σημερινό κόσμο; Σας ευχαριστώ.»

Μετά την ομιλία του κ. Δένδια, το λόγο πήρε ο Τόρε Χένρικσεν, κοσμήτορας της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Τρόμσο, ενώ επικεφαλής της συζήτησης είναι ο διευθυντής της NUPI, Ουλφ Σβέρντρουπ.

Δείτε το «θερμό» επεισόδιο στο βίντεο που ακολουθεί (περίπου στο 34.40):

 

Πηγη Δικαιολογητικά

 

Ακολούθησέ μας....

Κοινοποίησέ το....